Dolnik (literatura)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dolnik – ukształtowany na gruncie wiersza rosyjskiego (wschodniosłowiańskiego) system wersyfikacyjny.

Dolnik powstał z wiersza sylabotonicznego, od którego odróżnia się zmiennymi interwałami międzyakcentowymi (co jest dostosowaniem do swobodnego akcentu języków wschodniosłowiańskich). Rozkwit tej formy przypada na lata 20. i 30. XX w.

Rodzaje dolnika[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na stałą liczbę zgłosek akcentowanych w wersie dolniki dzieli się na potrójne i poczwórne. Realizacja określonego układu na przestrzeni całego tekstu nie jest konieczna (ale możliwa) – poszczególne wersy mogą mieć niemalże zupełnie odmienną budowę.

Dolnik potrójny[edytuj | edytuj kod]

(2/0)-1/2-1/2-(2/0)

Dolnik poczwórny[edytuj | edytuj kod]

(2/0)-1/2-1/2-1/2-(2/0)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • W. Chołszewnikow, Zarys wersyfikacji rosyjskiej.