Dwanaście przysłów
.jpg)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1558 |
| Medium | |
| Wymiary |
75 × 98 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Dwanaście przysłów, Dwanaście flamandzkich przysłów (niderl. Twaalf spreekwoorden) – obraz olejny na desce niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla, obecnie przechowywany w Museum Mayer van den Bergh w Antwerpii
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze o tej tematyce dzieło Bruegla obrazujące dwanaście regionalnych przysłów. Obraz składa się z małych oddzielnych paneli złączonych w jedną całość. W owalnych okienkach na czerwonym tle przedstawione zostały postacie wykonujące jakieś czynności. Pod scenkami znajdują się krótkie sentencje-przysłowia. Rok później powstały Przysłowia niderlandzkie.
Według Davida Bianko, zaginiony obraz odnaleziono przypadkowo w XX wieku w gospodarstwie wiejskim, gdzie służył od dawna jako przykrywka beczki z kiszoną kapustą[1].
Znaczenie paneli[edytuj | edytuj kod]
(Panele liczone od góry, od prawej strony. Opisy na podstawie obrazu Przysłowia niderlandzkie[2])
- Ciągłe picie, prowadzi do biedy, hańbi imię i prowadzi do ruiny
- Wieszać płaszcz zgodnie z wiatrem (Być jak kurek na dachu, zmieniać zdanie jak rękawiczkę)
- Nosić ogień w jednej ręce, a wodę w drugiej (Być dwulicowym, mieć dwie twarze)
- Siąść w popiół pomiędzy dwa stołki (Stracić okazję z powodu braku zdecydowania)
- Zasypać studnię, gdy cielę utonęło (Podjąć kroki po wypadku)
- Rzucać perły (róże) przed wieprze (Poświęcić się czemuś, co jest niewarte poświęcenia)
- Przyczepić kotu dzwonek (Jeśli planuje się coś, o czym wszyscy wiedzą, skończy się to fiaskiem)
- Nie móc patrzeć na odbicie słońca w wodzie (Być zazdrosnym, czuć do kogoś zawiść)
- Bić głową w mur (Próbować osiągnąć coś niemożliwego)
- Łowić z siecią (Zmarnować okazję)
- Zakładać mężowi niebieski płaszcz (Przyprawiać rogi)
- Oddawać mocz w stronę księżyca (Porywać się z motyką na słońce)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ David Bianko: Bruegel. Rzeczpospolita, 2006, s. 24. ISBN 978-83-60688-08-3.
- ↑ Rainer Hagen, Rose-Marie Hagen, Pieter Bruegel Starszy około 1525–1569. Chłopi, dziwacy i demony, Edipresse, Taschen, 2005, ISBN 83-60160-19-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rose-Marie Hagen, Rainer Hageen: Bruegel. Dzieła wszystkie. Warszawa: Edipresse, 2001. ISBN 83-913311-5-6.