Eduardo Verástegui

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eduardo Verástegui
Ilustracja
Imię i nazwisko

José Eduardo Verástegui Córdoba

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1974
Ciudad Mante, Tamaulipas, Meksyk

Zawód

aktor, producent filmowy, piosenkarz, działacz polityczny

Zespół artystyczny
Kairo
(1994–1996)
Multimedia w Wikimedia Commons

José Eduardo Verástegui Córdoba[1] (ur. 21 maja 1974 w Ciudad Mante) – meksykański aktor, producent filmowy, piosenkarz i działacz polityczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Ciudad Mante w stanie Tamaulipas, w rodzinie rzymskokatolickiej[2] jako syn Alicii Córdobi i Joségo Jesúsa Verásteguiego Treviño (1950–2022)[3][4], plantatora trzciny cukrowej. Dorastał w mieście Xicoténcatl[5] z siostrą Alejandrą[6]. Od dzieciństwa interesował się światem rozrywki. Studiował prawo na Universidad Autónoma de Tamaulipas. Porzucił studia dla kariery aktorskiej. W wieku 17 lat przeniósł się do miasta Meksyk, aby wstąpić do Centrum Edukacji Artystycznej Televisa (CEA)[7].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę rozpoczął jako model (184 cm wzrostu)[8] reklamujący wyroby Calvina Kleina i Versace. Był na okładkach „Eres” (1996) z Mónicą Naranjo, „15 a 20” (w maju 1997), „Men’s Health” (w listopadzie 1998), „¡Qué Pegue!” (we wrześniu 1999), „Teen” (w październiku 1999), „TVNotas” (w maju 2000), „TvyNovelas” (w marcu 2001), „¡Hola!” (w lipcu 2002), „Playgirl” (w grudniu 2009), „Capital 55” (we wrześniu 2013) i „Intrend” (w marcu 2015). W 2004 trafił na okładkę hiszpańskiej edycji „People” jako jeden z 50 hiszpańskich najpiękniejszych ludzi[9][10].

W lutym 1994 współzałożył popowe trio boysband Kairo, z którym koncertował przez cztery lata w Ameryce Łacińskiej, odnosząc sukcesy przebojami w języku hiszpańskim[11]. Po wydaniu czterech albumów, Sign of Time (1994), Gaudium (1995), Cara a cara (1996) i Éxitos (1997), Verástegui zdecydował się skoncentrować na karierze aktorskiej, a zastąpił go Gabriel Soto[12].

W 1997 zadebiutował w roli aktorskiej na małym ekranie w telenoweli meksykańskiej Televisa Mi querida Isabel. W 2001 podpisał kontrakt z Universal Music Latino i nagrał swój solowy album Eduardo Verástegui[13]. Wystąpił jako Cygan w teledysku Jennifer Lopez do piosenki „Ain't It Funny” (2001)[14] oraz w reklamie jej perfum. Znalazł się także w obsadzie seriali: CBS CSI: Kryminalne zagadki Miami (CSI: Miami, 2003), ABC Karen Sisco (2003) i TNT Czarodziejki (Charmed, 2004)[15], romansującego jednocześnie z trzema dziewczynami specjalisty od reklamy. W komedii Papi i dziewczyny (Chasing Papi, 2003)[16] z Roselyn Sanchez zagrał postać Tomasa „Papi” Fuentesa.

W Kalifornii stworzył fundację pomocy kobietom planującym aborcję[17][18]. Wraz z Seanem Wolfingtonem, Leo Severinem, Alejandro Gomezem Monteverdem i J. Eustace’em Wolfingtonem założył firmę Metanoia Films. Jego pierwszy film - meksykańsko-amerykański dramat Bella (2006)[19], gdzie zagrał jedną z głównych ról, zdobył liczne nagrody oraz uznanie krytyków filmowych, w tym nagrodę publiczności na festiwalu w Toronto.

We wrześniu 2008 zrealizował film wzywający hiszpańskich wyborców w Stanach Zjednoczonych, aby odrzucili kandydaturę Baracka Obamy z powodu proaborcyjnych poglądów[20].

W 2009 zagrał Pana Mendeza w krótkometrażowym filmie Cyrk motyli (The Butterfly Circus)[21]. Film reżyserował Joshua Weigel. Film miał uświadomić widzowi poważny problem - brak akceptacji samego siebie oraz brak poczucia własnej wartości. Główny bohater Will (Nick Vujicic) jest młodym mężczyzną „pokaranym” przez los - nie posiada kończyn. Momentem zwrotnym w jego życiu jest chwila, kiedy odnajduje sens i odzyskuje wiarę w siebie. Dodatkowo staje się autorytetem dla innych, cierpiących i zagubionych osób. Jest przykładem osoby walczącej, która mimo przeciwności losu nie poddaje się.

W 2012 wszedł na ekrany kin film Cristiada (For Greater Glory: The True Story of Cristiada), gdzie zagrał postać błogosławionego Józefa Anakleta Gonzáleza Floresa. Film opowiada o prawdziwych zdarzeniach, jakie miały miejsce w Meksyku lat 20. XX wieku, kiedy to chrystusowcy walczyli z restrykcyjnym i krwawym reżimem państwa[22][23].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1998–2000 spotykał się z Aracely Arámbulą[24]. Wraz z amerykańską modelką i aktorką Daisy Fuentes w dniu 29 czerwca 2008 został rodzicem chrzestnym Pablito (ur. 28 września 2007), syna argentyńskiej aktorki Sandry Vidal i meksykańskiego piosenkarza Pablo Montero.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Reżyser
2003 Papi i dziewczyny (Chasing Papi) Tomás Fuentes Linda Mendoza
2005 Meet Me in Miami Eduardo Eric Hannah, Iren Koster
2006 Bella José (także producent) Alejandro Monteverde
2009 Cyrk motyli (The Butterfly Circus, krótkometrażowy) Méndez Joshua Weigel
2011 Crescendo (krótkometrażowy) producent Alonso Álvarez Barreda
2012 Cristiada Anacleto González Flores Dean Wright
2014 Syn Boży (Hijo de Dios) Jezus Chrystus (głos) Christopher Spencer
2015 Paul Blart: Mall Cop 2 Eduardo Furtillo Andy Fickman
2015 Little Boy ks. Crispín (także producent) Alejandro Monteverde
2016 La otra parte: La historia no contada del narco (dokumentalny) producent Ricardo Colorado
2022 El Beso de Dios (dokumentalny) narrator Pietro Ditano[25]
2023 Sound of Freedom. Dźwięk wolności (Sound of Freedom) Paul (także producent) Alejandro Monteverde

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1997: Mi querida Isabel
  • 1998: Una luz en el camino jako Daniel
  • 1998: Soñadoras jako Manuel Vasconzelos Jr.
  • 1999: Tres mujeres jako dr Ramiro Belmont
  • 1999: Alma rebelde jako Emiliano Hernández / Mauro Expósito
  • 2001: Salomé jako Eduardo
  • 2003: Kryminalne zagadki Miami (CSI: Miami) jako Jarod Parker
  • 2003: Karen Sisco jako Tuck Rodríguez
  • 2004: Czarodziejki (Charmed) jako Pan Right
  • 2017: Kevin Can Wait jako Alejandro

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

Z Kairo[edytuj | edytuj kod]

  • 1994: Signo del tiempo
  • 1995: Gaudium
  • 1996: Cara a cara (Kairo i Magneto)
  • 1997: Éxitos

Albumy solowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2001: Eduardo Verástegui

Single[edytuj | edytuj kod]

Z Kairo[edytuj | edytuj kod]

  • 1994: „En los espejos de un café”
  • 1994: „Háblame de ti”
  • 1994: „Te amaré”
  • 1994: „Perdóname'”
  • 1995: „No nos rendimos”
  • 1995: „Ponme la multa (Fammi la multa)”
  • 1995: „Dile que la amo”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Eduardo Verástegui – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-03-28]. (węg.).
  2. ↑ Lee Hernández (2008-11-03): Pérez Hilton lashes out at Verastegui over Proposition 8. „Daily News (Nowy Jork)”. [dostęp 2017-03-28]. (ang.).
  3. ↑ Raquel Ortiz: Fallece el papá de Eduardo Verástegui: el actor se despidió de él con una emotiva carta. Univision, 2022-07-30. [dostęp 2023-08-20]. (hiszp.).
  4. ↑ Ricardo Vidal: Con profundo dolor, Eduardo Verástegui confirma el fallecimiento de su padre. „¡Hola!”, 2022-07-30. [dostęp 2023-08-20]. (hiszp.).
  5. ↑ Jesús Alberto Germán: Personaje GQ: Eduardo Verástegui. „GQ”, 2015-05-15. [dostęp 2023-08-20]. (hiszp.).
  6. ↑ Las hermanas de Eduardo Verástegui le prepararon su platillo favorito: Sopa de Lentejas. Univision. [dostęp 2017-03-28]. (hiszp.).
  7. ↑ Eduardo Verastegui: One of People Magazine’s 50 Most Beautiful Man!. Fitness Men, 2017-11-23. [dostęp 2023-03-29]. (ang.).
  8. ↑ Personalidade: Eduardo Verastegui. InterFilmes.com. [dostęp 2017-03-28]. (port.).
  9. ↑ Yvonna Russell: Eduardo Verastegui. HuffPost, 2015-04-25. [dostęp 2023-08-20]. (hiszp.).
  10. ↑ Telenovela Superstar Eduardo Verastegui in “Paul Blart: Mall Cop 2”. Rezirb.com, 2015-04-16. [dostęp 2023-03-29]. (ang.).
  11. ↑ Kairo w bazie Discogs.com (ang.)
  12. ↑ Drago Bonacich: Kairo Biography. AllMusic. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  13. ↑ Drago Bonacich: Eduardo Verástegui Biography. AllMusic. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  14. ↑ Song Of The Day: Jennifer Lopez – „Ain’t It Funny”. Out & About NYC Magazine. [dostęp 2023-08-13]. (ang.).
  15. ↑ Eduardo Verástegui. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-03-29]. (ang.).
  16. ↑ Johnny Lopez: Mexican heartthrob Polo Morín shuts down Ricky Martin’s alleged ex-boyfriend for his antigay remarks. „Queerty”, 2023-04-13. [dostęp 2023-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-20)]. (hiszp.).
  17. ↑ Recibe Eduardo Verastegui doctorado honoris causa en Utah. El Universal. [dostęp 2017-03-28]. (hiszp.).
  18. ↑ The Latino Players in the Prop. 8 Fight: Mayors and Models. „The Advocate”, 2008-10-29. [dostęp 2023-08-20].
  19. ↑ Eduardo Verástegui Biography. AllMovie. [dostęp 2023-08-20]. (ang.).
  20. ↑ Matt Hadro: An encounter at an abortion clinic changed this Catholic actor’s life. CatholicNewsAgency.com, 2021-08-23. [dostęp 2023-03-28]. (ang.).
  21. ↑ Eduardo Verástegui Artista. Filmow. [dostęp 2017-03-28]. (port.).
  22. ↑ For Greater Glory. catholicnews.com. [dostęp 2022-11-25]. (ang.).
  23. ↑ 'For Greater Glory' Star Eduardo Verástegui Talks War, Misrepresentations Of Latinos On Film. LiveJournal.com. [dostęp 2022-11-25]. (ang.).
  24. ↑ Eduardo Verástegui » Dating. FamousFix. [dostęp 2017-03-28]. (ang.).
  25. ↑ Llega a los cines «El beso de Dios», el documental sobre la Misa narrado por Eduardo Verástegui. CinemaNet, 2022-04-26. (hiszp.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduardo_Verástegui&oldid=71189992”