Dujkerczyk karłowaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dujkerczyk karłowaty
Philantomba maxwellii[1]
(H. Smith, 1827)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

wołowate

Podrodzina

dujkery

Rodzaj

dujkerczyk

Gatunek

dujkerczyk karłowaty

Synonimy

Cephalophus maxwellii

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Dujkerczyk karłowaty[3] (Philantomba maxwellii) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do podrodziny dujkerów[4] .

Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]

Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje zachodnią Afrykę – od Senegalu i Gambii po Nigerię.

Jego siedliskiem są nizinne lasy deszczowe i sawanny drzewiaste.

Charakterystyka ogólna[edytuj | edytuj kod]

Podstawowe dane
Długość ciała do 66 cm
Wysokość w kłębie 35–38 cm
Długość ogona
Masa ciała 5–7 kg
Dojrzałość płciowa 2–3 lat
Ciąża 120 dni
Liczba młodych
w miocie
1
Długość życia 10 lat (w niewoli)

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Dujkerczyk karłowaty osiąga do ok. 66 cm długości przy wysokości w kłębie do 38 cm i 5–7 kg masy ciała. Samice są większe i cięższe od samców. Ubarwienie szare lub szarobrązowe, z jaśniejszym spodem. Rogi występują u przedstawicieli obydwu płci.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek roślinożerny, aktywny głównie nocą. Żyją w parach lub samotnie. Zjadają liście i owoce, rzadziej trawy i inne gatunki roślin.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Gatunek monogamiczny. Samica rodzi raz w roku jedno młode po ok. 120-dniowej ciąży. Młode jest zdolne do samodzielnego poruszania się po kilku godzinach od urodzenia. Przez dwa tygodnie pobiera wyłącznie mleko matki.

Długość życia tego dujkerczyka w warunkach naturalnych nie jest znana. W niewoli notowano osobniki żyjące do 10 lat.

Podgatunki[edytuj | edytuj kod]

  • C. maxwellii maxwellii H. Smith, 1827
  • C. maxwellii danei Hinton, 1920

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Dujkerczyk karłowaty jest poławiany przez człowieka. Stanowi pokarm zwierząt drapieżnych, m.in. ptaków drapieżnych, dużych kotów i węży.

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Gatunek nie jest objęty konwencją waszyngtońską CITES. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (least concern – niższego ryzyka)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Philantomba maxwellii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Philantomba maxwellii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Philantomba maxwellii. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2013-01-11]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]