Dworzec TGV

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dworzec TGV: dwa perony, pomiędzy nimi dwa tory do przejazdu pociągów bez zatrzymania; widoczny przejeżdżający skład

Nowe dworce kolejowe budowane na liniach LGV, zwane również dworcami bis, są charakterystyczną cechą francuskiej sieci kolei dużych prędkości TGV.

Są to dworce kolejowe usytuowane w oddaleniu od centrów większych miast (z kilkoma wyjątkami), zwykle bez połączenia z klasycznymi liniami kolejowymi. Zwykle obsługiwane są jedynie przez kilka pociągów TGV dziennie. Posiadają one zwykle jedynie dwa perony, po jednym dla każdego z kierunków, pomiędzy którymi biegną tory, umożliwiające pociągom przejazd bez zatrzymania, zwykle z pełną prędkością – 300 km/h.

Istnienie tego typu dworców, często krytykowane, wynika z geografii Francji – istnienia stolicy, dominującej swoimi rozmiarami wszystkie inne miasta kraju, a także z polityki kolei SNCF, która preferuje połączenia bezpośrednie między centrami wielkich aglomeracji, tak aby móc efektywnie konkurować z przewoźnikami lotniczymi.

Wśród dworców TGV można znaleźć budowle o dość spektakularnej architekturze, w szczególności te wybudowane na linii LGV Méditerranée, podczas gdy pierwsze budowle tego typu są bardzo proste, bez wyszukanych rozwiązań architektonicznych.

Tylko dwa dworce TGV obsługują ponad milion pasażerów rocznie. Są to Aéroport Charles-de-Gaulle 2 TGV i Massy TGV, związane z paryskimi lotniskami.

Lista nowych dworców[edytuj | edytuj kod]