Dr Who wśród Daleków
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
79 minut |
| Reżyseria |
Gordon Flemyng |
| Scenariusz |
Terry Nation |
| Główne role |
Peter Cushing |
| Muzyka |
Barry Gray |
| Zdjęcia |
John Wilcox |
| Montaż |
Oswald Hafenrichter |
| Produkcja |
Max J. Rosenberg |
| Kontynuacja |
Dr Who wśród Daleków[1] (org. Dr. Who and the Daleks) – brytyjski film science-fiction z 1965 roku, wyreżyserowany przez Gordona Flemynga i napisany przez Terry'ego Nationa i Miltona Subotsky'ego. Fabuła filmu bardzo silnie opiera się na brytyjskim serialu science-fiction pt. Doktor Who. Jest to pierwszy z dwóch filmów tego reżysera nakręconych w latach 60. XX wieku, który jest związany z tym serialem. Film przedstawia Petera Cushinga w roli doktora Who, Robertę Tovey w roli Susan, Jennie Linden w roli Barbary i Roya Castle'a w roli Iana.
Fabuła filmu opiera się na siedmioodcinkowej historii Doktora Who pod tytułem The Daleks[a]. Był również pierwszą produkcją związaną z Doktorem Who, nakręconą w technikolorze i w formacie panoramicznym[b].
Postać doktora, głównego protagonisty filmu (jak i jego kontynuacji), nie jest uznawana za kanoniczne wcielenie serialowej wersji Doktora, głównie ze względu na istotne zmiany wprowadzone w filmach. Doktor Cushinga jest ekscentrycznym wynalazcą o nazwisku Who, który zbudował swoją TARDIS, podczas gdy serialowy Doktor jest obcym z kosmosu, który ukradł swoją TARDIS[3]. Dodatkowo w filmie wprowadzono także zmiany względem innych postaci, m.in. Barbara w filmie jest wnuczką głównego protagonisty, a nie nauczycielką Susan.
W Polsce film ten został wyemitowany po raz pierwszy 6 października 1979 roku w Programie I Telewizji Polskiej[1].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Dr Who i jego wnuczki - Susan i Barbara, pokazują chłopakowi Barbary - Ianowi najnowszy z wynalazków doktora - wehikuł czasu nazwany TARDIS. Gdy Ian niechcący uruchamia maszynę, ta zabiera bohaterów do skamieniałej dżungli. Ian i Barbara chcą wracać do Londynu, ale okazuje się to niemożliwe, bo doktor stwierdza, że nie ma wystarczającej ilości płynu niezbędnego TARDIS by wysłać podróżników do domu. W tym czasie ktoś podrzuca pod drzwi maszyny pudełko z fiolkami z nieznaną zawartością. Bohaterowie nie mają wyjścia i decydują się na poszukanie odpowiedniego składnika płynu w mieście nieopodal. Po krótkich poszukiwaniach zaczynają źle się czuć, a wkrótce okazuje się, że planeta na której się znaleźli jest skażona przez promieniowanie i doktor odkrywa, że złe samopoczucie jest pierwszym objawem choroby popromiennej. W tym momencie pojawiają się Dalekowie i więżą podróżników.
Okazuje się, że bohaterowie trafili do świata zniszczonego przez wojnę nuklearną pomiędzy rasą Thalów i Daleków[c]. W rezultacie wojny, Dalekowie, zmutowani przez promieniowanie, zamknęli się w zbrojach i wycofali do swego miasta, podczas gdy humoidalna rasa Thal przetrwała dzięki odpowiednim lekom. Dalekowie są zdeterminowani, by stać się rasą dominującą na planecie i szukają sposobu na to by móc opuścić swoje miasto i zniszczyć pozostałych przy życiu Thalów.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Peter Cushing – dr Who
- Roy Castle – Ian Chesterton
- Jennie Linden – Barbara Wright
- Roberta Tovey – Susan Foreman
- Barrie Ingham – Alydon
- Michael Coles – Ganatus
- Yvonne Antrobus – Dyoni
- Geoffrey Toone – Temmosus
- John Bown – Antodus
- Mark Petersen – Elyon
- Michelle Scott – młody Thal (niewymieniony w czołówce)
- Ken Garady, Nicholas Head, Michael Lennox, Jack Waters, Virginia Tyler, Jane Lumb, Bruce Wells, Martin Grace, Sharon Young i Gary Wyler – Thalowie (niewymienieni w czołówce)
- Bruno Castagnoli, Michael Dillon, Brian Hands, Robert Jewell, Kevin Manser, Eric McKay, Len Saunders i Gerald Taylor – operatorzy Daleków
- David Graham i Peter Hawkins – głosy Daleków (niewymienieni w czołówce)
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
- W 1995 roku wyprodukowano film dokumentalny pt. Dalekomania opowiadający o filmie i jego seqelu. Można w nim dowiedzieć się o kulisach produkcji[4].
- Początkowo Dalekowie mieli być uzbrojeni w miotacze ognia, ale ze względów bezpieczeństwa i z obawy, że mogą być zbyt przerażające, zostały zastąpione przez emitery dymu. Miotacze ognia zostały później zainstalowane w Dalekach, które pojawiły się w odcinku The Daleks' Master Plan - 21. odcinku serialu Doktor Who, nadanego w 1965 roku.
- Wygląd Daleków został odrobinę zmieniony w stosunku do ich telewizyjnej wersji. Modele Daleków w filmie są wyższe niż ich telewizyjna wersja, mają szersze podstawy, a zamiast przepychacza mają mechaniczne kleszcze. Modele te później zostały wynajęte przez BBC i wykorzystane w serialu, w odcinku The Chase (film można było obejrzeć w momencie gdy odcinek The Chase został już wyemitowany przez telewizję).
- Podkład muzyczny z filmu został wydany przez Silva Screen Records na płycie pod tytułem Dr. Who & the Daleks.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Daleks jest drugą historią tego serialu i pierwszą, w którym Doktor spotyka Daleków.
- ↑ Seria telewizyjna była czarno-biała aż do końca 1969 – pierwszym odcinkiem w kolorze był Spearhead from Space z 1970; obraz panoramiczny pojawia się dopiero w 2005 roku, wraz z powrotem produkcji serialu
- ↑ Pomimo iż planeta nie została nazwana w tym filmie, w sequelu bohaterowie konsekwentnie nazywają ją Skaro, co zgadza się z nazwą podaną w serialu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Tydzień w telewizji. „Trybuna robotnicza”. 225 (11.002), s. 10, 5-6-7 października 1979.
- ↑ Dr. Who and the Daleks.
- ↑ Żona Doktora (The Doctor's Wife). Richard Clark (reż.), Neil Gaiman (scenarz.). Doktor Who. BBC. 17 maja 2010. Odcinek 216, seria 6.
- ↑ "Dalekmania", Canal + Image UK Ltd. 57 minut; początkowo wydany na kasecie VHS, w 2001 roku wydany ponownie na DVD jako dodatek w zestawie z filmami.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Doktor Who i Dalekowie w bazie TARDIS Data Core (ang.)
- Doktor Who i Dalekowie w bazie IMDb (ang.)
- Doktor Who i Dalekowie w bazie Filmweb