Dymy nad Birkenau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rampa w Birkenau (1944)

Dymy nad Birkenau – autobiograficzna książka Seweryny Szmaglewskiej z 1945 (ukończona 18 lipca 1945[1]).

Książka opisuje przeżycia autorki z okresu pobytu w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau (lata 1942-1945). Ze względu na walory literackie i faktograficzne uznana została za wybitne osiągnięcie literatury obozowej[2]. Przetłumaczona na język angielski, holenderski, czeski, rosyjski, chorwacki, a także mongolski. Relacja autorki jest wyznaniem świadka, który przetrwał w nieludzkim świecie obozowym. Faktograficzna wartość "Dymów nad Birkenau" jest ogromna, autorka przedstawia codzienne życie oświęcimskie we wszystkich, najdrobniejszych przejawach. Jest to jednocześnie precyzyjnie przemyślana kompozycja literacka. Motywy autobiograficzne zostają subtelnie wplecione w sfabularyzowaną konstrukcję o cechach powieściowych. Zabiegi literackie mają przybliżyć czytelnikowi, który nie doświadczył "kamiennego świata", rzeczywistość niewyobrażalną, niemożliwą do zrozumienia.

W lutym 1946 roku, Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze, dołączył książkę do materiału dowodowego w procesie przeciwko głównym zbrodniarzom III Rzeszy. W procesie tym zeznawała też sama autorka[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Seweryna Szmaglewska, Dymy nad Birkenau, Czytelnik, Warszawa, 1984, dopisek autorki, ISBN 83-07-00652-X
  2. ↑ Arkadiusz Morawiec, Realizm w służbie (nieosiągalnego) obiektywizmu. „Dymy nad Birkenau” Seweryny Szmaglewskiej, "Pamiętnik Literacki" 2009, z. 1.
  3. ↑ Seweryna Szmaglewska, Dymy nad Birkenau, Warszawa: Książka i Wiedza, 2012, ISBN 978-83-05-13611-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dymy_nad_Birkenau&oldid=69380328”