Półelf (Śródziemie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Dior Eluchíl)

Półelf (sin. peredhel, l.m. peredhil) – potomek ras: elfów i ludzi ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Miał on możliwość wyboru, do której z tych ras chce należeć[1].

Koncepcja półelfów utrwaliła się w fantasy.

Genealogia półelfów[edytuj | edytuj kod]

Ród półelfów pochodził z trzech ras. Ich przodkowie byli ludźmi z plemienia Edainów (z Pierwszego Rodu pochodził Beren, ojciec Diora; z Drugiego i Trzeciego zaś pochodził Tuor, ojciec Eärendila). Byli także elfami ze szczepu Eldarów (Ñoldorką była Idril, matka Eärendila, a Lúthien była córką Calaquendego Thingola). We krwi półelfów płynęła też krew Majarów, gdyż matką Lúthien była Meliana.

Ród ten dał początek ludzkiej linii Elrosa: Królów Númenoru, książąt Andúnië, następnie królów Arnoru i Gondoru oraz elfickiej linii Elronda: rodzeństwa Elladana, Elrohira i Arweny, królowej Arnoru i Gondoru.

Legenda:

     elfowie

     ludzie

     półelfowie

     Majarka

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elwë Thingol
 
 
 
Meliana
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Beren
 
 
 
Lúthien
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Idril
 
 
 
Tuor
 
Dior
 
 
 
Nimloth
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eärendil
 
 
 
 
 
Elwinga
 
Eluréd i Elurín
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elros
 
 
Elrond
 
 
 
Celebríana
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elladan i Elrohir
 
Arwena

Lista półelfów[edytuj | edytuj kod]

Arwena[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Arwena.

Dior[edytuj | edytuj kod]

Pojawia się w Silmarillionie. Wspominają o nim bohaterowie Władcy Pierścieni.

Był królem Doriathu, jedynym dzieckiem Berena i Lúthien. Urodził się w 470 roku Pierwszej Ery[2] na wyspie Tol Galen, po powrocie rodziców do Śródziemia. Poślubił Nimloth i zamieszkał z nią opodal Lanthir Lamath. Mieli troje dzieci: synów Eluréda i Elurína oraz córkę - Elwingę.

Dior uczestniczył u boku ojca w wyprawie przeciw krasnoludom z Nogrodu, którzy zniszczyli Menegroth (505 rok). Następnie przeniósł się wraz z rodziną do Doriath. Jako nowy władca starał się przywrócić dawną świetność królestwa, co częściowo mu się udało. Po śmierci rodziców (509 rok) otrzymał Silmaril, lecz napadli go wtedy synowie Fëanora. W walce stoczonej w Menegroth Dior zabił Celegorma, lecz sam też poległ.

Dior słynął ze swej urody, w jego żyłach płynęła krew trzech ras – Eldarów, Edainów i Majarów.

Zwano go Diorem Eluchílem (Dziedzicem Elu), Diorem Aranelem (Królewskim elfem, Królewską gwiazdą) lub Ausirem („Bogatym”).

Imię Dior pochodzi (podobnie jak przydomki Eluchíl i Aranel) z sindarinu. Znaczy ono w tej mowie Następca.

Eärendil[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Eärendil.

Elladan i Elrohir[edytuj | edytuj kod]

Bliźniaczy synowie Elronda i Celebríany. Urodzili się w 130 roku Trzeciej Ery. Razem wychowywali się zapewne w Rivendell. Ich młodszą siostrą była Arwena. W 2509 roku obaj bracia odbili matkę, pojmaną w czasie podróży przez orków. Odtąd walczyli z nimi i wspierali Strażników Północy, chcąc pomścić cierpienia Celebríany. U ich boku podczas jednej z potyczek zginął Arathorn II. Od około 2951 roku często towarzyszył im wyprawach jego syn, Aragorn II.

Przed wyruszeniem Drużyny Pierścienia z Rivendell, Elladan i Elrohir odbyli podróż (między październikiem a grudniem[3] 3018 roku) do Lothlórien, gdzie zanieśli wieści o podróży Froda Bagginsa i jego towarzyszy.

Podczas Wojny o Pierścień, obaj bracia przyłączyli się do Halbarada i Szarej Drużyny. Spotkawszy w Rohanie Aragorna, przemierzyli z nim cały szlak przez Ścieżkę Umarłych i południowe prowincje Gondoru, aż do Minas Tirith. Walczyli w bitwie na polach Pelennoru i w batalii pod Morannonem. Po pokonaniu Saurona, byli świadkami uroczystości na polach Cormallen oraz koronacji Aragorna, uczestniczyli również w jego ślubie z Arweną. Po odpłynięciu Elronda na Zachód w 3021 roku, Elladan i Elrohir pozostali w Rivendell. Jak się zdaje, opóźniali podjęcie decyzji, do której rasy (elfów czy ludzi) chcą należeć i przez bliżej nieznany czas pozostawali w Śródziemiu[4].

Obaj bracia, podobnie jak ich ojciec Elrond, byli obdarzeni darem uzdrawiania.

Imiona Elladan i Elrohir pochodzą z sindarinu. Pierwsze z nich znaczy w tej mowie Elf-człowiek, drugie Elf-jeździec.

Elrond[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Elrond.

Elros[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Elros Tar-Minyatur.

Eluréd i Elurín[edytuj | edytuj kod]

Pojawiają się w Silmarillionie.

Synowie Diora i Nimloth, starsi bracia Elwingi. Urodzili się i wychowywali w domu opodal Lanthir Lamath, aż do czasu, gdy cała rodzina przeniosła się do Doriath (505 rok Pierwszej Ery). W czasie napaści synów Fëanora (509 rok), słudzy Celegorma (żądni zemsty po śmierci pana) porzucili Eluréda i Elurína w lesie. Obaj chłopcy najpewniej umarli z głodu, bowiem ich poszukiwania zarządzone przez Maedhrosa nie dały skutku.

Imiona Eluréd i Elurín pochodzą z sindarinu. Oba znaczą w tej mowie Wspomnienie o Elu.

Elwinga[edytuj | edytuj kod]

Byłą siostrą Eluréda i Elurína. Urodziła się w Doriath i tam mieszkała wraz z rodzicami aż do napaści synów Fëanora. Udało jej się uciec i wziąć Silmaril i uciekła z nim do Przystani Sirionu. Około 543 roku poślubiła Eärendila i urodziła mu dwóch synów: Elronda i Elrosa. Kiedy jakiś czas później synowie Fëanora zaatakowali przystań, Elwinga skoczyła do wody z Silmarilem na szyi. Ulmo zamienił ją w białego ptaka i tak Elwinga ruszyła na poszukiwanie Eärendila. Popłynęła z nim do Amanu. Tam zaprzyjaźniła się z Telerimi. Zbudowano dla niej w przy Pelórich na północy wieżę.

Galador i Gilmith[edytuj | edytuj kod]

Dzieci Imrazôra i Mithrellas, która uciekła wkrótce po ich urodzeniu. Galador dał później początek dynastii książąt Dol Amrothu[5].

Imrazôr
TE 1950 -
TE 2076
 
Mithrellas
Nieznane
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Galador
TE 2004 -
TE 2129
 
Gilmith
Nieznane
 
 
 
 
 
 
 
 
Książęta
Dol Amrothu
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Aglahad
TE 2827 -
TE 2932
 
 
 
 

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: Amber, 2002, s. 216–17. ISBN 83-241-0200-0.
  2. Daty dotyczące Pierwszej Ery podaje za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia), opartą tylko na Silmarillionie.
  3. Wedle kalendarza Shire’u były to miesiące od Winterfilth do Foreyule roku 1418, z grubsza odpowiadające naszemu październikowi i grudniowi. Według kalendarza namiestników miesiące te zwały się Narquelië i Ringarë.
  4. Robert Foster w swojej Encyklopedii Śródziemia wysuwa przypuszczenie, iż skoro obaj bracia nie odpłynęli razem z ojcem, wybrali bycie ludźmi. Jednak przeczy temu informacja samego Tolkiena, który stwierdza, że pozostali oni na dłużej w Śródziemiu, lecz nie podjęli żadnej decyzji, do jakiej rasy chcą należeć (list 153 w: Listy, wybrane i opracowane przez H. Carpentera przy współpracy Ch. Tolkiena, przełożyła Agnieszka Sylwanowicz, Poznań 2000). Publikacja korespondencji Tolkiena miała miejsce po opracowaniu Encyklopedii Śródziemia.
  5. Historia Galadrieli i Celeborna, i Amrotha, władcy Lórien, [w:] J.R.R. Tolkien, Niedokończone opowieści, s. 283, ISBN 978-83-241-4589-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]