Dziedziniec szaleńców

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dziedziniec szaleńców
Ilustracja
Autor

Francisco Goya

Data powstania

1793–1794

Medium

olej na blasze cynkowej

Wymiary

43,5 × 32,5 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Meadows Museum

Dziedziniec szaleńców[1] (hiszp. Corral de locos) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi przedstawiający scenę rozgrywającą się w domu dla obłąkanych[2].

Obraz powstał w okresie ważnych zmian na arenie politycznej Hiszpanii, w atmosferze nadchodzącej wojny. Goya borykał się wtedy z problemami zdrowotnymi, ponadto postępująca głuchota wzmagała jego lęk przed szaleństwem. W tym czasie oprócz dzieł na zlecenie dworu namalował serię 12 obrazów gabinetowych o niewielkich rozmiarach i drastycznej tematyce.

Z korespondencji malarza z Bernardem de Iriarte wiadomo, że inspiracją dla tego dzieła była wizyta Goi w szpitalu dla umysłowo chorych w Saragossie. Przedstawiony dziedziniec szpitala jest przejmująco ciemny, a jego wysokie i grube ściany odgradzają chorych od świata. Pacjenci pilnowani przez jednego nadzorcę walczą ze sobą, śmieją się lub kulą w rozpaczy. Postacie są skąpane w szarozielonym świetle, zimny półmrok przywodzi na myśl czyściec[1]. Jest to wizja samotności, strachu i społecznej alienacji, które spotykają psychicznie chorych. Podobny temat Goya podjął na obrazie Dom wariatów namalowanym ponad 10 lat później.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 136–139. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
  2. Francisco Goya. Poznań: Oxford Educational, 2006. ISBN 83-7425-497-1.