Duloksetyna

Duloksetyna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(3S)-N-metylo-3-naftalen-1-yloksy-3-tiofen-2-ylopropan-1-amina
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	Duloxetinum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C18H19NOS
Masa molowa	297,41 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	116539-59-4
PubChem	60835
DrugBank	DB00476
SMILES
	CNCC[C@@H](C1=CC=CS1)OC2=CC=CC3=CC=CC=C32
InChI
	InChI=1S/C18H19NOS/c1-19-12-11-17(18-10-5-13-21-18)20-16-9-4-7-14-6-2-3-8-15(14)16/h2-10,13,17,19H,11-12H2,1H3/t17-/m0/s1
	InChIKey
	ZEUITGRIYCTCEM-KRWDZBQOSA-N
Właściwości
logP	4
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-01-07]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki; chlorowodorek duloksetyny
Uwaga
Zwroty H	H302
Zwroty P	brak zwrotów P
Numer RTECS	XN0258000
Dawka śmiertelna	LD50 279 mg/kg (samica szczura, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	N06AX21
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwdepresyjne
Okres półtrwania	8–17 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	>90%
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	ok. 20% z kałem, reszta z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie
Objętość dystrybucji	1640 l
	Multimedia w Wikimedia Commons

Duloksetyna – organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), stosowany w leczeniu depresji, zespołu lęku uogólnionego, bólu w neuropatii cukrzycowej i fibromialgii. Została zatwierdzona przez FDA w 2004 r.^[3] W niektórych krajach stosowana w terapii wysiłkowego nietrzymania moczu (SUI)^{[potrzebny przypis]}.

Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]

Duloksetyna hamuje transporter serotoniny (SERT) i transporter noradrenaliny (NET), zwiększając przekaźnictwo serotoninergiczne i noradrenergiczne. Ponieważ pompa wychwytu zwrotnego noradrenaliny działa na dopaminę w korze przedczołowej, prawdopodobnie duloksetyna zwiększa również przekaźnictwo dopaminergiczne w tym obszarze mózgu^[2]. Hamuje wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny nieproporcjonalnie, w stosunku 10:1^[a], ponadto działa w tych kierunkach w sposób sekwencyjny, a nie równoległy. Dlatego w jej działaniu dominują efekty wpływu na poziom serotoniny, a później i słabiej na poziom noradrenaliny^[2].

Stałe inhibicji K_i różnych receptorów^[4]
Receptor	K_i (nM)
SERT	0,7–0,8
NET	7,5
DAT	240
5-HT_2A	504
5-HT_2C	916
5-HT₆	419

Farmakokinetyka i metabolizm[edytuj | edytuj kod]

Czas półtrwania duloksetyny wynosi około 12 godzin. Lek jest metabolizowany przy udziale izoenzymów cytochromu P450: CYP2D6 i CYP1A2. Prawdopodobnie tylko metabolizm przez CYP2D6 ma znaczenie kliniczne^[2]. Jest inhibitorem izoenzymów 1A2, 3A4 oraz 2D6. Stwarza to ryzyko interakcji z innymi lekami metabolizowanymi przez wymienione izoenzymy^[3].

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Większość działań niepożądanych leku występuje na początku kuracji i ustępuje w krótkim czasie. Najczęściej są to nudności, biegunka, nadmierna senność w ciągu dnia, bezsenność, nadmierna potliwość. Mogą występować zaburzenia funkcji seksualnych u kobiet i mężczyzn. Lek obniża próg drgawkowy i rzadko może powodować napady drgawkowe. Wyjątkowo może powodować przyrost masy ciała^[2], stwarza też niewielkie u osób zdrowych i znaczne w przypadku jednoczesnych chorób afektywnych ryzyko wystąpienia manii lub hipomanii^[5].

Preparaty[edytuj | edytuj kod]

Preparaty duloksetyny dopuszczone do obrotu w Polsce: Depratal, Duciltia, Duloxetine, Duloxgamma, Dulsevia, Dulxetenon, Dutilox, Strodros^[6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Pod tym względem działa w sposób bardziej zrównoważony niż wcześniej wprowadzona (zatwierdzenie przez FDA w 1993 r.) wenlafaksyna (30:1) i podobnie do nowszej deswenlafaksyny (2008). Pełne zrównoważenie (1:1) osiągają milnacipran (2009) i levomilnacipran (2013)^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Duloxetine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00476 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Stephen M.S.M. Stahl Stephen M.S.M., Podstawy psychofarmakologii, Gdańsk: Via Medica, 2008, s. 121–127, ISBN 978-83-60945-73-5 .
↑ ^a ^b ^c Randy A.R.A. Sansone Randy A.R.A., Lori A.L.A. Sansone Lori A.L.A., Serotonin Norepinephrine Reuptake Inhibitors: A Pharmacological Comparison, „Innovations in Clinical Neuroscience”, 11 (3-4), 2014, s. 37–42, PMID: 24800132, PMCID: PMC4008300 .
↑ Frank P.F.P. Bymaster Frank P.F.P. i inni, Comparative Affinity of Duloxetine and Venlafaxine for Serotonin and Norepinephrine Transporters in vitro and in vivo, Human Serotonin Receptor Subtypes, and Other Neuronal Receptors, „Neuropsychopharmacology”, 25 (6), 2001, s. 871–880, DOI: 10.1016/S0893-133X(01)00298-6, PMID: 11750180 (ang.).
↑ V.V. Peritogiannis V.V. i inni, Duloxetine-induced hypomania: case report and brief review of the literature on SNRIs-induced mood switching, „Journal of Psychopharmacology”, 23 (5), 2009, s. 592–596, DOI: 10.1177/0269881108089841, PMID: 18562441 .
↑ Rejestr Produktów Leczniczych. [dostęp 2019-02-03].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Duloxetine [online], MedlinePlus Drug Information (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[4] Pod tym względem działa w sposób bardziej zrównoważony niż wcześniej wprowadzona (zatwierdzenie przez FDA w 1993 r.) wenlafaksyna (30:1) i podobnie do nowszej deswenlafaksyny (2008). Pełne zrównoważenie (1:1) osiągają milnacipran (2009) i levomilnacipran (2013)^[3].

[DB-1] Duloxetine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00476 (ang.).

[Stahl-2] Stephen M.S.M. Stahl Stephen M.S.M., Podstawy psychofarmakologii, Gdańsk: Via Medica, 2008, s. 121–127, ISBN 978-83-60945-73-5 .

[Sansone-3] Randy A.R.A. Sansone Randy A.R.A., Lori A.L.A. Sansone Lori A.L.A., Serotonin Norepinephrine Reuptake Inhibitors: A Pharmacological Comparison, „Innovations in Clinical Neuroscience”, 11 (3-4), 2014, s. 37–42, PMID: 24800132, PMCID: PMC4008300 .

[5] Frank P.F.P. Bymaster Frank P.F.P. i inni, Comparative Affinity of Duloxetine and Venlafaxine for Serotonin and Norepinephrine Transporters in vitro and in vivo, Human Serotonin Receptor Subtypes, and Other Neuronal Receptors, „Neuropsychopharmacology”, 25 (6), 2001, s. 871–880, DOI: 10.1016/S0893-133X(01)00298-6, PMID: 11750180 (ang.).

[Peritogiannis-6] V.V. Peritogiannis V.V. i inni, Duloxetine-induced hypomania: case report and brief review of the literature on SNRIs-induced mood switching, „Journal of Psychopharmacology”, 23 (5), 2009, s. 592–596, DOI: 10.1177/0269881108089841, PMID: 18562441 .

[RL-7] Rejestr Produktów Leczniczych. [dostęp 2019-02-03].

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]

[5]

[6]