Dornier Do 31

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dornier Do 31
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Niemcy

Producent

Dornier Flugzeugwerke GmbH

Typ

samolot transportowy

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji metalowej

Załoga

2

Historia
Data oblotu

10 lutego 1967

Dane techniczne
Napęd

2 dwuprzepływowe silniki odrzutowe Rolls Royce Pegasus S-2
4 silniki nośne Rolls Royce RB 162-4D

Ciąg

68,95 kN (7030 kG)
19,57 kN (1995 kG)

Wymiary
Rozpiętość

18,06 m

Długość

20,88 m

Wysokość

8,53 m

Powierzchnia nośna

57,00 m²

Masa
Własna

22 500 kg

Użyteczna

3 500 kg

Startowa

27 500 kg

Zapas paliwa

8 000 l

Osiągi
Prędkość maks.

730 km/h

Prędkość przelotowa

650 km/h

Wznoszenie maks. w locie pionowym

26 m/s

Pułap

10 500 m

Zasięg

1 800 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
36 żołnierzy lub 3 samochody lub 24 pary noszy z rannymi
Użytkownicy
Niemcy

Dornier Do 31niemiecki eksperymentalny samolot transportowy pionowego startu i lądowania.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W połowie lat 60. w niemieckiej wytwórni lotniczej Dornier Flugzeugwerke GmbH opracowano eksperymentalny wojskowy samolot transportowy pionowego startu i lądowania. Pierwszy lot samolotu oznaczonego jako Dornier Do 31E odbył się w dniu 10 lutego 1967 roku, przy czym był to normalny start z lotniska. Dopiero drugi prototyp posłużył do prób statycznych. Zbudowano jeszcze trzeci prototyp który posłużył do prób pionowego startu i lądowania. Po serii prób ostatecznie wycofano się z tego projektu w 1970 roku, rezygnując z dalszych prób i rozwijania tego projektu.

Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]

Samoloty Dornier Do 31E były używane wyłącznie do lotów próbnych w jednostce eksperymentalnej Luftwaffe – Erprobungsstelle 64 w latach 1967 - 1970. Po rezygnacji z dalszych badań samoloty przekazano do muzeum. Jeden znajduje się w Dornier-Museum w Friedrichshafen a drugi w Deutsches Museum Flugwerft Schleissheim w Oberschleißheim.

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Samolot Dornier Do 31 był górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Skrzydło klasyczne pokryte laminatem. Do lotu poziomego służyły mu dwa silniki odrzutowe, a do lotu pionowego dodatkowo cztery silniki nośne.

Kadłub ma przekrój kołowy o średnicy 3,2 m, do wnętrza kadłuba prowadzi tylna rampa otwierana hydraulicznie. Wewnątrz kadłuba może przebywać 36 żołnierzy z pełnym uzbrojeniem lub 3 samochody terenowe lub 24 pary noszy z rannymi.

Podwozie trzypodporowe z kołem przednim, chowane w locie.

Samolot był wyposażony w 2 silniki odrzutowe o ciągu 68,95 kN każdy do lotu poziomego z możliwością zmiany położenia dysz. Ponadto do lotu pionowego wyposażony w 4 silniki odrzutowe o ciągu 19,57 kN w dwóch zespołach.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dornier Do-31E. „Skrzydlata Polska”. 32 (1048), s. 18, 8 sierpnia 1971. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. 
  • Dornier Flugzeuge Aircraft. Dornier GmbH Friedrichshafen Museum, 1983, s. 119, 146. (ang. • niem.).
  • Tobias Billig: Dornier Do 31. Geschichte der Luftwaffe, 2013-11-25. [dostęp 2014-08-14]. (niem.).