Działobitnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stała, zamknięta, osłonięta tarczą pancerną działobitnia dla działa nadbrzeżnego w forcie Brettingen, Norwegia
Stała, otwarta działobitnia w postaci betonowej barbety, Scaur Hill Fort, Bermudy; za działem widoczna nisza

Działobitnia – stanowisko ogniowe działa, w pełni wyposażone; składa się z:

  • odpowiednio przygotowanej płaszczyzny (platformy) dla działa, osłoniętej przedpiersiem, tarczą lub murem
  • rozbudowanych schronów dla obsługi (izb w fortyfikacji zamkniętej, schronów pogotowia w otwartej)
  • nisz służących do przechowywania amunicji[1].

Działobitnie mogą być polowe lub stałe, otwarte lub zamknięte. Kilka działobitni w zespole tworzy baterię[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski. Od Biskupina do Westerplatte. Warszawa: PWN, 2002, s. 518. ISBN 83-01-12223-4.