Dziwogony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Dicrurus)
Dziwogony
Dicruridae
Vigors, 1825[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – dziwogon białobrzuchy (Dicrurus caerulescens)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

dziwogony

Typ nomenklatoryczny

Rodzina: Dicrurus Vieillot, 1816
Rodzaj: Corvus balicassius Linnaeus, 1766

Rodzaje i gatunki

Dicrurus Vieillot, 1816[38]
25 gatunków – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Dziwogon rajski (Dicrurus paradiseus)
Dziwogon włochaty (Dicrurus bracteatus), południowo-wschodni Queensland, Australia

Dziwogony[39], dławiki[40] (Dicruridae) – monotypowa rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad dwadzieścia gatunków.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzina obejmuje gatunki zamieszkujące tropiki Starego Świata, Australii i niektórych wysp Oceanii[41][42].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Są to ptaki owadożerne, często polują na owady łapiąc je w locie, czasami chwytają zdobycz na ziemi. Długość ciała bez ogona 19–65 cm; masa ciała 25–124 g[43][42]. Większość gatunków jest czarna bądź szaroczarna, często z metalicznym połyskiem. Mają długi zawinięty ogon (stąd ich nazwa), który u niektórych gatunków azjatyckich przybiera bardziej strojne formy.

Żyją w otwartych lasach lub w buszu. Składają dwa do czterech jaj. Gniazdo budują wysoko na drzewie. W okolicy gniazda są bardzo agresywne, atakują nawet dużo większe od siebie stworzenia.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1816 roku francuski ornitolog Louis Pierre Vieillot w publikacji swojego autorstwa poświęconej zagadnieniom ornitologicznym[38]. Vieillot nie podał żadnej nazwy łacińskiej; w ramach późniejszego oznaczenia w 1841 roku angielski ornitolog George Robert Gray na gatunek typowy wyznaczył dziwogona pluszogłowego (D. balicassius)[44].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Dicrurus (Dicrourus, Dicturus, Dicruratus): gr. δικρος dikros ‘rozwidlony, widlasty’; ουρα oura ‘ogon’[45].
  • Edolius (Hedolius): fr. „Edolio”, nazwa dla dziwogonów[46]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Lanius forficatus Linnaeus, 1766[47]..
  • Drongo: według Brissona (Ornithologie, 1760)[48] Drongo to malgaska nazwa dziwogona czubatego; jednak nazwa ta nie została do dzisiaj zweryfikowana[49]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Drongo caerulescens Tickell, 1833 (= Lanius caerulescens Linnaeus, 1758).
  • Criniger: łac. criniger ‘długowłosy’, od crinis ‘włosy’; -gera ‘-noszący’, od gerere ‘nosić’[50]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Criniger splendens Tickell, 1833 (= Corvus hottentottus Linnaeus, 1766).
  • Chibia: nep. „Chibey” lub „Chibya”, nazwy dla dziwogona lirosternego[51]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Edolius barbatus J.E. Gray, 1831 (= Corvus hottentottus Linnaeus, 1766)[44].
  • Bhringa (Bringa): beng. „Bhring rāj” ‘król pszczół’, nazwa dla dziwogona rajskiego[52]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Bhringa tectirostris[q] Hodgson, 1836.
  • Bhuchanga (Bhuganga) i Buchanga: nazwa w hindi „Bhuchanjā” i „Bhujangā” dla dziwogona długosternego[53]. Gatunek typowy: (późniejsze oznaczenie) Bhuchanga albirictus[r] Hodgson, 1836 (Bhuchanga)[54]; (późniejsze oznaczenie) Lanius caerulescens Linnaeus, 1758 (Buchanga)[53].
  • Chaptia: nep. „Chaptia” lub „Chaptya”, nazwa dla dziwogona spiżowego[55]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Chaptia muscipetoides Hodgson, 1836 (= Dicrurus aeneus Vieillot, 1817).
  • Dissemurus: gr. δισσος dissos ‘podwójny’, od δις dis ‘dwukrotny’, od δυο duo ‘dwa’; σημεια sēmeia ‘flaga, sztandar wojskowy’; ουρα oura ‘ogon’[56]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cuculus paradiseus Linnaeus, 1766.
  • Cometes (Cometas): gr. κομητης komētēs ‘długowłosy’, od κομαω komaō ‘zapuścić długie włosy’, od κομη komē ‘włosy’[57].
  • Melisseus: gr. μελισσα melissa ‘pszczoła’; συλλαμβανω sullambanō ‘przejąć’[58].
  • Prepopterus: gr. πρεπω prepō ‘być widocznym’; πτερον pteron ‘skrzydło’[59].
  • Dicranostreptus: gr. δικρανον dikranon ‘widły’, od δικρανος dikranos ‘dwugłowy’; στρεπτος streptos ‘zakrzywiony, skręcony’, od στρεφω strephō ‘skręcać’[60]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Edolius megarhynchus Quoy & Gaimard, 1830[47].
  • Musicus: epitet gatunkowy Dicrurus musicus Vieillot, 1817; łac. musicus ‘muzyczny’, od gr. μουσικος mousikos ‘muzyczny, melodyjny’, od μουσικη mousikē ‘muzyka’[61]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Dicrurus musicus Vieillot, 1817 (= Corvus adsimilis Bechstein, 1794)[62].
  • Trichometopus: gr. θριξ thrix, τριχος trikhos ‘włosy’; μετωπον metōpon ‘czoło’, od μετα meta ‘pomiędzy’; ωψ ōps, ωπος ōpos ‘oko’[63].
  • Balicassius: epitet gatunkowy Corvus balicassius Linnaeus, 1766; filipińska nazwa Balicasiao dla dziwogona pluszogłowego[64]. Gatunek typowy (absolutna tautonimia): Corvus balicassius Linnaeus, 1766.
  • Dissemuroides: rodzaj Dissemurus Gloger, 1841; gr. -οιδης -oidēs ‘przypominający’[65]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Dissemuroides dicruriformis[s] Hume, 1873.
  • Entomoletes: gr. εντομα entoma ‘owady’, od εντομη entomē ‘nacięcie, wycięcie’; ολετης oletēs ‘niszczyciel’, od ολλυμι ollumi ‘niszczyć’[66].
  • Dicruropsis: rodzaj Dicrurus Vieillot, 1816; gr. οψις opsis ‘wygląd’[67]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Dicrurus megalornis[t] G.R. Gray, 1858[68].
  • Dissemurulus: rodzaj Dissemurus Gloger, 1841; łac. przyrostek zdrabniający -ulus[69]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Dicrurus lophorinus Vieillot, 1817.
  • Dissemuropsis: rodzaj Dissemurus Gloger, 1841; οψις opsis, οψεως opseōs ‘wygląd, oblicze, twarz’[70].
  • Notochibia: gr. νοτος notos ‘południe’; rodzaj Chibia Hodgson, 1836[71]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Dicrurus bracteatus Gould, 1843.
  • Dicrachibia: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Dicrurus Vieillot, 1816 oraz Chibia Hodgson, 1836[72]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Chibia menagei Bourns & Worcester, 1894.
  • Bonaparteis: Karol Lucjan Bonaparte (1803–1857), książę Canino i Musignano, ornitolog[73]. Gatunek typowy: Dicrurus longus Bonaparte, 1850 (= Dicrurus macrocercus Vieillot, 1817).
  • Edoliuta: wariant pisowni Edolius Cuvier, 1816[74].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

W latach 90. XX wieku Sibley i współpracownicy przeprowadzili badania pokrewieństwa (przy użyciu hybrydyzacji DNA-DNA) między różnymi gatunkami m.in. tej rodziny. Efektem tych prac było znaczne poszerzenie rodziny dziwogonów. W nowej tak powstałej rodzinie Dicruridae obejmującej ponad 150 gatunków ptaków właściwe dziwogony uzyskały rangę podrodziny (Dicrurinae), pozostałe dwie podrodziny to monarki (Monarchinae) i wachlarzówki (Rhipidurinae)[75]. W 2008 L. Christidis i W.E. Boles podnieśli monarki i wachlarzówki do rangi rodzin[76].

Do dziwogonów zalicza się jeden rodzaj z następującymi gatunkami[39]:

Kladogram rodziny według Pasquet et al., 2007[77]:

Dicruridae

D. aeneus


 
 
 

D. paradiseus



D. annectans



 
 

D. megarhynchus



D. bracteatus



 

D. hottentotus



D. balicassius






D. remifer



 
 
 

D. waldenii


 

D. aldabranus



D. forficatus




 
 
 

D. adsimilis



D. macrocercus




D. modestus



 

D. fuscipennis




 

D. leucophaeus




 

D. atripennis



D. ludwigii





Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Edolius Cuvier, 1816.
  2. ↑ a b c Wariant pisowni Dicrurus Vieillot, 1816.
  3. ↑ Criniger Temminck, 1820 (Pycnonotidae).
  4. ↑ Nowa, klasyczna nazwa dla Chibia Hodgson, 1836; młodszy homonim Cometes Lepeletier & Audinet-Serville, 1825 (Coeloptera).
  5. ↑ Nowa, klasyczna nazwa dla Bhringa Hodgson, 1836.
  6. ↑ Wariant pisowni Cometes Hodgson, 1841.
  7. ↑ Nowa nazwa dla Chaptia Hodgson, 1836.
  8. ↑ Wariant pisowni Bhringa Hodgson, 1836.
  9. ↑ Wariant pisowni Edolius Cuvier, 1816.
  10. ↑ Wariant pisowni Bhuchanga Hodgson, 1836.
  11. ↑ Nowa nazwa dla Bhuchanga Hodgson, 1836 ze względu na puryzm; nie Dicrourus Schinz, 1821.
  12. ↑ Nowa nazwa Chibia Hodgson, 1836 dla ze względu na puryzm.
  13. ↑ Wariant pisowni Prepopterus Hodgson, 1842.
  14. ↑ Nowa nazwa dla Chaptia Hodgson, 1836 ze względu na puryzm.
  15. ↑ Nowa nazwa dla Dissemuroides Hume, 1872 ze względu na puryzm.
  16. ↑ Nowa nazwa dla Edolius Cuvier, 1816 ponieważ Strand uważał że jest zajęta przez Edolius Rafinesque, 1815 (nomen nudum).
  17. ↑ Podgatunek D. remifer
  18. ↑ Podgatunek D. macrocercus.
  19. ↑ Podgatunek D. andamanensis.
  20. ↑ Podgatunek D. hottentottus.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b N.A. Vigors. Observations on the Natural Affinities that connect the Orders and Families of Birds. „Transactions of the Linnean Society of London”. 14, s. 472, 1825. (ang.). 
  2. ↑ W. Swainson. An Inquiry into the natural Affinities of the Laniadae, or Shrikes; preceded by some Observations on the present State of Ornithology in this Country. „The Zoological Journal”. 1, s. 303, 1824–1825. (ang.). 
  3. ↑ W. Swainson: Northern Zoology. W: W. Swainson & J. Richardson: Fauna boreali-americana, or, The zoology of the northern parts of British America : containing descriptions of the objects of natural history collected on the late northern land expeditions, under command of Captain Sir John Franklin, R.N.. Cz. 2: The Birds. Londyn: J. Murray [etc.], 1831, s. 105. (ang.).
  4. ↑ W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. London: John Taylor, 1837, s. 4, 221, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
  5. ↑ J. Cabanis. Ornithologische Notizen. „Archiv für Naturgeschichte”. 13 (1), s. 323, 1847. (niem.). 
  6. ↑ E. Blyth: Catalogue of the birds in the Museum Asiatic Society. Calcutta: J. Thomas, 1849, s. 200. (ang.).
  7. ↑ Ch.L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 349. (łac.).
  8. ↑ a b C.J. Sundevall: Methodi naturalis avium disponendarum tentamen. Försök till fogelklassens naturenliga uppställnung. Stockholm: Samson & Wallin, 1872, s. 22. (szw. • łac.).
  9. ↑ G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation: pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. T. 1. Paris: Chez Déterville, 1817, s. 496. (fr.).
  10. ↑ H.R. Schinz: Das Thierreich, eingetheilt nach dem Bau der Thiere als Grundlage ihrer Naturgeschichte und der vergleichenden Anatomie von den Herrn Ritter von Cuvier. Cz. 1: Säugethiere und Vögel. Stuttgart und Tübingen: in der J.G. Cotta’schen Buchhandlung, 1821, s. 265. (niem.).
  11. ↑ Anonim: Catalogue des oiseaux composant le cabinet de M. le Cte de Riocour, à Aulnois, département de la Meurthe. Nancy: Imprimerie de Barbier, 1829, s. 20. (fr.).
  12. ↑ Tickell 1833 ↓, s. 573.
  13. ↑ Tickell 1833 ↓, s. 574.
  14. ↑ Hodgson 1837 ↓, s. 324.
  15. ↑ Hodgson 1837 ↓, s. 325.
  16. ↑ a b Hodgson 1837 ↓, s. 326.
  17. ↑ C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Breslau: A. Schulz, 1842, s. 347. (niem.).
  18. ↑ a b B.H. Hodgson. Classical terminology of Natural History. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 10 (1), s. 29, 1841. (ang.). 
  19. ↑ Aves. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 20. (łac.).
  20. ↑ B.H. Hodgson. Appendix to Report, No. I. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 11 (2), s. 800, 1842. (ang.). 
  21. ↑ B.H. Hodgson: Catalogue of Nipalese Birds, collected between 1824 an 1844. W: J.E. Gray: The zoological miscellany: to be continued occasionally. London: Published by Treuttel, Wurtz and Co., G.B. Sowerby, W. Wood, 1844, s. 84. (ang.).
  22. ↑ Index universalis. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 134. (łac.).
  23. ↑ a b c H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. ryc. lxxxviii. (niem.).
  24. ↑ Cabanis 1850–1851 ↓, s. 110.
  25. ↑ Cabanis 1850–1851 ↓, s. 112.
  26. ↑ Bonaparte 1854 ↓, s. 539.
  27. ↑ Bonaparte 1854 ↓, s. 540.
  28. ↑ J.E. Gray: Catalogue of shield reptiles in the collection of the British Museum. Cz. 1: Testudinata (Tortoises). London: Printed by order of the Trustees, 1855, s. 59. (ang.).
  29. ↑ A.O. Hume. Noveltie. – Dissemuroides dicruriformis. „Stray feathers. Journal of ornithology for India and its dependencies”. 1 (1), s. 408, 1872. (ang.). 
  30. ↑ Ch.G.A. Giebel: Thesaurus ornithologiae: Repertorium der gesammten ornithologischen Literatur und Nomenclator sämmtlicher Gattungen und Arten der Vögel, nebst Synonymen und geographischer Verbreitung. Cz. 2. Leipzig: Brockhaus, 1875, s. 46. (niem.).
  31. ↑ T. Salvadori. Reports on the Collection of Birds made during the Voyage of H.M.S. ‘Challenger.’ No. VI. On the Birds of Ternate, Amboyna, Banda, the Kê Islands, and the Aru Islands. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 46, s. 88, 1878. (ang.). 
  32. ↑ E.W. Oates: The fauna of British India, including Ceylon and Burma. Cz. 1: Birds. London: Taylor and Francis, 1889, s. 322. (ang.).
  33. ↑ A.J.Ch. Dubois: Synopsis avium: nouveau manuel d’ornithologie. Cz. 1. Bruxelles: H. Lamertin, 1902, s. 532. (fr.).
  34. ↑ G.M. Mathews. Additions to my lists of the Birds of Australia. „Austral Avian Record”. 5 (2–3), s. 41, 1923. (ang.). 
  35. ↑ M. Hachisuka. Notes on Some Oriental Birds. „Tori”. 5 (25), s. 23, 1928. (ang.). 
  36. ↑ N. Kuroda: Birds of the Island of Java. Cz. 1: Passeres. Tokyo: Published by the Author, 1933, s. 53. (ang.).
  37. ↑ E. Strand. Miscellanea Nomenclatoria Zoologica et Paleontologica. „Folia Zoologica et Hydrobiologica”. 12, s. 104, 1943. (niem.). 
  38. ↑ a b L.J.P. Vieillot: Analyse d’une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1816, s. 41. (fr.).
  39. ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Dicruridae Vigors, 1825 (1824) - dziwogony - Drongos (wersja: 2024-01-02), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2024-02-22].
  40. ↑ P. Busse: Mały słownik zoologiczny - Ptaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 23. ISBN 83-214-0563-0.
  41. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Orioles, drongos, fantails [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-06-23] (ang.).
  42. ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Drongos (Dicruridae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Dicrurus, DOI: 10.2173/bow.dicrur1.01 [dostęp 2023-06-23] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  43. ↑ Rocamora i Yeatman-Berthelot 2009 ↓, s. 207, 211–217, 219–225.
  44. ↑ a b G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2. London: R. and J.E. Taylor, 1841, s. 47. (ang.).
  45. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dicrurus [dostęp 2023-06-23].
  46. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Edolius [dostęp 2023-06-23].
  47. ↑ a b Gray 1855 ↓, s. 58.
  48. ↑ M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés, a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 2. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 388. (fr. • łac.).
  49. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Drongo [dostęp 2023-06-24].
  50. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Criniger [dostęp 2023-06-24].
  51. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Chibia [dostęp 2023-06-23].
  52. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Bhringa [dostęp 2023-06-23].
  53. ↑ a b The Key to Scientific Names ↓, Bhuchanga [dostęp 2023-06-23].
  54. ↑ R.B. Sharpe: Catalogue of the Passeriformes, or Perching Birds, in the collection of the British Museum. Cz. 3. Printed by order of the Trustees: London, 1877, s. 245, seria: Catalogue of the Birds in the British Museum. (ang.).
  55. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Chaptia [dostęp 2023-06-23].
  56. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dissemurus [dostęp 2023-06-23].
  57. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Cometes [dostęp 2023-06-24].
  58. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Melisseus [dostęp 2023-06-24].
  59. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Prepopterus [dostęp 2023-06-24].
  60. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dicranostreptus [dostęp 2023-06-23].
  61. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Musicus [dostęp 2023-06-24].
  62. ↑ Gray 1855 ↓, s. 59.
  63. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Trichometopus [dostęp 2023-06-24].
  64. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Balicassius [dostęp 2023-06-23].
  65. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dissemuroides [dostęp 2023-06-23].
  66. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Entomoletes [dostęp 2023-06-24].
  67. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dicruropsis [dostęp 2023-06-23].
  68. ↑ T. Salvadori: Ornitologia della Papuasia e delle Molucche. Cz. 2. Torino: Stamperia reale G.B. Paravia e co. di I. Vigliardi, 1881, s. 173. (wł.).
  69. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dissemurulus [dostęp 2023-06-23].
  70. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dissemuropsis [dostęp 2023-06-24].
  71. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Notochibia [dostęp 2023-06-23].
  72. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dicrachibia [dostęp 2023-06-23].
  73. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Bonaparteis [dostęp 2023-06-23].
  74. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Edoliuta [dostęp 2023-06-24].
  75. ↑ Sibley Charles Gald & Ahlquist, Jon Edward: Phylogeny and classification of birds. New Haven: Yale University Press, 1990. ISBN 978-0-300-04085-2.
  76. ↑ Christidis L., Boles W. E.: Systematics and Taxonomy of Australian Birds.. Canberra: CSIRO Publishing, 2008. ISBN 978-0-643-06511-6.
  77. ↑ Pasquet E., Pons J.M., Fuchs J., Cruaud C., Bretagnolle V.. Evolutionary history and biogeography of the drongos (Dicruridae), a tropical Old World clade of corvoid passerines. „Molecular phylogenetics and evolution”. 1 (45), s. 158–167, październik 2007. DOI: 10.1016/j.ympev.2007.03.010. PMID: 17468015. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rodziny ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes)
barglikowce
(Acanthisitti)
tyrankowce
(Tyranni)
śpiewające
(Oscines)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dziwogony&oldid=72942191”