Diecezja wileńsko-lidzka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diecezja wileńsko-lidzka
Ilustracja
Cerkiew Św. Ducha w Wilnie
Państwo

 Polska

Siedziba

Wilno

Data powołania

1921

Data zamknięcia

1939

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Biskup diecezjalny

ostatni: arcybiskup Teodozjusz (Fieodosijew)

Dane statystyczne
Liczba wiernych

306 152

Liczba kapłanów

125

Liczba dekanatów

12

Liczba parafii

97

Diecezja wileńsko-lidzka – jedna z diecezji Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Była to najmniejsza z jednostek administracyjnych PAKP, obejmująca terytorium województwa wileńskiego oraz trzech powiatów nowogródzkiego: lidzkiego, stołpeckiego i wołożyńskiego[1]. Według danych z 1922 dzieliła się na 12 dekanatów, na terenie których działało 97 parafii i 22 placówki filialne[1]. Pracę duszpasterską prowadziło w nich 125 kapłanów[1]. Na terytorium eparchii zamieszkiwało 306 152 wiernych[1]. W diecezji wileńsko-lidzkiej działały trzy monastery: Monaster Świętego Ducha w Wilnie, monaster Trójcy Świętej w Wilnie i monaster św. Marii Magdaleny w Wilnie[2].

Diecezje PAKP w II RP

Diecezja przestała funkcjonować w dotychczasowym kształcie w 1939, gdy jej ordynariusz, arcybiskup Teodozjusz (Fieodosijew) odszedł z urzędu i zamieszkał w monasterze Świętego Ducha w Wilnie. Zarząd nad terytorium diecezji oddał metropolicie Eleuteriuszowi (Bogojawleńskiemu), który przed I wojną światową był arcybiskupem wileńskim i litewskim, zaś w dwudziestoleciu międzywojennym kierował strukturami prawosławnymi na terytorium niepodległej Litwy. Oznaczało to ponowne przejście diecezji w jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 100. ISBN 83-7431-046-4.
  2. A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 149. ISBN 83-7431-046-4.
  3. A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 207. ISBN 83-7431-046-4.