Dzikowo (powiat krośnieński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzikowo
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

krośnieński

Gmina

Gubin

Liczba ludności (2013)

68[2]

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

66-620[3]

Tablice rejestracyjne

FKR

SIMC

0909609

Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin
Mapa konturowa gminy wiejskiej Gubin, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Dzikowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Dzikowo”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dzikowo”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dzikowo”
Ziemia51°58′34″N 14°51′16″E/51,976111 14,854444[1]

Dzikowo (niem. Heidekrug) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Dzikowo to osada leśna, zabudowa głównie wielorodzinna. Położona przy drodze krajowej nr 32 łączącej Poznań z granicą państwa. Liczy około 70 mieszkańców.

Dzikowo to znany przed laty gościniec z gospodą[4] i zajazdem Heidekrug. Osada miała również przystanek biegnącej blisko linii kolejowej Stadtforst (Leśnictwo Miejskie)[5]. Do 2001 roku oficjalna nazwa wsi brzmiała Łowiguz.

Dawniej było tu nadleśnictwo Heidekrug (Łowiguz) z sześcioma leśnictwami[5]. W okolicach wioski znajduje się rezerwat przyrody "Dębowiec" - faunistyczno leśny o pow. 9,73 ha utworzony decyzją Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego (MP z 1984 r. Nr 17, poz. 125), obejmujący las dębowy w wieku 100 - 200 lat gdzie występuje największy chrząszcz środkowo-europejski jelonek rogacz oraz są stanowiska kozioroga dębosza[5]. Na terenie rezerwatu znajduje się ścieżka edukacyjna przyrodniczo - leśna utworzona przez Nadleśnictwo Gubin w czerwcu 1997 roku[5].

Wcześniej Dzikowo stanowiło przysiółek Wałowic. 9 listopada 1998 roku mieszkańcy osiedla leśnego Dzikowo zwrócili się do wójta i Rady Gminy o zakwalifikowanie ich miejscowości do rangi administracyjnej wsi sołeckiej. Rada Gminy uchwałą nr II/12/98 z 26 listopada 1998 roku dokonała odpowiednich zmian, uznając, że osada nabywa status oddzielnego sołectwa i wyłączyła ją ze składu sołectwa Wałowice[5]. Na kolejny wniosek mieszkańców Rada Gminy podjęła uchwałę nr XXXI/121/2001 z 13 czerwca 2001 roku i pozytywnie zaopiniowała wystąpienie do MSWiA o włączenie jako samodzielnej miejscowości gajówka Ławiguz do wsi Ławiguz i nadanie jej wspólnej nazwy Dzikowo - wieś[6][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 29140
  2. Rozmieszczenie ludności w gminie według miejscowości. Gmina Gubin. [dostęp 2015-11-16].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 246 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Gospoda spaliła się w 1916 roku, została odbudowana i przetrwała do 1945 roku, kiedy to ponownie została spalona
  5. a b c d e Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 221
  6. Rozporządzenie MSWiA z 14 grudnia 2001 roku (Dz.U. nr 153 poz. 1772) w którym gajówka otrzymała nazwę Dzikowo-wieś
  7. Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 222

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 221-223. ISBN 978-83-88059-54-4.