Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 3
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1921

Nazwa wyróżniająca

nie posiadał

Patron

nie posiadał

Tradycje
Święto

nie obchodził

Nadanie sztandaru

nie posiadał

Rodowód

Dowództwo Żandarmerii przy Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce”

Dowódcy
Pierwszy

rtm. Stanisław Pinkas

Ostatni

mjr Adam Butzura

Organizacja
Dyslokacja

Garnizon Kielce

Rodzaj sił zbrojnych

Wojsko

Rodzaj wojsk

Żandarmeria

Podległość

Dowództwo Żandarmerii MSWojsk.

Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 3oddział żandarmerii Wojska Polskiego.

Historia dywizjonu[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej dekadzie lutego 1920 roku, na podstawie poufnego rozkazu L. 500 Ministerstwa Spraw Wojskowych z 18 stycznia 1920 roku, dotychczasowe Dowództwo Żandarmerii Wojskowej przy Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce” zostało przemianowane na dowództwo Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr 3. Nowo powstały dywizjon otrzymał numer okręgu generalnego, na terenie którego stacjonował, a plutony żandarmerii wojskowej wchodzące w jego skład zachowały w nazwie miejsce swego postoju z dodaniem nazwy macierzystego dywizjonu np. „Dywizjon 3. Pluton Opatów”. Z dniem 1 kwietnia 1920 roku przy Dywizjonie został utworzony szwadron zapasowy „o czterech plutonach po 60 ludzi celem wyszkolenia żandarmów dla Żandarmerii Polowej”[1].

7 lutego 1921 roku dowódca Okręgu Generalnego „Kielce” ogłosił rozkaz o przeniesieniu dotychczasowego dowódcy dywizjonu podpułkownika Hugona Babla na stanowisko dowódcy Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr 2 w Lublinie oraz przeniesieniu dowódcy byłego Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr 9 w Grodnie majora Adama Butzury na stanowisko dowódcy Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr 3.

Z dniem 10 września 1921 roku dowódca OGen. „Kielce” zatwierdził Komisję Gospodarczą Dyonu Żandarmerii Nr 3 w składzie: rtm. dr Tadeusz Dudryk i por. Aleksander Czanerle. Agendy komisji prowadził podchorąży Józef Woźniak[2].

W drugiej dekadzie listopada 1921 roku Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 3 został zlikwidowany. Dowództwo dywizjonu zostało przeniesione do Przemyśla, gdzie zostało przemianowane na Dowództwo 10 Dywizjonu Żandarmerii. W tym samym czasie Pluton Kielce I został przeniesiony do Przemyśla i przemianowany na Pluton Żandarmerii Przemyśl. Równocześnie Pluton Kielce II został przemianowany na Pluton Żandarmerii Kielce i podporządkowany dowódcy 10 dżand. Pluton Radom został włączony w skład 1 Dywizjonu Żandarmerii. Plutony Będzin i Miechów weszły w skład 5 Dywizjonu Żandarmerii, natomiast Pluton Częstochowa, Piotrków i Noworadomsk w skład 4 Dywizjonu Żandarmerii[3].

Struktura dywizjonu[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr 3
  • Pluton Kielce I eks Pluton Żandarmerii Nr 1 w Kielcach
  • Pluton Kielce II (od VI 1920)
  • Pluton Radom eks Pluton Żandarmerii Nr 2 w Radomiu
  • Pluton Piotrków eks Pluton Żandarmerii Nr 3 w Piotrkowie
  • Pluton Częstochowa eks Pluton Żandarmerii Nr 4 w Częstochowie
  • Pluton Noworadomsk eks Pluton Żandarmerii Nr 5 w Noworadomsku (obecnie Radomsko)
  • Pluton Opatów eks Pluton Żandarmerii Nr 6 w Opatowie
  • Pluton Pińczów eks Pluton Żandarmerii Nr 7 w Pińczowie
  • Pluton Będzin eks Pluton Żandarmerii Nr 8 w Będzinie
  • Pluton Miechów eks Pluton Żandarmerii Nr 9 w Miechowie
  • Pluton Ostrowiec Świętokrzyski (1921)
  • Szwadron Zapasowy Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr 3

Obsada personalna dywizjonu[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy żandarmerii / dowódcy dywizjonu
Zastępcy dowódcy dywizjonu
  • mjr Wojciech Stepek (do 14 VI 1921 → szef sztabu Dowództwa Żandarmerii Wojskowej w Warszawie[6])
  • rtm. dr Tadeusz Alojzy Dudryk (od 23 VI 1921[7])

Adiutant dywizjonu

  • ppor. Jan Bednarski (do 7 II 1921 → adiutant Dywizjonu Żand. Wojsk. Nr 2 w Lublinie)
  • ppor. Włodzimierz Karpiński (od 7 II 1921)

Dowódca szwadronu zapasowego

  • mjr Karol Jan Dobrowolski (od 12 VI 1921[8])

Lekarz dywizjonu

  • por. lek. Roman Szczechura (1921[9]) † 16 IV 1938

Dowódcy Plutonu Kielce I

  • por. Zugaj (VII - XI 1919)
  • por. Roszkiewicz (XII 1919 - 1920)
  • rtm. Paweł Dudzik (1920 - X 1921)

Dowódca Plutonu Kielce II - chor. Boher (1920 - 1921)

Dowódca Plutonu Kielce – kpt. piech. Wiktor Zakliński (od 12 VI 1921[8])

Dowódca Plutonu Piotrków - por. Józef Kędzierski (VII 1919 - XI 1921)

Dowódcy Plutonu Częstochowa

  • por. Piernikowski (VII 1919 - 1920)
  • por. Musiał (1920 - 1921)

Dowódcy Plutonu Noworadomsk

  • por. Markowski (VII - IX 1919)
  • ppor. Borczyk (X 1919 - 1920)
  • chor. Tyszurski (1920 - 1921)

Dowódcy Plutonu Radom

  • por. Zagórski (VII - X 1919)
  • por. Grochot (XI 1919 - X 1921)

Dowódcy Plutonu Opatów

  • por. Grochot (VII - IX 1919)
  • ppor. / por. Jan Okupski[10] (XII 1919 - 1920)
  • chor. Paterniuk (1920 - X 1921)

Dowódcy Plutonu Będzin

  • por. Musiał (VII 1919 - 1920)
  • por. Piernikowski (1920 - XI 1921)

Dowódcy Plutonu Miechów

  • por. Kade (VII - VIII 1919)
  • wachm. Cebula (IX 1919 - 1920)
  • ppor. Antoni Czabański (do 26 I 1920 → dowódca Plutonu II Warszawa[11])
  • ppor. / por. Edward Gorczyca (30 I[12] - 12 VI 1920 → odkomenderowany do Winnicy na Ukrainie[13])
  • chor. Moroński (1920 - X 1921)

Oficerowie Żandarmerii[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 8 z 2 lutego 1920 roku, pkt 55.
  2. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 113 z 23 września 1921 roku, pkt 9.
  3. Grzegorz Ratajczyk, ''Żandarmeria ...", s. 209, 214.
  4. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 60 z 12 lipca 1920 roku, pkt 392.
  5. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 15 z 7 lutego 1921 roku, pkt 3.
  6. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 89 z 1 sierpnia 1921 roku.
  7. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku.
  8. a b Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 64 z 12 czerwca 1921 roku, pkt 1.
  9. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 113 z 23 września 1921 roku, pkt 4.
  10. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 81 z 31 sierpnia 1920 roku, pkt 978, 30 lipca 1920 roku został mianowany warunkowo z dniem 1 maja 1920 roku porucznikiem w żandarmerii.
  11. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 6 z 26 stycznia 1920 roku, pkt 5.
  12. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 7 z 30 stycznia 1920 roku, pkt 3.
  13. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 53 z 12 czerwca 1920 roku, pkt 145.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]