Edward (książę Kentu)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward
Ilustracja
Książę Edward (2014)
Wizerunek herbu
Książę Kentu
Poprzednik

Jerzy Windsor

Dane biograficzne
Dynastia

Windsorowie
(Wettynowie – Saksonia-Coburg-Gotha)

Data i miejsce urodzenia

9 października 1935
Londyn

Ojciec

Jerzy Windsor

Matka

Marina

Rodzeństwo

Aleksandra, Michał

Żona

Katherine Worsley

Dzieci

George, Helen, Nicholas

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (GCVO) Medal UNFICYP (ONZ) Medal Koronacyjny Króla Jerzego VI Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II Medal Srebrnego Jubileuszu Królowej Elżbiety II Medal Złotego Jubileuszu Królowej Elżbiety II Medal Diamentowego Jubileuszu Królowej Elżbiety II (wer. brytyjska) Odznaka Kanadyjskich Sił Zbrojnych z dwoma okuciami Krzyż Wielki Orderu Świętych Jerzego i Konstantyna (Grecja) Order Tri Shakti Patta I klasy (Nepal) Wielki Komandor Orderu Gwiazdy Afryki (Liberia) Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia (Jordania) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Królewski Order Karola XIII (Szwecja) Order Zasługi Wolnego Kraju Saksonii
Multimedia w Wikimedia Commons
Brytyjska rodzina królewska

JKM król Wielkiej Brytanii i JKM królowa Wielkiej Brytanii

Edward, książę Kentu, właśc. Edward Jerzy Mikołaj Paweł Patryk, Edward George Nicholas Paul Patrick (ur. 9 października 1935 w Londynie) – książę Zjednoczonego Królestwa, książę Kentu, członek brytyjskiej rodziny królewskiej, wielki mistrz Zjednoczonej Wielkiej Loży Anglii. Obecnie czterdziesty pierwszy w linii sukcesji do brytyjskiego tronu[1].

Młodość i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 października 1935 w Londynie[2]. Jego ojcem był Jerzy książę Kentu, czwarty syn króla Jerzego V, matką Marina, córka Mikołaja (drugiego syna króla Grecji Jerzego I). Został ochrzczony w prywatnej kaplicy pałacu Buckingham 20 listopada 1935 przez arcybiskupa Canterbury Cosmo Langa[1]. Po śmierci ojca w 1942 w katastrofie lotniczej w Szkocji odziedziczył tytuł księcia Kentu, w związku z czym przypadły mu liczne obowiązki związane z przynależnością do rodziny królewskiej[2]. Edukację rozpoczął w Ludgrove School, następnie kształcił się w Eton College oraz w instytucie Le Rosey w Szwajcarii[2]. W 1952 uczestniczył w uroczystym pogrzebie stryja, króla Jerzego VI, a rok później w koronacji kuzynki Elżbiety II, której składał hołd po księciu Filipie i księciu Henryku[2].

Służba w wojsku[edytuj | edytuj kod]

W 1955 ukończył Akademię Wojskową w Sandhurst (m.in. z dyplomem tłumacza języka francuskiego)[2]. Pełnił służbę w Hongkongu, na Cyprze i w Irlandii Północnej. Awansowany do stopnia kapitana 29 lipca 1961[3], od 31 grudnia 1967 major[4], od 30 czerwca 1973 podpułkownik[5]. Zakończył służbę wojskową 15 kwietnia 1976[6]. Następnie awansowany na generała dywizji (major-general) 11 czerwca 1983[7] i marszałka polnego 11 czerwca 1993[8].

Małżeństwo i życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

8 czerwca 1961 poślubił Katherine Worsley, z którą ma troje dzieci: George’a (ur. 26 czerwca 1962), Helen (ur. 28 kwietnia 1964) i Nicholasa (ur. 25 lipca 1970)[2]. Księżna Kentu przeszła w 1994 na katolicyzm[9]. Jednak zgodnie z przepisami dynastycznymi nie pozbawiło to księcia prawa dziedziczenia tronu brytyjskiego (żona zmieniła wyznanie po ślubie)[10]. Książę i księżna Kentu mieszkają we Wren House, na terenie kompleksu pałacu Kensington w Londynie[2].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Zaangażowany w ponad stu czterdziestu organizacjach charytatywnych, pełni liczne funkcje związane z przynależnością do rodziny królewskiej[2]

Reprezentował królową Elżbietę na uroczystościach ogłoszenia niepodległości kilku dawnych kolonii brytyjskich – Sierra Leone[11], Ugandy[12], Gujany[13], Gambii. Pełnił funkcję radcy stanu (Counsellor of State) podczas nieobecności królowej w kraju[2].

Był wiceprzewodniczącym British Overseas Trade Board, następnie wiceprezesem British Trade International[2]. Do 2011 był przedstawicielem Wielkiej Brytanii ds. handlu i inwestycji międzynarodowych[14]. Był pierwszym członkiem rodziny królewskiej, który złożył oficjalną wizytę w Chinach w 1979[2].

W latach 1969–2021 pełnił funkcję prezesa All England Lawn Tennis and Croquet Club, w związku z czym wręczał nagrodę zwycięzcy Wimbledonu[2]. Od 1971 do 2000 był prezesem The Football Association. Od 1975 jest prezesem The Scout Association[15]. Prócz tego pełni funkcję prezesa Commonwealth War Graves Commission[16], RAF Benevolent Fund[17][18], Royal National Lifeboat Institution[19][20], Stroke Association[21], Royal United Services Institute[22], Royal Institution[23], British Racing Drivers’ Club[24]. Swoim patronatem objął American Air Museum w Duxford[25], Royal West Norfolk Golf Club[26], organizację wspierającą młodzież Endeavour, Kent County Cricket Club[27], Opera North w Leeds[28], Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance[29], The Duke of York’s Royal Military School w Dover, St Mungo’s Homeless Charity. Jest członkiem ciała doradczego i oficjalnie wręcza medal Mountbattena.

Podobnie jak jego ojciec, jest członkiem masonerii. Został wprowadzony do Królewskiej Loży Alpha nr 16 w 1963[30]. W 1965 i 1966 był wybrany jej czcigodnym mistrzem[30]. Od 1967 jest wielkim mistrzem Wielkiej Zjednoczonej Loży Anglii[31].

Związki z Polską[edytuj | edytuj kod]

Objął swoim patronatem Ognisko Polskie w Londynie[32]. W 1997 postanowieniem prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego został mu nadany Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej „w uznaniu wybitnych zasług w rozwijaniu polsko-brytyjskiej współpracy, za działalność na rzecz polskiej społeczności w Wielkiej Brytanii”[33]. W 2020 otworzył wystawę poświęconą polskim lotnikom walczącym w bitwie o Anglię, przygotowaną przez ambasadę Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie[34].

Genealogia[edytuj | edytuj kod]

Potomkowie[edytuj | edytuj kod]

Dzieci Wnuki Prawnuki
George Windsor, hrabia St Andrews
(ur. 1962) 		Edward Windsor, lord Downpatrick
(ur. 1988)
lady Marina Windsor
(ur. 1992)
lady Amelia Windsor
(ur. 1995)
lady Helen Windsor
(ur. 1964) 		Columbus Taylor
(ur. 1994)
Cassius Taylor
(ur. 1996)
Eloise Taylor
(ur. 2003)
Estella Taylor
(ur. 2004)
lord Nicholas Windsor
(ur. 1970) 		Albert Windsor
(ur. 2007)
Leopold Windsor
(ur. 2009)
Louis Windsor
(ur. 2014)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Prince Edward, Duke of Kent. Royal Line of Succession. [dostęp 2023-05-12]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l The Duke of Kent. The Royal Household. [dostęp 2023-05-12]. (ang.).
  3. ↑ FRIDAY, 28TH JULY 1961. „Suplement to The London Gazette”. 42422, s. 5561, 1961-07-28. 
  4. ↑ 2ND JANUARY 1968. „Suplement to The London Gazette”. 44493, s. 75, 1968-01-02. 
  5. ↑ 7TH AUGUST 1973. „Suplement to The London Gazette”. 46046, s. 9389, 1973-08-07. 
  6. ↑ 20TH APRIL 1976. „Suplement to The London Gazette”. 46877, s. 5659, 1976-04-20. 
  7. ↑ 21ST JUNE 1983. „Suplement to The London Gazette”. 49392, s. 8191, 1983-06-21. 
  8. ↑ 14th JUNE 1993. „Suplement to The London Gazette”. 53342, s. 10183, 1983-06-21. 
  9. ↑ BBC ON THIS DAY | 14 | 1994: Duchess of Kent joins Catholic church. [w:] BBC News [on-line]. 2002-01-14. [dostęp 2017-03-13]. (ang.).
  10. ↑ Andrew Brown: Catholics hail Duchess of Kent’s conversion. The Independent, 2011-09-18. [dostęp 2021-03-12]. (ang.).
  11. ↑ Sierra Leone Independence Build-Up. British Pathe, 1961-05-01. [dostęp 2023-05-12]. (ang.).
  12. ↑ Shifa Mwesigye: 50 years on, Duke of Kent returns to familiar Uganda. 2012-10-09. [dostęp 2023-05-12]. (ang.).
  13. ↑ Prince Harry impressed with Guyana’s commitment to conservation, sustainable development. Ministry of the Presidency, 2016-12-02. [dostęp 2018-03-25]. (ang.).
  14. ↑ Duke of York drops trade role after years of criticism. The Telegraph (UK), 2011-07-22. [dostęp 2023-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-11)]. (ang.).
  15. ↑ Royal Support for the Scouting and Guiding Movements. Official Website of the British Monarchy. [dostęp 2023-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-24)]. (ang.).
  16. ↑ Duke of Kent makes history as first royal to lay wreath at 1916 memorial. 2013-05-01. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  17. ↑ Principals. RAF Benevolent Fund. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  18. ↑ Royal visit. RAF Benevolent Fund, 2013-01-18. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  19. ↑ Our Patron and President. Royal National Lifeboat Institution. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  20. ↑ Laura McCallen: Duke of Kent visits Royal National Lifeboat Institution stations. Royal Central, 2017-05-31. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  21. ↑ HRH The Duke of Kent: A Life Of Service. Stroke Association, 2015-10-06. [dostęp 2018-03-25]. (ang.).
  22. ↑ RUSI celebrates the Diamond Jubilee. Royal United Services Institute, 2012-05-30. [dostęp 2018-03-25]. (ang.).
  23. ↑ His Royal Highness the Duke of Kent (1935–). Royal Institution. [dostęp 2018-03-25]. (ang.).
  24. ↑ Who We Are. The British Racing Drivers’ Club. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  25. ↑ About Us. American Air Museum in Britain. [dostęp 2021-07-19]. (ang.).
  26. ↑ About the course. Royal West Norfolk Golf Club. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  27. ↑ Jamie Clifford appointed Honorary Life Member. Kent County Cricket Club, 2018-02-02. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  28. ↑ Who’s who at Opera North. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  29. ↑ HRH The Duke of Kent KG. Trinity Laban. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  30. ↑ a b Grand Master celebrates 50 years in the Craft at Royal Alpha Lodge. [w:] Freemasonry Today [on-line]. Grand Lodge Publications. [dostęp 2018-03-25]. (ang.).
  31. ↑ History of Freemasonry. United Grand Lodge of England. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
  32. ↑ Książę Kentu świętował swoje 86. urodziny w Ognisku Polskim. BritishPoles.uk. [dostęp 2023-05-13].
  33. ↑ a b M.P. z 1997 r. nr 36, poz. 344.
  34. ↑ Książę Kentu otworzył wystawę poświęconą polskim lotnikom. Dzieje.pl Portal historyczny, 2020-09-16. [dostęp 2023-05-13].
  35. ↑ a b c d e f g h i Duke of Kent discharged from Scots hospital after being treated for dislocated hip. dailyrecord.co.uk, 2015-04-07. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  36. ↑ Hertigen av Kent riddare av Carl XIII:s Orden. frimurarorden.se. [dostęp 2018-08-11]. (szw.).
  37. ↑ Ordensträger von A bis Z.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_(książę_Kentu)&oldid=73167957”