Dzierżacy
| Miejsce zamieszkania |
Polska (Wielkopolska, m.in. Biskupizna) |
|---|---|
| Język | |
| Grupa |
Dzierżacy (Dzierżaki) – dawna grupa etnograficzna ludności polskiej, w okolicach Biskupizny i na wschód i na południowy wschód od niej, tj. obecnie obszar pogranicza powiatu gostyńskiego i rawickiego.
W średniowieczu Dzierżakami byli dziedzice ziemi tj. drobna szlachta i wolni wieśniacy-dzierżawcy[1].
Etnograf Ludwik Gomolec przedstawił, że trudno wydzielić wsie, które ludność miejscowa uważa za zupełnie dzierżackie. Stwierdził, że Dzierżacy obejmują tereny pośród Biskupian, którzy z kolei mają inne pochodzenie (potomkowie dawnych chłopów w dobrach biskupich). Zamieszkiwali m.in. wsie Kołaczkowice i Dłoń, ale tereny na wschód od Krobii[1].
W latach 60. XX wieku nazwa Dzierżacy była już zanikająca, ponieważ odzwierciedla bardzo dawne odległe stosunki społeczne i polityczno-prawne[1].
Ludność ta posiadała własny dzierżacki strój ludowy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ludwik Gomolec: Wielkopolskie grupy regionalne i lokalne nazwy ludności wiejskiej. W: pod red. Józefa Burszty: Kultura Ludowa Wielkopolski. T. 2. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1964, s. 30-32.
- ↑ Adam Glapa: Strój dzierżacki. Poznań: nakł. Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, 1953, seria: Atlas polskich strojów ludowych. Cz. 2, Wielkopolska ; z. 2.