Dystrofia kości przytarczyczkowa

Przytarczyczkowa dystrofia strzałki i piszczeli

Dystrofia kości przytarczyczkowa (kostna choroba Recklinghausena, łac. osteodystrophia parathyroidea) – choroba kości spowodowana nadczynnością przytarczyc. Objawia się zazwyczaj jako osteomalacja całego kośćca, rzadziej jako tzw. guz brunatny kości – postać zlokalizowana, powodująca rozległą miejscową destrukcję kości.

Leczenie zmian hormonalnych powoduje samoistne cofanie się zmian kostnych^[1].

Chorobę opisali jako pierwsi Gerhard Engel w 1864 i Friedrich Daniel von Recklinghausen w 1890^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Tadeusz Szymon Gaździk, Tomasz Bielecki: Ortopedia i traumatologia. [T.] 2. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 568-569. ISBN 978-83-200-3896-5 (t. 2).
↑ Engel-von Recklinghausen syndrome w bazie Who Named It (ang.)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Tadeusz Szymon Gaździk, Tomasz Bielecki: Ortopedia i traumatologia. [T.] 2. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 568-569. ISBN 978-83-200-3896-5 (t. 2).

[2] Engel-von Recklinghausen syndrome w bazie Who Named It (ang.)

[1]

[2]