Edmund Berezowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Berezowski
ilustracja
Edmund Berezowski, ok. 1924 r.
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1861
Stawiszcze

Data i miejsce śmierci

30 lipca 1924
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

od 1881

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Grób Marii i Edmunda Berezowskich na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (2008)

Edmund Berezowski (ur. 25 listopada 1861 w Stawiszczach, zm. 30 lipca 1924 w Warszawie) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, inżynier[a].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 listopada 1861 w Stawiszczach, w rodzinie Juliana i Rozalii z Mikoszów[2]. Uczył się i złożył maturę w Szkole Realnej w Białej Cerkwi[2].

1 grudnia 1879 wstąpił do 2 Konstantynowskiej Szkoły Wojskowej (ros. 2-е военное константиновское училище) w Petersburgu[2]. 1 sierpnia 1881 rozpoczął zawodową służbę w wojskach saperskich[2]. 1 września 1884 rozpoczął studia w Mikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej w Petersburgu[2]. Do 31 grudnia 1917 pełnił służbę w wojskach kolejowych. Między innymi uczestniczył w budowie kolei transsyberyjskiej[2]. W czasie służby w armii rosyjskiej awansował na kolejne stopnie: chorążego (ros. прапорщик) – 1881, porucznika (ros. поручик) – 1885[3], kapitana (ros. капитан) – 1892 i podpułkownika (ros. подполковник) – 1900[2].

Od 20 maja 1918 do 20 kwietnia 1920 zatrudniony był przy budowie kolei południowo-zachodniej w Rosji[2]. Po powrocie do kraju został urzędnikiem cywilnym–szefem sekcji drogowej w Wołyńskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Żelaznej[2].

1 marca 1921 mianowany został urzędnikiem wojskowym VIII rangi i powołany do służby czynnej w Wojsku Polskim[4]. Otrzymał przydział do Departamentu VIII Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 27 czerwca 1921 przeniesiony został do Dowództwa Okręgu Generalnego „Białystok” na stanowisko szefa działu Budownictwa i Kwaterunku[5].

W październiku 1921 został przemianowany na oficera zawodowego, w stopniu pułkownika, w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 11. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[7]. W listopadzie 1922 zatwierdzony został na stanowisku szefa Inżynierii i Saperów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[8]. Przed przeniesieniem w stan spoczynku pozostawał na ewidencji 3 pułku saperów wileńskich w Wilnie.

Dekretem Prezydenta RP z 12 sierpnia 1923 został przeniesiony z dniem 31 października 1923 w stały stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady, z powodu przekroczonego wieku w myśl § 72 pragmatyki oficerskiej[9]. Zmarł 30 lipca 1924 w Warszawie[10]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 12A-10-1)[11].

Był żonaty z Janiną Przecławską, z którą miał dwie córki: Eleonorę (1890) i Marię „Maję” (1898-1978)[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ T. Kryska-Karski i S. Żurakowski błędnie podali, że Edmund Berezowski był lekarzem medycyny[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 74.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Stawecki 1994 ↓, s. 75.
  3. ↑ W wyniku zmiany stopni wojskowych przeprowadzonej w 1884 awansowany z pominięciem stopnia podporucznika.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 490.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 9 lipca 1921, s. 1181.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 8 października 1921, s. 1411.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 227.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 25 listopada 1922, s. 852.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 56 z 24 sierpnia 1923, s. 519.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 14 października 1924, s. 607.
  11. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edmund_Berezowski&oldid=72058632”