Dolina Zadnia Wielicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dolina Zadnia Wielicka
Widok z Małej Wysokiej na Wielicki Kocioł

Dolina Zadnia Wielicka (słow. Zadná Velická dolina) – najwyższe piętro Doliny Wielickiej w słowackich Tatrach, znajdujące się powyżej Suchej Kopy i Długiego Stawu. Jest to kamienne pustkowie podchodzące pod grań główną Tatr z przełęczą Polski Grzebień. Ma dwie odnogi: zachodnią – Wielicki Kocioł – i wschodnią, podchodzącą pod szczyt Małej Wysokiej i boczną grań Zwalistej Turni oddzielającą ją od środkowego piętra Doliny Wielickiej. Przez pustkowia Doliny Zadniej Wielickiej prowadzi szlak turystyczny, jego trudniejsze fragmenty pod Polskim Grzebieniem ubezpieczone są około 100-metrowej długości łańcuchami. Na początku lata zalegają tu zwykle zdradliwe śniegi. Kamienne rumowisko porastają porosty z rodzaju Rhizocarpon. Duże wrażenie robią stąd potężne ściany Gerlacha poprzecinane żlebami, z największym w całych Tatrach Żlebem Karczmarza, którego piargi zasypują Długi Staw.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Szlak zielony – zielony szlak z Tatrzańskiej Polanki przez Dolinę Wielicką na Polski Grzebień. Czas przejścia: 3:45 h, ↓ 2:45 h

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
  • Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.