Szczuroskoczek pędzloogonowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Dipodomys nitratoides)
Szczuroskoczek pędzloogonowy
Dipodomys nitratoides[1]
Merriam, 1894
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

bobrokształtne

Rodzina

karłomyszowate

Podrodzina

szczuroskoczki

Rodzaj

szczuroskoczek

Gatunek

szczuroskoczek pędzloogonowy

Synonimy
  • Dipodomys merriami nitratoides Merriam, 1894[2]
  • Dipodomys merriami exilis Merriam, 1894[3]
  • Dipodomys merriami brevinasus J. Grinnell, 1920[4]
Podgatunki
  • D. n. nitratoides Merriam, 1894
  • D. n. brevinasus J. Grinnell, 1920
  • D. n. exilis Merriam, 1894
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Szczuroskoczek pędzloogonowy[6] (Dipodomys nitratoides) – gatunek ssaka z podrodziny szczuroskoczków (Dipodomyinae) w obrębie rodziny karłomyszowatych (Heteromyidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Szczuroskoczek pędzloogonowy występuje w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych zamieszkując w zależności od podgatunku[7]:

  • D. nitratoides nitratoides – San Joaquin Valley, południowo-środkowa Kalifornia.
  • D. nitratoides brevinasus – zachodnie i wschodnie krawędzie San Joaquin Valley, Panoche Valley, Carrizo Plain i górna część Cuyama Plain, południowo-środkowa Kalifornia.
  • D. nitratoides exilis – północna część San Joaquin Valley, południowo-środkowa Kalifornia.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1894 roku amerykański zoolog Clinton Hart Merriam nadając mu nazwę Dipodomys merriami nitratoides[2]. Holotyp pochodził z Tipton, w San Joaquin Valley, w hrabstwie Tulare, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych[8].

D. nitratoides należy do grupy gatunkowej merriami wraz z D. merriami do którego jest bardzo podobny[7]. Oba gatunki zamieszkują odpowiednio pustynie San Joaquin Valley i Mojave po obu stronach gór Tehachapi[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[7].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Dipodomys: gr. δίποδος dipodos „dwunożny”, od δι- di- „podwójnie”, od δις dis „dwa razy”, od δυο duo „dwa”; πους pous, ποδος podos „stopa”; μυς mus, μυός muos „mysz”[9][10].
  • nitratoides: epitet gatunkowy Dipodomys merriami nitratus Merriam, 1894; gr. -οιδης -oidēs „przypominający”[11].
  • brevinasus: łac. brevis „krótki”[12]; nasus „nos”[13].
  • exilis: łac. exilis „mały, smukły, cienki”, od ex „bez”; ile, ilis „wnętrzności”[10].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 74–112 mm, długość ogona samic średnio 137 mm, samców średnio 141 mm, długość ucha średnio 12 mm, długość tylnej stopy średnio 35 mm; masa ciała 40–53 g[14].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje tereny położone na wysokości 50-800 m n.p.m.[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dipodomys nitratoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Merriam 1894 ↓, s. 112.
  3. Merriam 1894 ↓, s. 113.
  4. J. Grinnell. A new kangaroo rat from the San Joaquin Valley, California. „Journal of Mammalogy”. 1 (4), s. 179, 1920. DOI: 10.2307/1373309. (ang.). 
  5. N. Roach, Dipodomys nitratoides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2021-2 [dostęp 2021-10-17] (ang.).
  6. W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 216. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 304. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Dipodomys nitratoides. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-10-17].
  9. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 238, 1904. (ang.). 
  10. a b The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 152.
  12. Jaeger 1944 ↓, s. 34.
  13. Jaeger 1944 ↓, s. 143.
  14. D. Hafner: Family Heteromyidae (Pocket Mice, Kangaroo Mice and Kangaroo Rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 231. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]