Eduardo Antunes Coimbra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edu
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Eduardo Antunes Coimbra

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1947
Rio de Janeiro

Wzrost

164 cm

Pozycja

ofensywny pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1960–1966 América
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1966–1974 América 402 (212)
1975 CR Vasco da Gama
1975 EC Bahia 18 (1)
1975–1976 CR Flamengo 23 (7)
1976 Colorado
1977–1978 Joinville 9 (2)
1978 Colorado 8 (2)
1979 Brasília 6 (1)
1980–1981 Campo Grande
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1967  Brazylia 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1982–1983 América
1983–1984 Brazylia
1984–1985 CR Vasco da Gama
1986 Irak
1987 Joinville
Criciúma
Barcelona SC
1989 Coritiba
1990 Botafogo
1992 Remo
1993 Fluminense FC
Sport Boys
Veracruz
Campo Grande
1995 Kashima Antlers
2002–2006 Japonia (asystent)
2006–2008 Fenerbahçe SK (asystent)
2008–2009 Bunyodkor (asystent)
2009 CSKA Moskwa (asystent)
2009–2010 Olympiakos SFP (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Edu, właśc. Eduardo Antunes Coimbra lub Eduardo Coimbra (ur. 5 lutego 1947 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz i trener, występujący podczas kariery na pozycji ofensywnego pomocnika. Starszy brat Zico.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Edu rozpoczął w klubie Américe Rio de Janeiro w 1966 roku. W lidze brazylijskiej zadebiutował 8 sierpnia 1971 w zremisowanym 0-0 meczu z Botafogo FR[1]. W Américe Edu rozegrał 402 mecze, w których strzelił 212 bramek. W 1975 występował w CR Vasco da Gama i EC Bahia. Z Bahią zdobył mistrzostwo stanu BahiaCampeonato Baiano w 1975 roku. W latach 1975–1976 był zawodnikiem CR Flamengo, gdzie występował ze swoim słynnym bratem - Zico.

W kolejnych latach Edu występował w Joinville EC, Colorado Kurytyba i Brasílii FC. W Brasílii 28 października 1979 w przegranym 1-4 derbowym meczu z Gamą Edu po raz ostatni wystąpił w lidze[2]. Ogółem w latach 1971–1979 wystąpił w lidze w 86 meczach, w których strzelił 12 bramek. Karierę piłkarską Geraldo zakończył w 1981 roku w Campo Grande Rio de Janeiro.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Brazylii zadebiutował 25 czerwca 1967 w zremisowanym 0-0 meczu z reprezentacją Urugwaju w Copa Rio Branco 1967. Drugi i ostatni raz w reprezentacji wystąpił trzy dni później w meczu z tym samym rywalem. Dzięki remisowi 2-2 Brazylia zdobył Copa Rio Branco.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Zaraz po zakończeniu kariery piłkarskiej Edu został trenerem. W latach 1982–1983 prowadził swój były klub Amérikę Rio de Janeiro. W Américe 23 stycznia 1983 w wygranym 2-1 wyjazdowym meczu Clube Atlético Mineiro Edu zadebiutował w I lidze brazylijskiej[3]. W 1984 Edu był selekcjonerem reprezentacji Brazylii. Prowadził ją tylko w trzech towarzyskich meczach z Anglią (0-2), Argentyną (0-0) oraz Urugwajem (1-0). W latach 1984–1985 był trenerem CR Vasco da Gama. W 1986 prowadził reprezentację Iraku.

W 1987 trenował Joinville EC, z którym zdobył mistrzostwo stanu Santa CatarinaCampeonato Catarinense. W 1989 zdobył z Coritibą mistrzostwo stanu Parana - Campeonato Paranaense. W 1990 zdobył z Botafogo mistrzostwo stanu Rio de Janeiro - Campeonato Carioca. W pierwszej połowie lat 90. Edu trenował m.in. Remo Belém, Fluminense FC, meksykański Veracruz czy japońską Kashimę Antlers. Od 2002 pełni rolę asystenta swojego brata - Zico w prowadzonych przez niego zespołach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Miniencyklopedia Piłka Nożna nr 11-12 2004, Historia meczów reprezentacji Brazylii 1957–2004, Oficyna wydawnicza ATUT, Wrocław 2004, ISSN 1644-8189, str. 18, 44.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]