Dylacja
Dylacja (z łac. dilatio – rozciągnięcie), odkład – w dawnym prawie polskim odroczenie rozprawy wywołane nieobecnością strony spowodowaną chorobą (usprawiedliwioną, dilatio propter infirmitatem), listem inhibicyjnym, zajęciami publicznymi (dilatio propter negotia publica), nieobecnością w ziemi lub obecnością na innym procesie toczącym się tego samego dnia o większą sumę (pro maiore)[1]. Sędzia z urzędu (ex officio) mógł przekazać sprawę do innego sądu, możliwe było też odroczenie na mocy porozumienia stron (dilatio termini de consensu partium)[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Mała encyklopedia prawa”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980 r., str. 113. ISBN 83-01-00203-4
- ↑ Karol Łopatecki, Organziacja, prawo i dyscyplina w polskim i litewskim podpolitym ruszeniu, 2013, s. 67,n.