Drakoncjusz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Drakoncjusz (V/VI wiek) – łaciński poeta z Kartaginy. Wtrącony do więzienia przez Guntamunda, króla Wandalów, za pochwałę cesarza bizantyjskiego. Autor dzieł świeckich: Zadośćuczynienia (Satisfactio), Pieśni rzymskich (Romulea), Tragedii Orestesa (Orestis tragoedia), oraz religijnego pt. Pochwała Boga (Laudes Dei). To ostatnie dzieło jest poematem ku czci Boga Stwórcy napisanym heksametrem w trzech księgach i opartym na parafrazach biblijnych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wincenty Myszor, Drakoncjusz [w:] César Vidal Manzanares, Pisarze wczesnochrześcijańscy I-VII w. Mały słownik, wyd. Verbinum, Warszawa 2001.
  • Mała Encyklopedia Kultury Antycznej: A–Z, pod red. Zdzisława Piszczka, wyd. PWN, Warszawa 1968.