Dyskusja szablonu:Gmina Leżajsk
Gmina Leżajsk położona jest w północno-wschodniej części województwa podkarpackiego, w odległości około 40 km od Rzeszowa. Od wschodu graniczy z gminami Adamówka i Sieniawa, od zachodu z gminami Sokołów Małopolski i Rakszawa, od północy z gminami Kuryłówka, Nowa Sarzyna, Krzeszów, a od południa z gminami Grodzisko Dolne i Żołynia. Gminę tworzą następujące jednostki pomocnicze zwane sołectwami: Biedaczów, Gwizdów, Brzóza Królewska, Chałupki Dębniańskie, Dębno, Giedlarowa, Hucisko, Maleniska, Rzuchów, Piskorowie, Przychojec, Stare Miasto i Wierzawice.
Gmina Leżajsk obejmuje swoim zasięgiem podmiejski osiedla zlokalizowane w pobliżu miasta, jak i zarówno wioski leżące u zachodnich i południowo-wschodnich granic powiatu leżajskiego. Gmina jest przestrzennie bardzo rozległa, zarówno pod względem wielkości jak i ilości sołectw jest największa w powiecie. Zajmuje ona obszar 198 km2 ( co stanowi 34,05 % powierzchni powiatu ), z czego użytki rolne stanowią 62% jej powierzchni , a powierzchnia leśna 26%. Teren gminy podzielony jest na dwie części: północną i południową. Oddziela je inna jednostka administracyjna – miasto Leżajsk. Wsie Stare Miasto i Przychojec zajmują północną jej część, natomiast południowa część gminy stanowi znacznie większy terytorialnie obszar. Wieś Hucisko leży w jego północno – zachodniej części, Brzóza Królewska w jego zachodniej części, a wsie Piskorowie, Dębno i Chałupki Dębniańskie we wschodniej jego części. Największą wsią gminy jest Giedlarowa położona wzdłuż drogi Leżajsk – Łańcut. Biorąc pod uwagę położenie geograficzne gmina położona jej w rejonie trzech mezoregionów Kotliny Sandomierskiej: Doliny Dolnego Sanu , Płaskowyżu Tarnogrodzkim i Płaskowyżu Kolbuszowskim.
Dolina Dolnego Sanu obejmuje obniżenie terenu szerokości około 6-8 km , którego środkiem płynie z południowego-wschodu na północny-zachód rzeka San. Tworzy ją płaska, miejscami podmokła równina, na terenie której można wyróżnić kilka tarasów zalewowych i nadzalewowych.
Płaskowyż Tarnogrodzki zajmuje niewielki fragment gminy. Jego powierzchnie kształtują lekko pofałdowane równiny i pola piaszczystych wzniesień. Płaskowyż Kolbuszowski zbudowany jest z lekko pofałdowanych wzniesień, które przecinają płytkie i szerokie doliny rzek. Urozmaiceniem krajobrazu są niekiedy ciekawe ukształtowane, piaszczyste pagóry, głównie wydmowego pochodzenia. Często tez występują podmokłe łąki w dolinach i obniżeniach terenu. Na obrębie Płaskowyżu Kolbuszowskiego występują lasy tworzące zwarte kompleksy leśne. Duży kompleks znajduje się na obszarze Brzózy Królewskiej , nosi on nazwę Lasy Julińskie. Występują tu lasy liściaste, grądowe i mieszane. Spotyka się tu również niewielkie połacie drzewostanów jodłowo-bukowych, bukowych, będących wyżynną formą buczyny karpackiej oraz torfowiska tworzące unikalne ekosystemy. Największe z nich to ,, Suchy Ług ,, uznane za rezerwat przyrody.