Edmund Zieleniewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Zieleniewski
Ilustracja
Edmund Zieleniewski (przed 1907)
Data urodzenia

1855

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1919
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Narodowość

polska

Rodzice

Ludwik

Dzieci

Marian, Wiktoryn, Edmund Paweł, Helena, Florentyna, Jan

Krewni i powinowaci

Antoni (dziadek), Michał (wuj), Leon (brat)

Odznaczenia
Komandor Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)

Edmund Jan Kanty Zieleniewski (ur. 1855, zm. 22 czerwca 1919 w Krakowie) – polski inżynier, przemysłowiec, działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Ludwika i bratem Leona[1]. Wykształcenie zdobył na Politechnice w Wiedniu. Był dyrektorem technicznym odpowiedzialnym za większość projektów maszyn powstałych w fabryce Zieleniewskiego w Krakowie. Ponadto odpowiadał za fabryki zakładu działające w Sanoku (zob. Polskie Fabryki Maszyn i Wagonów – L. Zieleniewski w Krakowie, Lwowie i Sanoku S.A., Fabryka Sanocka[2]) i we Lwowie. W 1906 wraz z bratem Leonem rozpoczął budowę nowej fabryki przy ul. Grzegórzeckiej w Krakowie. Brał czynny udział w życiu publicznym, między innymi pracował w krakowskiej Izbie Handlu i Przemysłu, był egzaminatorem na Politechnice Lwowskiej, był członkiem Krajowej Komisji dla Spraw Przemysłowych, do 1907 był posłem do parlamentu wiedeńskiego XI kadencji (1907-1911)[3].

Był wielokrotnie odznaczany (m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Franciszka Józefa w 1913[4]). W 1914 brał udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego w Sekcji dla Handlu i Przemysłu. Przewodniczący Oddziału Kasy i Kontroli Departamentu Skarbowego Sekcji Zachodniej NKN w 1914 roku[5]. W 1918 został przewodniczącym Komisji Przemysłu, Handlu i Rzemiosła. Był naczelnikiem wydziału przemysłu i handlu Polskiej Komisji Likwidacyjnej w 1918[6].

Zmarł 22 czerwca 1919 w Krakowie[7]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 22)[8].

Miał synów Wiktoryna (1890-1921)[9][10], Edmunda Pawła.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zgon wybitnego przemysłowca. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, s. 9, 18 czerwca 1921. 
  2. Leopold Prokopski, Stanisław Mleczko: Światła i cienie Fabryki Wagonów L. Zieleniewski - Gamper S.A. pod tymczasowym Zarządem Państwowym w Sanoku. Sanok: Fabryka Wagonów, 6 listopada 1946, s. 20.
  3. Nowowybrani posłowie z miasta Krakowa. „Nowości Illustrowane”. Nr 21, s. 13, 25 maja 1907. 
  4. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń: 1818, s. 166
  5. Dziennik Obwieszczeń Naczelnego Komitetu Narodowego. Sekcya Zachodnia, Kraków 24 sierpnia 1914 roku, rok I, nr 1, s. 4.
  6. Rok 1918 we wspomnieniach mężów stanu, polityków i wojskowych, Warszawa 1987, s. 32.
  7. Kronika. † Edmund Zieleniewski. „Robotnik Polski”, s. 5, Nr 25 z 29 czerwca 1919. 
  8. Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 151. ISBN 83-08-01428-3.
  9. Nekrologia. „Czas”. Nr 194, s. 3, 26 sierpnia 1921. 
  10. Wiktor Zieleniewski. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-05-04].