Dźwig okrężny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 23:21, 15 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
animated scheme of a paternoster
animated scheme of a paternoster
Winda paternoster
Gmach Sejmu Śląskiego w Katowicach
Centrum medyczne przy ul. Kartouzské w Pradze
Federalne Ministerstwo Finansów w Berlinie
Ratusz w Wuppertalu
Izba Przemysłowa w Wiedniu
Uniwersytet w Wiedniu
Używana w budynku Stasi
Fleming Hotel we Frankfurcie nad Menem
Budynek het HaKa-gebouw w Rotterdamie.
Eduskunta w Helsinkach

Paternoster lub dźwig okrężny jest dźwigiem, który właściwie pracuje jak przenośnik kubełkowy, składa się z szeregu otwartych kabin (zwykle dwuosobowych) połączonych w łańcuch, poruszających się z niewielką prędkością (0,30 – 0,45 m/s) w zamkniętej pętli w ruchu ciągłym (bez zatrzymywania się), gdy jedna strona porusza się w kierunku do góry, druga do dołu.

Zastosowanie

Dźwigi typu paternoster były popularne w pierwszej połowie XX wieku, kiedy mogły przewozić więcej pasażerów niż standardowe dźwigi. Były popularne w kontynentalnej Europie, szczególnie w budynkach użyteczności publicznej, mniej w Wielkiej Brytanii.

W Polsce urządzenie takie znajdowało się w Gliwicach na terenie zakładów Bumar Łabędy, Zabrzu w budynku Urzędu Miejskiego, oraz w budynku Dyrekcji Północnej DOKP w Gdańsku. Do dziś zaś funkcjonuje:

Współczesność

Obecnie, w wielu krajach zabronione jest stosowanie takich urządzeń, ze względu na wysoką wypadkowość. Także[potrzebny przypis] ze względu na dostęp dla osób niepełnosprawnych[2] takie urządzenia wychodzą z użycia. Obecnie eksploatuje się tylko stare urządzenia, których liczba ciągle maleje.

Nazwa paternoster ("Ojcze Nasz") została zapożyczona poprzez analogię do sznura modlitewnego paternoster.

Przypisy

  1. Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków - Iłowa - dźwig okrężny zw. paternoster [online], lwkz.pl [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  2. A. Kołodziejska: 35 tysięcy wind w Polsce stanowią zagrożenie. [w:] Informacyjna Agencja Radiowa [on-line]. 2012-02-04. [dostęp 2014-02-20].

Linki zewnętrzne