Dziurawiec wytworny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dziurawiec wytworny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

dziurawcowate

Rodzaj

dziurawiec

Gatunek

dziurawiec wytworny

Nazwa systematyczna
Hypericum elegans Stephan ex Willd.
Sp. pl. 3(2):1469. 1802

Dziurawiec wytworny (Hypericum elegans Stephan ex Willd.) – gatunek byliny należący do rodziny dziurawcowatych. Występuje w Azji (Turcja, Kaukaz, Syberia) oraz wschodniej, południowej i środkowej Europie[3]. W Polsce jest skrajnie rzadki, występuje tylko na jednym stanowisku w Kątach II koło Zamościa[4]. Jest to izolowane stanowisko, oderwane od głównego zasięgu tego gatunku[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pąki kwiatowe
Łodyga i liście
Łodyga
Wzniesiona, do 40 cm wysokości, z dwiema wystającymi liniami.
Liście
Trójkątnie lancetowate, żywo zielone, do 25 mm długości, nagie, przeświecająco kropkowane.
Kwiaty
Działki zaostrzone, gruczołowato orzęsione, 4-6 mm długości. Płatki jasnożółte, z czarnymi kropkami na brzegu[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina. Rośnie w murawach kserotermicznych na podłożu wapiennym. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina objęta w Polsce od 2004 ścisłą ochroną gatunkową.

Kategorie zagrożenia:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-11] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
  4. a b Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
  5. W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  8. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.