Duran Duran

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Schabowy (dyskusja | edycje) o 01:46, 15 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Duran Duran
Ilustracja
Rok założenia

1978

Pochodzenie

 Anglia

Gatunek

new wave, synthpop, new romantic, pop rock

Aktywność

od 1978

Powiązania

Arcadia, Devils, Power Station, Neurotic Outsiders, Justin Timberlake

Skład
Simon Le Bon, Nick Rhodes, John Taylor, Roger Taylor
Byli członkowie
Sterling Campbell (perkusja, 1989-1991), Simon Colley, Warren Cuccurullo (gitara, 1989-2001), Alan Curtis, Stephen Duffy (śpiew i gitara basowa, 1978-1979), Andy Taylor (gitara, 1981-1986 i 2001-2006), Jeff Thomas
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Warren Cuccurullo (w DD 1989-2001), 2009
Sterling Campbell (w DD 1989-1991), 2009
Duran Duran podczas koncertu, 2005

Duran Duran – brytyjski zespół rockowy. Zaczynał swoją działalność w momencie, gdy na brytyjskiej scenie pojawił się styl new romantic i z tym stylem jest zazwyczaj kojarzony. Utworzony w 1978 roku w Birmingham przez basistę Johna Taylora i klawiszowca Nicka Rhodesa. Obecnie działa jako kwartet.

Historia zespołu

Początkowo w skład zespołu wchodzili: John Taylor, Nick Rhodes, Simon Colley i Stephen Duffy. Pod koniec lat 70. grywali tylko w klubach nocnych, gdyż niewielu było zainteresowanych ich muzyką. Na początku zespół przyjął nazwę RAF (skrót od Royal Air Force)[potrzebny przypis], dopiero potem Johnowi przypomniał się niezwykły naukowiec z filmu „Barbarella”, Durand Durand, którego imię i nazwisko (po odjęciu „d” z ostatnich sylab) posłużyły za nową nazwę dla zespołu. Menedżerami zespołu stali się bracia Paul i Michael Berrow. Z czasem członkowie grupy zaczęli się zmieniać. W skład zespołu wchodzili m.in.: Andy Wickett, Alan Curtis, Geoff Thomas oraz Oliver Guy Watts. Oficjalnie zaś członkami zespołu stali się: Simon Le Bon, Nick Rhodes, John Taylor, Roger Taylor i Andy Taylor (trzej ostatni niespokrewnieni).

W 1981 roku wydali pierwszy album zatytułowany po prostu Duran Duran. Debiutancki album osiągnął 3. pozycję na brytyjskiej liście TOP 75. Szczególną popularnością cieszyły się utwory: „Planet Earth” i „Girls On Film”.

Nadchodzący drugi album promował utwór „My Own Way”, który 19 grudnia 1981 roku znalazł się na 14. miejscu angielskiej listy. Album Rio ukazał się w 1982 roku. Zdobył nagrodę Grammy w kategorii „najlepszy video album” za swe wspaniałe teledyski nakręcone na egzotycznych wyspach: Antigua i Sri Lanka. Prawdziwą furorę zespół zrobił w 1983 i 1984 roku piosenką z pierwszego albumu „Is There Something I Should Know”, który dostał się na 1. miejsce angielskiej listy przebojów, i albumem Seven & The Ragged Tiger. Zespół był zaskoczony popularnością piosenek, takich jak „The Reflex” czy „Wild Boys” ze składanki Arena, nagranej na koncercie w Ameryce Północnej.

W 1985 roku w Stanach Zjednoczonych dużą popularność zyskał utwór „A View To A Kill” nagrany do jednego z serii filmów o brytyjskim agencie Jamesie Bondzie („Zabójczy widok”). W lipcu DD zagrał na koncercie charytatywnym Live Aid, zorganizowanym w celu zebrania funduszy na głodujące dzieci w Afryce. Był to ostatni wspólny występ Duran Duran. Zmęczeni sławą postanowili odpocząć od niej, lecz nie od muzyki. John Taylor i Andy Taylor stworzyli razem z Robertem Palmerem zespół „The Power Station”, natomiast Simon, Nick i Roger stworzyli „Arcadię”.

W 1986 roku ku zdumieniu fanów powrócili w trójkę (Roger i Andy Taylor odeszli) z albumem Notorious, kompletnie nie przypominającym ich dawnego stylu. Według wielbicieli cały duch dawnych Duranów zniknął. Podobnie było z dwoma kolejnymi albumami Big Thing (1988) (na płycie znalazł się utwór „Do You Believe In Shame?” zadedykowany zmarłemu w 1987 Andy'emu Warholowi) i „Liberty” (1990). Do zespołu przyjęto dwóch nowych członków: Warrena Cuccurullo (gitara) i Sterlinga Campbella (perkusja). Po odejściu Sterlinga, wbrew sądom, że DD nadaje się tylko do muzeum najpopularniejszych zespołów lat 80., grupa zaprezentowała piosenkę „Ordinary World” z albumu The Wedding Album (1993), która odniosła światowy sukces. Dużą popularnością cieszył się również utwór „Come Undone”. W 1995 roku powstała płyta z coverami ulubionych piosenek zespołu zatytułowana Thank You. W tym samym czasie nieoficjalnie dołączył dawny perkusista - Roger Taylor. Po Thank You zespół wydał dwie mało znane płyty Medazzaland (1997) i Pop Trash (2000). Znane z nich piosenki to: „Out Of My Mind” nagrana do filmu „Święty”, i „Someone Else Not Me”. Podczas nagrywania płyty Medazzaland odszedł jeden z założycieli zespołu John Taylor, a następnie gitarzysta Warren Cuccurullo. Nick i Simon nie musieli się jednak tym przejmować, gdyż w maju 2001 roku wszyscy dawni oficjalni członkowie zespołu spotkali się na lotnisku w Los Angeles z zamiarem przywrócenia grupy. Udali się więc do studia na nagranie albumu Astronaut, wydanego w październiku 2004 roku. Album promowały utwory „Reach Up For The Sunrise” i „What Happens Tomorrow". Wcześniej jeszcze zespół zagrał koncerty, na które bilety wyprzedano w przeciągu dwóch minut. Po ukazaniu się albumu zespół udał się na roczne tournée. Pokazał się na koncercie w Turynie w 2006 roku, a następnie pojechał do studia w Londynie na nagrywanie kolejnego albumu.

Wkrótce potem zespół oficjalnie ogłosił odejście Andy’ego Taylora z zespołu. Zarówno na scenie, jak i w studiu podczas nagrywania nowej płyty zastąpił go Dominic Brown. Pieczę nad nową płytą sprawował Timbaland, zaś dwa nowe utwory napisano wspólnie z Justinem Timberlakiem.

Zespół powrócił na scenę w 17 czerwca 2007 roku grając dla wąskiego grona fanów w Nowym Jorku. Przed występem fani mogli usłyszeć kilka nowych utworów („The Valley”, „Box Full O' Honey”, „Red Carpet Massacre” i „Skin Divers”) oraz wykonywany na bis „Nite Runner” (na płycie jest to duet z Justinem Timberlakiem). W międzyczasie potwierdzono także tytuł nowej płyty – „Red Carpet Massacre” (Epic) – która ukazała się jesienią tego roku. Potwierdzono również informację, że na płycie znajdzie się drugi utwór w duecie z Timberlakiem – „Falling Down”.

29 czerwca 2007 zespół ponownie wystąpił w Europie, w irlandzkiej miejscowości Cork w ramach „Live at the Marquee”. Podczas bisu zapowiedziano utwór „Nite Runner” jako europejską premierę. Dwa dni później, 1 lipca, na stadionie Wembley Duran Duran zagrali „Concert for Diana”. W tym dniu przypadłyby 46 urodziny zmarłej tragicznie 10 lat wcześniej księżnej Diany. Uczestnictwo Duran Duran w tym koncercie nie było przypadkowe. W 1983 roku księżna Diana publicznie wyznała, że Duran Duran jest jej ulubionym zespołem muzycznym. Na prośbę jej synów, księcia Williama i księcia Harry’ego, zespół zagrał swój przebój „Rio” (pozostałe utwory to: „Sunrise” i „Wild Boys”). Kolejnym koncertem z udziałem Duran Duran był „Live Earth – The Concert for a Climate in Crisis”, który odbył się 7 lipca także na Wembley (w tym samym czasie na wszystkich kontynentach odbyły się koncerty z tej serii). Następnie zespół zagrał aż dziewięć koncertów w Ethel Barrymore Theatre na Broadwayu, aby promować album Red Carpet Massacre. Kolejne koncerty promocyjne odbyły się w Londynie 3 grudnia oraz w Dublinie 5 grudnia 2007.

Od maja 2008 zespół rozpoczął kolejną trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, tym razem grupa była wspierana przez zaprzyjaźniony brytyjski kwintet Your Vegas.

W czerwcu 2008 zagrali w paryskim Luwrze. Koncert ten był związany ze zbieraniem funduszy na renowację jednego z zabytkowych pokoi w stylu Ludwika XV. Goście uczestniczyli w obiedzie, następnie w zamkniętej specjalnie z tego powodu części muzeum podziwiali zbiory, by na końcu uczestniczyć w koncercie zespołu, który odbył się w piramidzie na dziedzińcu Luwru. Takie wydarzenie odbyło się po raz pierwszy w historii Luwru.

Muzycy

Obecny skład

Oś czasu

Dyskografia

Duran Duran podczas koncertu, 2005
Duran Duran podczas koncertu, 2009

Albumy

Single

Linki zewnętrzne

Duran Duran
Albumy studyjne
Składanki, EP-ki, remiksy
Filmy
Single
Powiązane

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Duran_Duran&oldid=53215136”