Edgars Rinkēvičs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edgars Rinkēvičs
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 września 1973
Jurmała

Prezydent Łotwy
Okres

od 8 lipca 2023

Poprzednik

Egils Levits

Minister spraw zagranicznych Łotwy
Okres

od 25 października 2011
do 7 lipca 2023

Przynależność polityczna

Nowa Jedność

Poprzednik

Ģirts Valdis Kristovskis

Następca

Arturs Krišjānis Kariņš (p.o.)

Odznaczenia
Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa) Order Westharda I klasy (Łotwa) Krzyż Uznania I klasy (Łotwa) Nagroda Ministerstwa Obrony – Odznaka Honorowa „Za wkład w rozwój sił zbrojnych” Nagroda Ministerstwa Obrony – Medal Pamiątkowy „Promowanie Członkostwa Łotwy w NATO” Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Order Krzyża Ziemi Maryjnej II Klasy (Estonia) Order Krzyża Ziemi Maryjnej III Klasy (Estonia) Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Rycerz Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Krzyż Komandorski I Klasy Orderu Lwa Finlandii Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina) Wielki Oficer Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Narodowy Order Zasługi II klasy (Malta) Medal NATO za Chwalebną Służbę
Multimedia w Wikimedia Commons

Edgars Rinkēvičs (ur. 21 września 1973 w Jurmale) – łotewski polityk i urzędnik państwowy, poseł na Sejm, w latach 2011–2023 minister spraw zagranicznych, od 2023 prezydent Łotwy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edgars Rinkēvičs w latach 1991–1995 studiował na wydziale historii i filozofii Uniwersytetu Łotwy w Rydze, uzyskując licencjat. Od 1994 do 1995 studiował stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie w Groningen w Holandii. W 1997 uzyskał magisterium z nauk politycznych na Uniwersytecie Łotwy, a w 2000 magisterium na National Defense University w Stanach Zjednoczonych[1].

W latach 1993–1994 pracował jako dziennikarz w łotewskim radiu publicznym Latvijas Radio, specjalizując się w tematach polityki międzynarodowej. Od 1995 do 1996 był zatrudniony w departamencie polityki w Ministerstwie Obrony, awansując na stanowisko dyrektora departamentu. Od 1996 do 1997 pełnił funkcję podsekretarza stanu ds. polityki obrony w Ministerstwie Obrony, a od 1997 do 2008 zajmował stanowisko sekretarza stanu w tym resorcie[1]. W latach 1998–2004 należał do partii politycznej Łotewska Droga[2].

W latach 2005–2007 pracował jednocześnie w biurze ds. organizacji Szczytu NATO w Rydze. Od października 2008 do października 2011 zajmował stanowisko szefa Kancelarii Prezydenta Republiki Łotewskiej (w okresie prezydentury Valdisa Zatlersa). 25 października 2011 objął urząd ministra spraw zagranicznych w trzecim rządzie Valdisa Dombrovskisa[1]. W styczniu 2012 przystąpił do Partii Reform Zatlersa[3]. W wyborach w 2014 uzyskał mandat posła na Sejm XII kadencji z listy Jedności, z której startowali działacze Partii Reform[4]. Na stanowisku ministra spraw zagranicznych pozostał w pierwszym rządzie Laimdoty Straujumy, jej drugim gabinecie[5] oraz w rządzie Mārisa Kučinskisa[6].

W wyborach w 2018 i 2022 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję na kolejne kadencje Sejmu[7][8]. Pozostawał ministrem spraw zagranicznych w utworzonym w styczniu 2019 pierwszym rządzie Artursa Krišjānisa Kariņša[9] oraz w powołanym w grudniu 2022 jego drugim gabinecie[10].

W maju 2023 roku został zgłoszony przez Nową Jedność jako kandydat na urząd prezydenta[11][12]. W trzeciej turze wyborów prezydenckich, które odbyły się 31 maja, uzyskał wsparcie 52 posłów, wygrywając z Uldisem Pīlēnsem. Poparli go wówczas także deputowani Związku Zielonych i Rolników oraz partii Postępowi[13]. Funkcję ministra spraw zagranicznych pełnił do 7 lipca tegoż roku, kiedy to obowiązki ministra czasowo przejął premier Arturs Krišjānis Kariņš[14]. Następnego dnia został zaprzysiężony na urząd prezydenta Łotwy[15].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Łotewskie[edytuj | edytuj kod]

  • Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Trzech Gwiazd (ex officio, 2023)[16]
  • Wielki Oficer Orderu Trzech Gwiazd (2007)[16]
  • Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Westharda (2004)[1][16]
  • Komandor Krzyża Wielkiego Krzyża Uznania (ex officio, 2023)[16]
  • Odznaka honorowa resortu obrony „Par ieguldījumu Bruņoto spēku attīstībā” (2000)[16]
  • Medal pamiątkowy resortu obrony „Sekmējot Latvijas dalību NATO (2004)[16]

Zagraniczne[edytuj | edytuj kod]

Organizacji międzynarodowych[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 2014 dokonał coming outu, ujawniając na Twitterze, że jest gejem[25]. Jest singlem[26]. Jeden z jego przodków wyemigrował z Warszawy na Łotwę po powstaniu styczniowym[26].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Biography of Foreign Minister Edgars Rinkēvičs. mfa.gov.lv, 25 października 2011. [dostęp 2017-09-09]. (ang.).
  2. ↑ Stabilais Edgars Rinkēvičs. nra.lv, 30 września 2008. [dostęp 2017-09-09]. (łot.).
  3. ↑ Rinkēvičs kļuvis par Zatlera Reformu partijas biedru. diena.lv, 30 stycznia 2012. [dostęp 2012-02-20]. (łot.).
  4. ↑ 12. Saeima apstiprināta. nra.lv, 30 stycznia 2012. [dostęp 2014-11-05]. (łot.).
  5. ↑ Apstiprina jauno valdību Laimdotas Straujumas vadībā. diena.lv, 5 listopada 2014. [dostęp 2014-11-05]. (łot.).
  6. ↑ FOTO: Saeima dod zaļo gaismu Māra Kučinska valdībai. diena.lv, 11 lutego 2016. [dostęp 2016-02-11]. (łot.).
  7. ↑ Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2018-10-07]. (łot.).
  8. ↑ Raivis Spalvēns: 14. Saeimā ievēlēti septiņi politiskie spēki; 'Attīstībai/Par!' nepārvar 5% barjeru. delfi.lv, 2 października 2022. [dostęp 2022-10-02]. (łot.).
  9. ↑ Latvia gets a new government led by Krišjānis Kariņš. lsm.lv, 23 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-23]. (ang.).
  10. ↑ New Latvian government can start work after being approved by Saeima. lsm.lv, 14 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-14]. (ang.).
  11. ↑ Tomasz Otocki: Łotwa czeka na nowego prezydenta. Kto zamieszka w Zamku Ryskim?. „Przegląd Bałtycki” l, 24 maja 2023. [dostęp 2023-05-31].
  12. ↑ Tomasz Otocki: Prezydent Łotwy nie ubiega się o drugą kadencję. Zastąpić go może bardzo wyrazisty dyplomata. new.org.pl, 25 maja 2023. [dostęp 2023-05-31].
  13. ↑ Par Valsts prezidentu ievēlēts ārlietu ministrs Edgars Rinkēvičs. lsm.lv, 31 maja 2023. [dostęp 2023-05-31]. (łot.).
  14. ↑ Ārlietu ministra pienākumus pagaidām pildīs premjers Kariņš. lsm.lv, 7 lipca 2023. [dostęp 2023-07-07]. (łot.).
  15. ↑ Rinkēvičs stājas prezidenta amatā: Latvijai jābūt tiesiskai un taisnīgai ne tikai abstrakti, bet arī konkrētās situācijās. lsm.lv, 8 lipca 2023. [dostęp 2023-07-08]. (łot.).
  16. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p President of Latvia Edgars Rinkēvičs. president.lv. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).
  17. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 września 2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2005 r. nr 78, poz. 1086).
  18. ↑ Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 27 czerwca 2005. [dostęp 2024-03-21]. (wł.).
  19. ↑ Teenetemärkide kavalerid. president.ee, 7 grudnia 2005. [dostęp 2024-03-21]. (est.).
  20. ↑ Teenetemärkide kavalerid. president.ee, 7 kwietnia 2009. [dostęp 2024-03-21]. (est.).
  21. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 14 stycznia 2019. [dostęp 2024-03-21]. (wł.).
  22. ↑ Teenetemärkide kavalerid. president.ee, 10 kwietnia 2019. [dostęp 2024-03-21]. (est.).
  23. ↑ Указ Президента України № 595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
  24. ↑ President Vella and President Rinkēvičs confirm the excellent relations between Malta and Latvia. gov.mt, 5 lutego 2024. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).
  25. ↑ Łotwa: coming out ministra spraw zagranicznych. onet.pl, 7 listopada 2014. [dostęp 2014-11-11].
  26. ↑ a b Tomasz Otocki: Edgars Rinkēvičs, nowy prezydent Łotwy: dyplomata, konserwatywny liberał, gej. „Przegląd Bałtycki”, 13 lipca 2023. [dostęp 2023-07-13].
Prezydenci Łotwy
1918–1940
Od 1990

Flaga prezydenta Łotwy

  1. ↑ Głowa państwa jako Przewodniczący Łotewskiej Rady Ludowej (1918–1920), a następnie Przewodniczący Zgromadzenia Konstytucyjnego (1920–1922)
  2. ↑ Głowa państwa jako Przewodniczący Rady Najwyższej
Ministrowie spraw zagranicznych Łotwy
1918–1940
od 1990
Drugi rząd Artursa Krišjānisa Kariņša (2022–2023)
W dniu powstania

Pierwszy rząd Artursa Krišjānisa Kariņša (2019–2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Przywódcy państw i premierzy rządów państw Europy
Przywódcy państw
Przywódcy państw
nieuznawanych
Premierzy rządów
Premierzy rządów
państw nieuznawanych

Mapa Europy (polityczna)

  1. ↑ a b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
  2. ↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
  3. ↑ Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edgars_Rinkēvičs&oldid=73205469”