Diecezja Yanji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diecezja Yanji
天主教延吉教区
Państwo

 Chiny

Siedziba

Yanji

Data powołania

19 lipca 1928

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Metropolia

Shenyang

Biskup diecezjalny

sede vacante

Położenie na mapie Jilin
Położenie na mapie Chin
Ziemia42°54′N 129°30′E/42,900000 129,500000

Diecezja Yanji (łac. Dioecesis Ienchivensis, chiń. 天主教延吉教区) – rzymskokatolicka diecezja ze stolicą w Yanji w prowincji Jilin w Chińskiej Republice Ludowej. Biskupstwo jest sufraganią archidiecezji Shenyang.

Historia[edytuj | edytuj kod]

19 lipca 1928 papież Pius XI brewe Ex hac Divi erygował prefekturę apostolską Yanji. Dotychczas wierni z tych terenów należeli do wikariatu apostolskiego Wonsanu (obecnie diecezja Hamhŭng).

13 kwietnia 1937 prefektura apostolska Yanji została podniesiona do rangi wikariatu apostolskiego.

W 1934 w Yanji powstało benedyktyńskie opactwo Świętego Krzyża. Jego opatem został prefekt apostolski Theodor Breher OSB[1].

W wyniku reorganizacji chińskich struktur kościelnych, dokonanych przez Piusa XII bullą Quotidie Nos, 11 kwietnia 1946 wikariat apostolski Yanji został podniesiony do godności diecezji.

Już w 1946, po zajęciu Yanji przez komunistów, na katolików spadły prześladowania. 20 maja 1946 komuniści aresztowali biskupa Theodora Brehera OSB i pozostałych misjonarzy. W listopadzie 1949 poważnie chory bp. Breher został wypuszczony z obozu koncentracyjnego i powrócił do Europy, gdzie rok później, w wieku 61 lat, zmarł[1][2].

Od tego czasu diecezja, podobnie jak cały prześladowany Kościół katolicki w Chinach, nie może normalnie działać.

Zakonnicy z opactwa w Yanji i w Tŏkwon po opuszczeniu komunistycznych obozów i więzień założyli opactwo w Waegwan w Korei Południowej[3].

Ordynariusze Yanji[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b BREHER, Theodor (Hermann) OSB – Orden-online.de [online], www.orden-online.de [dostęp 2017-11-17].
  2. Ein Ottobeurer in China [online], www.pfarrei-ottobeuren.de [dostęp 2017-12-02].
  3. Inkamana Abbey [online], www.inkamana.org [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-03] (ang.).
  4. Niemiec
  5. Inkamana Abbey [online], www.inkamana.org [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2004-06-10] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]