Dom Grecki w Myślenicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dom Grecki w Myślenicach
Symbol zabytku nr rej. I-3-35/47 z 19.05.1947[1].
Ilustracja
Dom Grecki
Państwo

 Polska

Miejscowość

Myślenice

Adres

ul. Jana III Sobieskiego 5

Położenie na mapie Myślenic
Mapa konturowa Myślenic, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom Grecki w Myślenicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dom Grecki w Myślenicach”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dom Grecki w Myślenicach”
Położenie na mapie powiatu myślenickiego
Mapa konturowa powiatu myślenickiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Dom Grecki w Myślenicach”
Położenie na mapie gminy Myślenice
Mapa konturowa gminy Myślenice, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Dom Grecki w Myślenicach”
Ziemia49°50′06,7200″N 19°56′12,5880″E/49,835200 19,936830

Dom Grecki w Myślenicach – dawny zajazd miejski znajdujący się w Myślenicach w województwie małopolskim.

Obiekt został wpisany do rejestru zabytków rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dom został wybudowany pod koniec XVII wieku przy średniowiecznym trakcie do Krakowa, pierwotnie jako budynek parterowy. Pełnił rolę zajazdu, w którym zatrzymywali się kupcy ormiańscy, których miejscowa ludność nazywała Grekami. Do 1969 roku właścicielami była rodzina Gorączków. W latach 1972–1975 przeprowadzono remont z funduszy Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Od 1979 roku w budynku funkcjonowało Muzeum Regionalne[2]. Od 2003 roku, dom jest własnością prywatną.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Barokowo-klasycystyczny dom parterowy nakryty dachem mansardowym z facjatą[3], przebudowany w 1818 roku przez Stefana Popowicza. Sień nakryta jest sklepieniem żaglastym na gurtach. Pierwsza sala po prawej stronie nakryta jest stropem belkowanym, druga sklepieniem krzyżowym. Pod koniec XIX wieku w trzeciej sali urzędował burmistrz Andrzej Marek. Znajduje się w niej piec kaflowy z około 1885 roku, ozdobiony herbami i ornamentami roślinnymi, przeniesiony z dworu w Krzyszkowicach. Kafle pochodzą z Manufaktury majoliki w Nieborowie. Na parterze znajduje się pomieszczenie dawnej wędzarni[4] .

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]