Eduard Torok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eduard Torok
Ilustracja
Eduard Torok (2017)
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1997
Braszów

Klub

CSS Dinamo Râșnov (Rumunia) /
Kőszegi SE (Węgry)

Reprezentacja

 Rumunia (do 2017)
 Węgry (2019)

Debiut w PŚ

26 stycznia 2014 w Sapporo (45. miejsce)

Rekord życiowy

128,0 m na Gross-Titlis-Schanze w Engelbergu (27 grudnia 2013)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rumunia
Mistrzostwa Krajów Bałkańskich
brąz Râșnov 2012 indywidualnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Eduard Torok (ur. 2 maja 1997 w Braszowie) – rumuński, a później węgierski skoczek narciarski. Trzykrotny uczestnik mistrzostw świata juniorów (2014, 2015 i 2016), brał też udział w zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy (2013). Rekordzista Rumunii w długości skoku narciarskiego mężczyzn w latach 2013–2021, a także wielokrotny medalista mistrzostw tego kraju.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Rumunia[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2010 w Einsiedeln zadebiutował w FIS Cup, zajmując miejsca w 6. dziesiątce. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył w lutym 2011, w zawodach w Kranju i Ramsau am Dachstein[1]. W grudniu tego roku w Erzurum zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym[2]. 11 lutego 2012 zdobył brązowy medal mistrzostw krajów bałkańskich[3]. Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2013, zajmując 16. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[4].

27 grudnia 2013, podczas treningu przed konkursem Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu, wynikiem 128 metrów ustanowił rekord Rumunii w długości skoku narciarskiego mężczyzn[5] (wynik ten został poprawiony w styczniu 2021 przez Andreia Feldoreana[6]). Dzień później w tej samej miejscowości zdobył pierwsze w karierze punkty tego cyklu (zajął 25. miejsce), osiągnięcie to w sezonie 2013/2014 powtarzając jeszcze kilkukrotnie. 26 stycznia 2014 zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 45. miejsce w konkursie w Sapporo. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014, które ukończył na 25. pozycji. W lutym 2014 stanął na podium konkursów FIS Cupu w Râșnovie, zajmując 2. i 1. pozycję[7].

We wrześniu 2014 zdobył punkty Letniego Grand Prix, zajmując 29. miejsce w Ałmaty. W lutym 2015 w tej samej miejscowości wystartował w mistrzostwach świata juniorów, zajmując 31. pozycję w konkursie indywidualnym i 12. w zawodach drużynowych[8].

W lipcu 2015, po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów międzynarodowych rozgrywanych pod auspicjami FIS poza Rumunią, zajmując w Villach 2. miejsce w konkursie FIS Cupu. W lutym 2016 ponownie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym był 14., a w zmaganiach drużynowych 9. (mężczyźni) i 7. (mikst). Był to jego ostatni start międzynarodowy przed ponad 1,5 roczną przerwą[9].

W sezonie 2016/2017 nie wystąpił w żadnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich[9]. W tym czasie podjął studia w Anglii i zaprzestał uprawiania tego sportu[10]. Do rywalizacji powrócił we wrześniu 2017, zdobywając w Râșnovie punkty FIS Cupu. W grudniu tego samego roku w Whistler po raz pierwszy po powrocie punktował w Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie plasując się w trzeciej dziesiątce rozegranych tam konkursów. W tym samym miesiącu wziął jeszcze udział w konkursach tego cyklu rozgrywanych w Ruce i Engelbergu, gdzie plasował się poza czołową trzydziestką[9]. W styczniu 2018 przedstawił w mediach informacje o stosowaniu przez ówczesnego trenera rumuńskiej kadry Florina Spulbera przemocy fizycznej wobec Iuliana Pîtei[11] – po opublikowaniu tych informacji do końca sezonu 2017/2018 nie wystąpił już w żadnych zawodach międzynarodowych[9], zawieszając karierę skoczka narciarskiego i skupiając się na kontynuowaniu studiów[12].

Zdobywał medale mistrzostw Rumunii: w 2012 brąz indywidualnie i srebro w drużynie[13], zaś zarówno w 2013, jak i 2014 złoto indywidualnie i w drużynie[14][15][16].

Węgry[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem zimowym 2018/2019 wystąpił do rumuńskiego związku o zgodę na zmianę reprezentacji i starty w barwach Węgier[17] – rumuńska federacja omawiała jego sprawę w listopadzie 2018[18], jednak nie wyraziła zgody na transfer. Zgodnie z przepisami Torok musiał w tej sytuacji odbyć roczną karencję od ostatniego startu w barwach Rumunii (który miał miejsce w grudniu 2017), by móc reprezentować inny kraj. W grudniu 2018 otrzymał, już w barwach Węgier, tzw. „FIS Code” uprawniający do startów w oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS, jednak wkrótce później został on wycofany przez FIS, który przyjął interpretację, w myśl której roczna karencja obejmuje cały sezon, a nie rok kalendarzowy – w związku z tym Torok do końca sezonu 2018/2019 nie mógł otrzymać zgody na starty w barwach Węgier[17]. Latem 2019 oficjalnie został reprezentantem Węgier[19], a do rywalizacji w zawodach rangi FIS powrócił w lipcu 2019 podczas Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kranju, gdzie zajął lokaty w piątej dziesiątce[9].

W listopadzie 2019 roku, na skutek braku porozumienia z Węgierskim Związkiem Narciarskim odnośnie do finansowania wyjazdów na zawody Pucharu Świata, ogłosił zakończenie kariery zawodniczej[20].

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 25. miejsce
2015 Kazachstan Ałmaty – 31. miejsce
2016 Rumunia Râșnov – 14. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2015 Kazachstan Ałmaty – 12. miejsce[a]
2016 Rumunia Râșnov – 9. miejsce[b], 7. miejsce (drużyna mieszana)[c]

Starty E. Toroka na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
25. 31 stycznia 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 83,0 m 91,0 m 195,8 pkt 35,7 pkt Jakub Wolny
31. 5 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 90,0 m — 113,5 pkt 156,4 pkt Johann André Forfang
12. 7 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[a] 87,0 m — 316,9 pkt (86,1 pkt) 576,4 pkt Norwegia
14. 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 86,0 m 219,2 pkt 29,8 pkt David Siegel
7. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. mix.[c] 88,5 m 90,0 m 750,5 pkt (204,1 pkt) 132,3 pkt Słowenia
9. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[b] 90,5 m – 333,5 pkt (108,4 pkt) 533,2 pkt Niemcy

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2013 Rumunia Râșnov – 16. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2013 Rumunia Râșnov – 5. miejsce[d]

Starty E. Toroka na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
16. 18 lutego 2013 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 87,0 m 90,5 m 218,0 pkt 43,0 pkt Cene Prevc
5. 20 lutego 2013 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[d] 90,5 m 86,5 m 882,0 pkt (217,0 pkt) 105,5 pkt Słowenia

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[21]

Sezon 2013/2014
Klingenthal Ruka Lillehammer Lillehammer Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Wisła Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Falun Lahti Lahti Kuopio Trondheim Oslo Planica Planica punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - q 45 - - - - - - - - q q 0
Sezon 2014/2015
Klingenthal Ruka Ruka Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Wisła Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Vikersund Vikersund Lahti Kuopio Trondheim Oslo Oslo Planica Planica punkty
- - - - - - - q q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[22]
2014 77.

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[21]

2014
Wisła Einsiedeln Courchevel Hakuba Hakuba Ałmaty Ałmaty Hinzenbach Klingenthal punkty
- - - - - 29 31 - - 2
2015
Wisła Hinterzarten Courchevel Einsiedeln Hakuba Hakuba Czajkowskij Czajkowskij Ałmaty Ałmaty Hinzenbach punkty
- - q q - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2013/2014 92.[23]
2015/2016 100.[24]
2017/2018 95.[25]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[21]

Sezon 2011/2012
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Erzurum HS109 Erzurum HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Oslo HS106 Oslo HS106 Oslo HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 punkty
- - - - 54 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2012/2013
Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Liberec HS100 Liberec HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Niżny Tagił HS100 Niżny Tagił HS100 punkty
50 41 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 69 67 - - - - 0
Sezon 2013/2014
Rena HS111 Rena HS111 Lahti HS130 Lahti HS130 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Sapporo HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Falun HS100 Falun HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
76 75 56 68 34 25 - - 52 28 47 27 - - - - - - - 36 34 56 20 - 24
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
50 38 47 46 56 44 40 - - - - - - - - - - - - - - - 44 39 - - 0
Sezon 2015/2016
Rena HS111 Rena HS111 Rena HS139 Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 punkty
25 25 48 - - - - 51 51 - - - - - - - 40 42 40 28 - - - - - - - 15
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
21 24 44 57 62 57 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 17
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2014 94.[26]
2015 98.[27]
2019 106.[28]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[21]

2012
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Krasnaja Polana HS140 Krasnaja Polana HS140 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 47 32 66 76 49 41 78 75 0
2013
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 35 32 41 41 65 58 0
2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
43 30 - - 21 37 46 33 38 50 - - - - 11
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
48 49 - - 31 25 36 38 - - 49 53 - - 6
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - - 52 48 51 54 0
2019
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczuczyńsk HS140 Szczuczyńsk HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
43 49 - - 48 56 40 39 22 43 - - 48 48 - - 9
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[29]
2010/2011 218.
2011/2012 176.
2012/2013 39.
2013/2014 5.
2014/2015 61.
2015/2016 49.
2017/2018 164.
2019/2020 75.

Miejsca na podium konkursów FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

  1. Rumunia Râșnov – 21 lutego 2014 (1. miejsce)
  2. Rumunia Râșnov – 22 lutego 2014 (2. miejsce)
  3. Austria Villach – 11 lipca 2015 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[21]

Sezon 2010/2011
Villach Villach Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Örnsköldsvik Örnsköldsvik Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Ramsau Ramsau Ruhpolding Ruhpolding Zaō Zaō punkty
- - - - - - - - 53 51 - - 47 51 80 80 36 30 23 46 - - - - 9
Sezon 2011/2012
Villach Villach Gérardmer Gérardmer Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Predazzo Predazzo Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Liberec Brattleboro Brattleboro Baiersbronn Baiersbronn Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen punkty
- - 41 45 - - 45 52 31 39 58 62 65 67 69 53 49 - - 17 23 - - 22
Sezon 2012/2013
Râșnov Villach Villach Kuopio Kuopio Wisła Wisła Einsiedeln Einsiedeln Winterberg Winterberg Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane Brattleboro Brattleboro Kranj Kranj Oberstdorf Oberstdorf punkty
23 39 59 29 33 - - 17 21 - - 6 6 - - - - - - - - 114
Sezon 2013/2014
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Kuopio Kuopio Kranj Kranj Zakopane Zakopane Frenštát Frenštát Einsiedeln Einsiedeln Râșnov Râșnov Notodden Notodden Brattleboro Brattleboro Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane punkty
26 27 39 34 12 37 - - - - - - 19 18 10 19 - - - - 1 2 - - 274
Sezon 2014/2015
Villach Villach Hinterzarten Hinterzarten Kuopio Kuopio Einsiedeln Einsiedeln Planica Planica Szczyrk Szczyrk Râșnov Râșnov Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brattleboro Brattleboro Lake Placid Hinterzarten Hinterzarten punkty
18 48 32 37 33 22 - - - - - - 10 8 - - - - - - - - - - 16 40 95
Sezon 2015/2016
Villach Villach Kuopio Kuopio Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Râșnov Râșnov Notodden Notodden Zakopane Zakopane Pjongczang Pjongczang Whistler Whistler Eau Claire Eau Claire Planica Planica Harrachov Harrachov punkty
2 36 25 33 - 13 36 24 28 43 - - - - - - - - - - - - - - 116
Sezon 2017/2018
Villach Villach Kuopio Kuopio Kandersteg Kandersteg Râșnov Râșnov Whistler Whistler Notodden Notodden Zakopane Zakopane Planica Planica Rastbüchl Rastbüchl Villach Villach Falun punkty
- - - - - - - 25 33 42 - - - - - - - - - - - 6
Sezon 2019/2020
Szczyrk Szczyrk Szczuczyńsk Szczuczyńsk Ljubno Ljubno Pjongczang Pjongczang Râșnov Râșnov Villach Villach Notodden Notodden Oberwiesenthal Oberwiesenthal Zakopane Zakopane Rastbüchl Rastbüchl Villach Villach punkty
- - - - 45 54 - - 6 17 27 54 - - - - - - - - - - 58
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Skład zespołu: Iulian Pîtea, Sorin Mitrofan, Robert Buzescu, Eduard Torok
  2. ↑ a b Skład zespołu: Iulian Pîtea, Mihnea Spulber, Sorin Mitrofan, Eduard Torok
  3. ↑ a b Skład zespołu: Diana Trâmbițaș, Iulian Pîtea, Daniela Haralambie, Eduard Torok
  4. ↑ a b Skład zespołu: Valentin Tatu, Robert Buzescu, Iulian Pîtea, Eduard Torok

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ TOROK Eduard - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2015-01-29]. (ang.).
  2. ↑ TOROK Eduard - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2015-01-29]. (ang.).
  3. ↑ Sportivi romani, campioni balcanici de sarituri cu schiurile. sport365.ro, 2012-02-14. [dostęp 2015-01-29]. (rum.).
  4. ↑ TOROK Eduard - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2015-01-29]. (ang.).
  5. ↑ Paweł Stawowczyk: CoC: Fettner znów najlepszy na treningu, rekord Rumunii. skokinarciarskie.pl, 2013-12-27. [dostęp 2017-12-10]. (pol.).
  6. ↑ Adam Bucholz: FC w Zakopanem: Bachlinger najlepszy w serii próbnej, Pilch drugi. skijumping.pl, 2021-01-10. [dostęp 2021-01-19].
  7. ↑ TOROK Eduard - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2015-01-29]. (ang.).
  8. ↑ TOROK Eduard - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2015-01-29]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e Athlete : TOROK Eduard. fis-ski.com. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  10. ↑ Marius Huţu: POVESTE DE VIAŢĂ - De la un reality-show despre supravieţuire, la sărituri cu schiurile. Iulian Pîtea s-a întors la prima dragoste şi şi-a propus să ajungă la a doua ediţie a JO: "În timpul filmărilor am slăbit 10 kg!". prosport.ro, 2017-01-20. [dostęp 2017-12-10]. (rum.).
  11. ↑ Paweł Borkowski: Trener bił mnie aż do krwi - szokujące doniesienia z Rumunii. skijumping.pl, 2018-01-11. [dostęp 2018-05-05].
  12. ↑ Adrian Dworakowski: Eduard Torok: Jest mi smutno, wiedząc, jak to wszystko się skończyło. skijumping.pl, 2019-03-18. [dostęp 2019-04-15].
  13. ↑ The Romanian International Championship. berkutschi.com. [dostęp 2015-01-29]. (ang.).
  14. ↑ Campionat National sarituri vara 25-27.10.2013 Rasnov. frschibiatlon.ro. [dostęp 2015-01-29]. (rum.).
  15. ↑ Dominik Formela: Haralambie i Torok deklasują w Rasnovie. skijumping.pl, 2014-10-29. [dostęp 2015-01-29].
  16. ↑ Paweł Borkowski: Za nami drużynowa część mistrzostw Rumunii. skijumping.pl, 2014-10-24. [dostęp 2015-01-29].
  17. ↑ a b Kőszegről a világelit kapujába. siparadicsom.blog, 2019-04-14. [dostęp 2019-04-15]. (węg.).
  18. ↑ SKMBT_C28018111312250. frschibiatlon.ro. [dostęp 2019-04-15]. (rum.).
  19. ↑ Adrian Dworakowski: Eduard Torok oficjalnie reprezentantem Węgier. skijumping.pl, 2019-06-15. [dostęp 2019-07-26].
  20. ↑ Adam Bucholz: Eduard Torok kończy karierę. Skijumping.pl, 7 listopada 2011. [dostęp 2019-11-08].
  21. ↑ a b c d e Adam Kwieciński: TOROK Eduard. [dostęp 2022-11-28].
  22. ↑ TOROK Eduard - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-28]. (ang.).
  23. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping 2013/2014 - Cupstandings. fis-ski.com, 2014-03-15. [dostęp 2022-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-21)]. (ang.).
  24. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping 2015/2016 - Cupstandings. fis-ski.com, 2016-03-13. [dostęp 2022-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-28)]. (ang.).
  25. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping 2017/2018 - Cupstandings. fis-ski.com, 2018-03-18. [dostęp 2022-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-28)]. (ang.).
  26. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2014. fis-ski.com, 2014-09-28. [dostęp 2022-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  27. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2015. fis-ski.com, 2015-10-04. [dostęp 2022-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  28. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2019. fis-ski.com, 2019-09-29. [dostęp 2022-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  29. ↑ TOROK Eduard - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-28]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduard_Torok&oldid=72473544”