Dipleurula
Dipleurula – ogólny typ planktonicznych larw występujących u pierwotnych wtóroustych (Deuterostomia) – szkarłupni i półstrunowców – zwierząt łączonych w kladzie Ambulacraria.
Larwy typu dipleuruli charakteryzują się obecnością wieńców rzęsek otaczających otwór gębowy oraz dwuboczną (bilateralną) symetrią ciała. Mają w nabłonku wiele pasm monociliarnych komórek[1]. Dorsalna (grzbietowa) strona ich ciała jest wypukła, a wentralna (brzuszna) – wklęsła. Wieńce rzęsek służą do poruszania się i wspomagają pobieranie pokarmu.
W poszczególnych gromadach wykształciły się różne warianty dipleuruli: tornaria, pluteus, ofiopluteus, brachiolaria i aurikularia.
Brytyjski zoolog Walter Garstang zauważył, że larwy szkarłupni wykazują duże podobieństwo do wczesnych stadiów embriogenezy strunowców. Na tej podstawie w 1896 Garstang wysunął hipotezę o pochodzeniu strunowców od larw szkarłupni[2]. Koncepcja ta, nazwana hipotezą Garstanga lub hipotezą dipleuruli, została podjęta przez współczesnych badaczy, m.in. przez Clausa Nielsena[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 143. ISBN 978-83-01-16108-8.
- ↑ Adam Urbanek: Jedno istnieje tylko zwierzę...: myśli przewodnie biologii porównawczej. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2007. ISBN 978-83-88147-08-1.
- ↑ Claus Nielsen. How Did Indirect Development With Planktotrophic Larvae Evolve? (pdf). „Biological Bulletin”. 216, s. 203-215, 2009. (ang.).