Drugi dom

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Drugie domy)

Drugi dom – dom lub lokal mieszkalny znajdujący się zwykle na terenie wypoczynkowym (górskim, nadmorskim, nadjeziornym) lub atrakcyjnym turystycznie.

W Stanach Zjednoczonych używana jest nazwa second home, w Wielkiej Brytanii częściej spotkać można określenie holiday home. W Polsce funkcjonuje też nazwa „mieszkanie wakacyjne”.

Drugi dom zazwyczaj wykorzystywany jest przez właściciela dla zaspokojenia potrzeb rekreacyjnych jego i rodziny albo przyjaciół. Może być traktowany również jako inwestycja, gdy przynosi dodatkowy dochód – wiele osób jest zainteresowanych wynajmem tego typu domów lub mieszkań na czas urlopu, między innymi ze względu na niższe w stosunku do pobytu hotelowego koszty lub wygodę użytkowania przez rodzinę. Wynajem może być realizowany indywidualnie przez właściciela, często za pośrednictwem platform internetowych, lub przez profesjonalnego operatora, na przykład w ramach systemu condohoteli.

Różne formy realizacji potrzeby „drugich domów” materializują się przede głównie na obszarach wiejskich, silnie oddziałując na strukturę ich przestrzeni, jej zagospodarowanie oraz na stosunki społeczno-gospodarcze. W strefach koncentracji tej formy funkcjonowania mieszkańców miast na wsi dochodzi do istotnych zmian w krajobrazie, gospodarce i warstwie społeczno-kulturowej. „Drugie domy” stanowią niewątpliwie szansę rozwoju wsi (głównie w aspekcie ekonomicznym), ale powodować też mogą niekorzystne zmiany w środowisku przyrodniczym i krajobrazie wiejskim. W artykule prześledzono ewolucję poglądów na temat zjawiska „drugich domów” oraz znaczenia tego procesu dla rozwoju obszarów wiejskich (w sferze ekonomicznej, społecznej i przyrodniczej)[1][2]

Drugie domy stają się w wielu krajach coraz popularniejsze i coraz więcej osób buduje lub kupuje w tym celu nowe lokale. Powstał niszowy segment rynku nieruchomości związany z tego typu inwestycjami. Udział mieszkań tego typu w ogólnej liczbie mieszkań we Francji to 10%, w Stanach Zjednoczonych 3,09%. W ostatnich latach projekty condohotelowe realizowane w Polsce dostarczały na rynek blisko 1000 lokali rocznie – głównie w pasie nadmorskim, w górach i rejonie jezior mazurskich[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A. Czarnecki, K. Heffner, «Drugie domy» a zrównoważony rozwój obszarów wiejskich”, „Wieś i Rolnictwo”, 4 (141), 2008, s. 29–46.
  2. Krystian Heffner, Adam Czarnecki, Drugie domy w rozwoju obszarow wiejskich, Warszawa: In-t Rozwoju Wsi i Rolnictwa, 2011, ISBN 83-89900-46-7, OCLC 804042803 [dostęp 2022-01-17].
  3. Na urlop do własnego M? Rynek condohoteli w Polsce [online], reas.pl [dostęp 2016-12-12].