Szczuroskoczek pędzloogonowy
Dipodomys nitratoides[1] | |||
Merriam, 1894 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
szczuroskoczek pędzloogonowy | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
Szczuroskoczek pędzloogonowy[6] (Dipodomys nitratoides) – gatunek ssaka z podrodziny szczuroskoczków (Dipodomyinae) w obrębie rodziny karłomyszowatych (Heteromyidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Szczuroskoczek pędzloogonowy występuje w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych zamieszkując w zależności od podgatunku[7]:
- D. nitratoides nitratoides – San Joaquin Valley, południowo-środkowa Kalifornia.
- D. nitratoides brevinasus – zachodnie i wschodnie krawędzie San Joaquin Valley, Panoche Valley, Carrizo Plain i górna część Cuyama Plain, południowo-środkowa Kalifornia.
- D. nitratoides exilis – północna część San Joaquin Valley, południowo-środkowa Kalifornia.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1894 roku amerykański zoolog Clinton Hart Merriam nadając mu nazwę Dipodomys merriami nitratoides[2]. Holotyp pochodził z Tipton, w San Joaquin Valley, w hrabstwie Tulare, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych[8].
D. nitratoides należy do grupy gatunkowej merriami wraz z D. merriami do którego jest bardzo podobny[7]. Oba gatunki zamieszkują odpowiednio pustynie San Joaquin Valley i Mojave po obu stronach gór Tehachapi[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Dipodomys: gr. δίποδος dipodos „dwunożny”, od δι- di- „podwójnie”, od δις dis „dwa razy”, od δυο duo „dwa”; πους pous, ποδος podos „stopa”; μυς mus, μυός muos „mysz”[9][10].
- nitratoides: epitet gatunkowy Dipodomys merriami nitratus Merriam, 1894; gr. -οιδης -oidēs „przypominający”[11].
- brevinasus: łac. brevis „krótki”[12]; nasus „nos”[13].
- exilis: łac. exilis „mały, smukły, cienki”, od ex „bez”; ile, ilis „wnętrzności”[10].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 74–112 mm, długość ogona samic średnio 137 mm, samców średnio 141 mm, długość ucha średnio 12 mm, długość tylnej stopy średnio 35 mm; masa ciała 40–53 g[14].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje tereny położone na wysokości 50-800 m n.p.m.[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dipodomys nitratoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Merriam 1894 ↓, s. 112.
- ↑ Merriam 1894 ↓, s. 113.
- ↑ J. Grinnell. A new kangaroo rat from the San Joaquin Valley, California. „Journal of Mammalogy”. 1 (4), s. 179, 1920. DOI: 10.2307/1373309. (ang.).
- ↑ N. Roach , Dipodomys nitratoides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2021-2 [dostęp 2021-10-17] (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 216. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 304. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Dipodomys nitratoides. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-10-17].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 238, 1904. (ang.).
- ↑ a b The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 152.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 34.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 143.
- ↑ D. Hafner: Family Heteromyidae (Pocket Mice, Kangaroo Mice and Kangaroo Rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 231. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- C.H. Merriam. Preliminary descriptions of eleven new kangaroo rats of the genera Dipodomys and Perodipus. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 9, s. 109–115, 1894. (ang.).
- Edmund C. Jaeger , Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).