Dotan (Stary Testament)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dotan[1] lub Dotain[2][3] (hebr. דֹתָן) – miasto w Kanaanie znane ze Starego Testamentu.

Dotan miał znajdować się na północ od Sychem, 100 km na północ od Hebronu. Lokalizacja znana była Euzebiuszowi z Cezarei, którego zdaniem znajdowała się 12 mil na północ od miasta Samarii. Obecnie identyfikowane jest z Tell-Dothan w południowej części Niziny Jezreel, wśród wzgórz Gilboa.

Pierwszy raz zostaje wymieniony w Księdze Rodzaju 37,17 w związku z opowieścią o Józefie synu Jakuba. W Dotan Józef miał zostać sprzedany przez swoich braci kupcom madianickim.

Druga Księga Królewska widzi w Dotan siedzibę proroka Elizeusza (6,13). To w Dotan prorok miał mieć wizję góry pełnej ognistych rumaków i rydwanów (2 Krl 6,17).

W pobliżu starożytnego Dotan znajduje się żydowskie osiedle Mewo Dotan, którego nazwa została zaczerpnięta od toponimu biblijnego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 2Krl 6,13 w przekładach Biblii. [Dostęp: 2020-04-14].
  2. Rdz 37,17 w przekładach Biblii. [Dostęp: 2020-04-14].
  3. Dotain, [w:] Wielki słownik ortograficzny PWN [online] [dostęp 2020-04-14].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Daniel Chrupcała OFM, Dotan. „Ziemia Święta”. 4 (60), ss. 8-11 (2009).