Dmitrij Abacyjew

Dmitrij Abacyjew
Дмитрий Константинович Абаци́ев
	generał kawalerii
Pełne imię i nazwisko	Dmitrij Konstantinowicz Abacyjew
Data i miejsce urodzenia	3 grudnia 1857 ; wieś Kadgaron
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 1936 ; Belgrad
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Siły Zbrojne Południa Rosji
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-turecka (1877–1878),; wojna rosyjsko-japońska,; wojna domowa w Rosji
	Odznaczenia

Dmitrij Konstantinowicz Abacyjew ros. Дмитрий Константинович Абаци́ев, Дзамболат Константинович Абадзиев (ur. 21 listopada^?/3 grudnia 1857 we wsi Kadgaron, Osetia Północna, zm. 4 czerwca 1936 w Belgradzie) – Osetyniec^[1], rosyjski dowódca wojskowy, generał kawalerii (od 1919, w Siłach Zbrojnych Południa Rosji).

Brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej (1877–1878) i rosyjsko-japońskiej (1904–1905)^[2].

Egzamin oficerski zdał w 1879 w Wilnie. Służył w straży przybocznej cara. W stopniu generała porucznika był dowódcą korpusu kozackiej kawalerii. Od końca 1918 pełnił służbę w Armii Ochotniczej, brał udział w formowaniu oddziałów górskich. Od 13 marca 1919 był w rezerwie, został oddelegowany do sztabu Głównodowodzącego Siłami Zbrojnymi Południa Rosji. Od 7 czerwca 1919 był honorowym przedstawicielem plemion górskich przy dowódcy Wojsk Północnego Kaukazu. Od 13 czerwca 1919 posiadał stopień generała kawalerii.

Po zwycięstwie czerwonych udał się na emigrację do Jugosławii. Został wybrany prezesem Sądu Honorowego dla Generałów.

Był żonaty, żona Jelizawieta Eduardowna z d. Fuks (Fuchs?), ur. w 1872, zm. 16 maja 1964 w Londynie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Kawaler Order Świętego Jerzego IV klasy, Orderu Świętej Anny I, II, III i IV klasy, Orderu Świętego Włodzimierza III i IV klasy, Orderu Świętego Stanisława I, II i III klasy, francuskiego Orderu Legii Honorowej, irańskiego Orderu Lwa i Słońca I klasy, niemieckiego Orderu Czerwonego Orła, greckiego Orderu Zbawiciela i innych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Залесский К.А. Кто был кто во второй мировой войне. Союзники Германии. Moskwa, 2003
↑ Abrosimow 2009 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

S. W. Wołkow: "Офицеры российской гвардии". Русский путь, 2002 ISBN 5-85887-122-4.
Igor Abrosimow: Советская Россия: 1917-1991 - государство, политика, экономика, наука, культура, литература, искусство. proza.ru, 2009.

[1] Залесский К.А. Кто был кто во второй мировой войне. Союзники Германии. Moskwa, 2003

[CITEREFAbrosimow2009-2] Abrosimow 2009 ↓.

[1]

[2]