Dziesięć okrucieństw

Dziesięć okrucieństw (chiń. 十惡; pinyin shí ĕ) – w tradycyjnym prawie chińskim dziesięć przestępstw głównych, uznawanych za najcięższe zbrodnie, najbardziej uderzające w cywilizowane społeczeństwo. Z powodu ciężaru tych przestępstw nie stosowano do niego przesłanek złagodzenia kary, tzw. ośmiu przywilejów. Do przestępstw tych zaliczano:

• planowanie rebelii (曰謀反) w celu obalenia władcy;
• zdradę stanu (曰謀大逆) polegającą na niszczeniu cesarskich pałaców i świątyń;
• zdradę państwa (曰謀叛);
• morderstwo krewnego (曰惡逆);
• okrucieństwo (曰不道) polegające na zabiciu co najmniej trzech osób lub znieważeniu ciała ofiary;
• brak szacunku wobec starszych (曰大不敬);
• brak szacunku wobec rodziców (曰不孝), do którego zaliczało się również pogwałcenie czasu żałoby po rodzicach;
• spory rodzinne (曰不睦);
• nieuczciwość (曰不義), polegającą na zabiciu swojego zwierzchnika, nauczyciela lub urzędnika;
• kazirodztwo (曰內亂).

Bibliografia

• A. Kość, "Prawo a etyka konfucjańska w historii myśli prawnej Chin", Lublin 1998, ISBN 83-907308-3-9