Dosyteusz (Vasić)

Święty
Dosyteusz

święty biskup wyznawca
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1878 Belgrad
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 1945 Belgrad
Czczony przez	Serbski Kościół Prawosławny

Dosyteusz

Dragutin Vasić
Metropolita zagrzebski
Kraj działania	Jugosławia
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1878 Belgrad
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 1945 Belgrad
Miejsce pochówku	Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Belgradzie
Biskup niski
Okres sprawowania	1913–1932
Metropolita zagrzebski
Okres sprawowania	1932–1945 (de facto do 1941)
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Metropolia zagrzebska
Śluby zakonne	1898
Diakonat	1898(?)
Prezbiterat	do 1913
Chirotonia biskupia	25 maja 1913

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	25 maja 1913
Miejscowość	Belgrad
Miejsce	Sobór św. Michała Archanioła
Konsekrator	Dymitr (Pavlović)
Współkonsekrowani biskupi Ireneusz (Ćirić) 15 czerwca 1919 Gorazd (Pavlík) 25 września 1921 Platon (Jovanović) 4 września 1936 Włodzimierz (Rajić) 30 października 1938

Dosyteusz, imię świeckie Dragutin Vasić (ur. 5 grudnia 1878 w Belgradzie, zm. 13 stycznia 1945 tamże) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył gimnazjum, a następnie seminarium duchowne w Belgradzie (1899). Dzięki uzyskaniu stypendium fundacji metropolity Michała w 1900 mógł wyjechać do Kijowa, gdzie przez cztery lata studiował teologię w Kijowskiej Akademii Duchownej, uzyskując w 1904 tytuł kandydata nauk teologicznych. Następnie przez dwa lata studiował teologię protestancką w Berlinie, zaś do 1907 – filozofię w Lipsku. W czasie nauki w seminarium, w 1898, złożył wieczyste śluby mnisze, a następnie został wyświęcony na hierodiakona. Po powrocie do Serbii został zatrudniony w belgradzkim seminarium jako wykładowca. Pracę tę wykonywał do 1909, gdy dzięki stypendium ministerstwa oświaty i spraw kościelnych mógł kontynuować studia we Francji. Studiował nauki społeczne w Paryżu, a następnie Genewie. Biegle opanował języki niemiecki, francuski, czeski i rosyjski. W 1912 wrócił do Serbii. 25 maja 1913 miała miejsce jego chirotonia na biskupa niskiego. W 1915 został internowany w Bułgarii, do Niszu wrócił jesienią 1918.

Uczestniczył w rozmowach z Patriarchatem Konstantynopolitańskim w sprawie granic Serbskiego Kościoła Prawosławnego po powstaniu Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Przez trzy lata przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w tworzeniu struktur Serbskiego Kościoła Prawosławnego na Zakarpaciu.

W 1932 został przeniesiony na nowo powstałą katedrę zagrzebską. Urząd ten sprawował do powstania Niepodległego Państwa Chorwackiego. 10 kwietnia 1941 został wtrącony przez ustaszy do więzienia przy ul. Petrińskiej w Zagrzebiu i tam poddany torturom. Ciężko chory został przeniesiony do szpitala prowadzonego przez siostry miłosierdzia, gdzie nadal był źle traktowany. Ostatecznie został deportowany do Belgradu (razem z biskupami Mostaru i Zvornika), gdzie 13 stycznia 1945 zmarł w monasterze Wprowadzenia Matki Bożej wskutek odniesionych wcześniej obrażeń.

Kanonizowany przez Serbski Kościół Prawosławny jako święty wyznawca. Jego wspomnienie przypada 13 stycznia (31 grudnia według starego stylu).

Bibliografia

• Митрополит Доситеј