Diecezja Krku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Diecezja Krk)
Diecezja Krku
Ilustracja
Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krku
Państwo

 Chorwacja

Siedziba

Krk

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Metropolia

Metropolia Rijeka

Katedra

Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krku

Biskup diecezjalny

bp Ivica Petanjak

Biskup senior

bp Valter Župan

Dane statystyczne
Liczba wiernych
• odsetek wiernych

35 499
87,8%

Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych

79
56
23

Liczba dekanatów

6

Liczba parafii

51

Powierzchnia

1 119 km²

Położenie na mapie Krku
Położenie na mapie Chorwacji
Położenie na mapie żupanii primorsko-gorskiej
Ziemia45°01′33,0″N 14°34′33,0″E/45,025833 14,575833
Strona internetowa

Diecezja Krku, dawniej Diecezja Veglia (łac. Dioecesis Veglensis, chorw. Krčka biskupija, wł. Diocesi di Veglia) – rzymskokatolicka diecezja ze stolicą w Krku w Chorwacji. Jest sufraganem archidiecezji Rijeki.

Diecezja znana jest również pod włoską nazwą Veglia, jako że tereny te należały do Włoch, a do 1792 biskupami byli Włosi.

Do diecezji należą wyspy: Krk, Cres, Rab, Lošinj, Ilovik, Sv. Petar, Susak, Unije, Velike Srakane, Male Srakane i Paga.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Diecezja powstała prawdopodobnie w X wieku. Pewne jest, że w roku 1000 biskup Veglii Vitalis był obecny na synodzie w Splicie. Pierwotnie biskupstwo było sufraganem archidiecezji Split, ale w 1146 papież Eugeniusz III przypisał je do prowincji Zadar.

W 1818 diecezje połączono z diecezją Osor, którą później inkorporowano do diecezji Veglia. Tak samo postąpiono z diecezją Rab.

W 1828 diecezje przyniesiono do metropolii Gorycja.
Po I wojnie światowej diecezja była podległa bezpośrednio Stolicy Apostolskiej.
W dniu 27 lipca 1969 biskupstwo stało się częścią metropolii Rijeki.

Podział administracyjny diecezji[edytuj | edytuj kod]

Biskupi Krku[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Biskupi Krk.

Obecnie biskupem Krku jest Valter Župan, który pełni swą posługę od 1998. W diecezji nie ma biskupów pomocniczych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]