Du Yuesheng
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Du Yuesheng (ur. 1887 zm. 1951[1]), pseudonim Wielkie Uszy – chiński gangster, jedna z najważniejszych postaci międzywojennego Szanghaju.
Urodził się na terenie Pudongu (wówczas biednej wioski rybackiej na przedmieściach Szanghaju)[2]. Od najmłodszych lat wiódł żywot chuligana, wstąpił także do Zielonego Gangu (Qing Bang), jednej z największych triad w Szanghaju. Dzięki dużym zyskom osiągniętym w podziemiu hazardowym[3] w przeciągu pięciu lat stał się jej hersztem[2]. Działał na terenie koncesji francuskiej, gdzie posiadał swoją rezydencję; prowadził liczne ciemne interesy i był właścicielem licznych nieruchomości. Skorumpował lokalną policję i miał znajomości w kręgach władzy[4]. Prowadził burzliwe życie – miał kilka żon i wiele kochanek[2]. Był w bardzo bliskiej zażyłości z Huang Jinrongiem, chińskim oficerem francuskiej policji. Wraz z nim zamienił terytorium francuskiej koncesji w siedlisko kontrolowanych przez siebie prostytucji, hazardu i handlu opium[4].
Jego pozycja w mieście wzrosła w 1927 roku, kiedy po rozłamie między Kuomintangiem a komunistami sprzymierzył się z nacjonalistami[4]. Szacuje się, że ludzie Du wraz z żołnierzami KMT wymordowali wówczas w mieście ponad 5.000 komunizujących robotników[2]. W 1932 roku został członkiem rady miejskiej francuskiej koncesji[4]. Dzięki bliskim związkom z rządzącym Kuomintangiem i Czang Kaj-szekiem nigdy nie spotkały go żadne represje ze strony prawa, a jego narkotykowe imperium kwitło[5].
Po japońskiej inwazji na Chiny i upadku Szanghaju uciekł do Chongqingu. Du wspierał finansowo chińską armię walczącą z najeźdźcą, a jednocześnie wzbogacał się na przemycie przez linię frontu[5]. Po wojnie wrócił do Szanghaju, gdzie nadal kierował swoim kryminalnym imperium, wspierając również rząd Czang Kaj-szeka w walce z komunistami. Jednocześnie jego sytuacja zaczęła się komplikować, gdyż przebywający w mieście Chiang Ching-kuo w ramach walki z korupcją aresztował krewnych Du[6].
Po zajęciu Szanghaju przez komunistów w 1949 roku uciekł do Hongkongu, gdzie 2 lata później zmarł[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jonathan Fenby: Chiny : upadek i narodziny wielkiej potęgi. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2009, s. 941. ISBN 978-83-240-1259-6.
- ↑ a b c d e Du, the godfather of Shanghai. app1.chinadaily.com.cn. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 sierpnia 2007)]. (ang.).
- ↑ Jonathan Fenby: Chiny : upadek i narodziny wielkiej potęgi. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2009, s. 269. ISBN 978-83-240-1259-6.
- ↑ a b c d Du Yuesheng - A Tale of Old Shanghai. history.cultural-china.com. [dostęp 2010-06-07]. (ang.).
- ↑ a b Du, the godfather of Shanghai. drugtext.org. [dostęp 2010-06-07]. (ang.).
- ↑ The King of Shanghai. shanghaiexpat.com. [dostęp 2010-06-07]. (ang.).