Drogowle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drogowle
wieś
Ilustracja
Kościół pw św. Andrzeja w Drogowlach
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

kielecki

Gmina

Raków

Liczba ludności (2020)

138[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

26-035[3]

Tablice rejestracyjne

TKI

SIMC

0265365[4]

Położenie na mapie gminy Raków
Mapa konturowa gminy Raków, w centrum znajduje się punkt z opisem „Drogowle”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Drogowle”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Drogowle”
Położenie na mapie powiatu kieleckiego
Mapa konturowa powiatu kieleckiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Drogowle”
Ziemia50°41′22″N 20°59′08″E/50,689444 20,985556[1]
Strona internetowa

Drogowlewieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Raków[5][4].

Były wsią biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez wieś przechodzi szlak turystyczny żółty żółty szlak turystyczny z Szydłowa do Widełek.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Drogowle[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0265371 Nowiny część wsi
0265388 Ruda część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Drogowle w wieku XIX to wieś i folwark rządowy nad rzeką Czarną, w powiecie opatowskim, ówczesnej gminie Rembów, parafii Raków. Czynny był młyn wodny.
W r. 1579 własność biskupów krakowskich w parafii Potok, było wówczas 5 osad na 21/2 łana.
We wsi kościół filialny, erygowany z legatu ks. Lipskiego, a w roku 1633 konsekrowany – murowany.
Do 1644 stanowiły Drogowle osobną parafię.

W roku 1883 wieś liczyła 39 domów 259 mieszkańców 357 mórg ziemi dworskiej i 773 mórg włościańskiej[7].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Kościół filialny pw. św. Andrzeja wzniesiony w latach 1620–1630, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.452 z 2.10.1956 i z 23.06.1967)[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 26333
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 6 [dostęp 2022-03-21]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 234 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku,Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 112.
  7. Drogowle, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 148.
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 30 [dostęp 2015-11-13].