Dzbankówka kulista

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzbankówka kulista
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

kustrzebniaki

Rząd

kustrzebkowce

Rodzina

Sarcosomataceae

Rodzaj

dzbankówka

Gatunek

dzbankówka kulista

Nazwa systematyczna
Sarcosoma globosum (Schmidel) Casp.
Winter, Rabenh. Krypt.-Fl., Edn 2 (Leipzig) 1.3(lief. 35): 497 (1891)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Dzbankówka kulista (Sarcosoma globosum (Schmidel) Casp.)
Dzbankówka kulista (Sarcosoma globosum (Schmidel) Casp.)

Dzbankówka kulista (Sarcosoma globosum (Schmidel) Casp.) – gatunek grzybów z rodziny Sarcosomataceae[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum

Sarcosoma, Sarcosomataceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[2].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1793 Casimir Christoph Schmidel nadając mu nazwę Burcardia globosa. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu w 1891 r. Robert Caspary przenosząc go do rodzaju dzbankówka (Sarcosoma)[2].

Synonimy nazwy naukowej[3]:

  • Bulgaria globosa (Schmidel) Fr. 1822
  • Burcardia globosa Schmidel 1793
  • Sarcosoma globosum var. platydiscus Casp. 1891
  • Sarcosoma platydiscus (Casp.) Sacc. 1892

Nazwa polska według Komisji do spraw polskiego nazewnictwa grzybów[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocnik

Zewnętrzna powierzchnia brązowo-czarna; bezwłosy, ale często pomarszczony. Wymiary 3–8 (–10) cm średnicy i 3,5–7,0 cm wysokości, łuszczący się, gruboskórny. Najpierw prawie okrągły, potem w kształcie stożka zwężającego się ku górze. Brak wyraźnego trzonu. Od góry ma kształt wklęsłej miseczki czarnego koloru[5][6].

Cechy mikroskopowe

Miąższ galaretowaty, z wiekiem wodnisty. Hymenium ma kolor od ciemnoszaro–brązowego do oliwkowo–brązowego. Worki o rozmiarze 250–300 × 35–38 μm, mają po 8 zarodników i są nieamyloidalne, a wąskie parafizy są zwykle brązowe. Zarodniki elipsoidalne, hialinowe, gładkie, mają małe krople na końcach i mają wymiary 20–30 (–34) x 7–10 (–13) μm[5][6][7].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Znane jest występowanie tego gatunku w Ameryce Północnej, Europie i Azji[8]. W polskim piśmiennictwie naukowym do 2020 r. podano 13 stanowisk, ale wszystkie są już historyczne (dawne)[9]. W Polsce podlega ochronie ścisłej[10]. Na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ma kategorię E (Wymierające – krytycznie zagrożone)[11]. Gatunek wpisany do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN – kategoria zagrożenia NT bliskie zagrożenia (near threatened)[1]. Pojawia się od zimy do wczesnego lata[12][5].

Choć gatunek ten znajduje się w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN, to w Finlandii zaobserwowano wzrost jego populacji w przeciągu ostatnich trzech dziesięcioleci (dane z 2013). Naukowcy upatrują jednej z przyczyn tego zjawiska w zmianie klimatu, objawiającej się tamże cieplejszymi zimami i deszczowymi wiosnami[7].

Jest to bardzo rzadki gatunek, występujący głównie w chłodniejszym klimacie. Owocniki pojawiają się pojedynczo lub w grupach, częściowo zakopane w ziemi. Występuje w wilgotnych lasach świerkowych (Picea sp.) z grubym dywanem z mchu, często wzdłuż strumieni[13][5][12]. Gatunek prawdopodobnie saprotroficzny[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b The IUCN Red List of Threatened Species, IUCN Red List of Threatened Species, DOI10.2305/iucn.uk.2015-4.rlts.t58515314a58515381.en [dostęp 2020-01-29].
  2. a b c Index Fungorum – Names Record [online] [dostęp 2020-01-28].
  3. Species Fungorum – GSD Species [online] [dostęp 2020-01-28].
  4. r, Decyzja Komisji ds. polskiego nazewnictwa grzybów | Polskie Towarzystwo Mykologiczne [online] [dostęp 2020-01-28].
  5. a b c d Thomas Læssøe, Jens H. Petersen, Fungi of Temperate Europe, Princeston and Oxford: Princeston University Press, 2019, s. 1295, ISBN 978-0-691-18037-3.
  6. a b Kent H. McKnight, Vera B. McKnight, A Field Guide to Mushrooms: North America, Houghton Mifflin Harcourt, 15 lutego 1998, s. 35, ISBN 978-0-395-91090-0 [dostęp 2020-01-28] (ang.).
  7. a b c Esteri Ohenoja, Maarit Kaukonen, Anna L. Ruotsalainen, Sarcosoma globosum – an indicator of climate change?, „Acta Mycologica”, 48 (1), 2013, s. 81–88, DOI10.5586/am.2013.010, ISSN 2353-074X [dostęp 2020-01-29] (ang.).
  8. Mapa występowania Sarcosoma globosum na świecie [online], Discover Life [dostęp 2020-01-28].
  9. Anna Kujawa, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Izabela L. Kałucka (red.), Grzyby chronione Polski. Rozmieszczenie, zagrożenia, rekomendacje ochronne, Poznań: Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego Polskiej Akademii Nauk, 2020, ISBN 978-83-938379-8-4.
  10. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej grzybów [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2020-01-28].
  11. Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.
  12. a b Kutorga Ernestas, Juzenas Sigitas, Evelina Gorbikova, Habitats and conservation of endangered fungus Sarcosoma globosum in Lithuania [online], 22 września 2014 [dostęp 2020-01-28].
  13. Tab. 3. Gatunki grzybów wielkoowocnikowych włączone do kategorii ochrony ścisłej w stosunku do listy poprzedniego Rozporządzenia. | Polskie Towarzystwo Mykologiczne [online] [dostęp 2020-01-28].