Edward Czyżewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Czyżewski
Data urodzenia

18 marca 1893

Data i miejsce śmierci

listopad 1986
Londyn, Wandsworth

Kierownik Konsulatu RP w Kwidzynie
Okres

od 1936
do 1939

Poprzednik

Mieczysław Rogalski

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal III Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia)

Edward Czyżewski (ur. 18 marca 1893, zm. w listopadzie 1986 w Londynie Wandsworth) – funkcjonariusz polskiego wywiadu wojskowego, polski urzędnik konsularny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1923 pracował w Oddziale II Sztabu Generalnego, polskim wywiadzie wojskowym, posługując się pseudonimem operacyjnym „Sępowicz”[1]. Od 1928 kontynuował swoje zadania wywiadowcze pełniąc „przykrywkowo” funkcje w polskiej służbie zagranicznej, m.in. kierując placówką polskiego wywiadu wojskowego w Amsterdamie o kryptonimie „Tulipan”, oficjalnie zajmując etat wicekonsula RP w Amsterdamie (1935), następnie podobną placówką w Kwidzynie o kryptonimie „Federer” (1939), pełniąc oficjalnie rolę wicekonsula/konsula i kierownika Konsulatu w Kwidzynie (1936–1939). 25 sierpnia 1939 został internowany w siedzibie konsulatu zaś 29 sierpnia przewieziony samochodem policyjnym do Konsulatu Generalnego w Królewcu. Pracował też w Konsulacie Generalnym w Bukareszcie (1940). Pełnił służbę w 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka. Po wojnie na emigracji w Wlk. Brytanii.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marek Świerczek: Udział Wiktora Tomira Drymmera w aferze MOCR-Trust w świetle jego artykułu z 1965 r. pod tytułem "Trust", Przegląd Bezpieczeństwa Publicznego, nr. 10/14, s. 160, [w:] [www.abw.gov.pl/download/1/1307/Segregator8.pdf]
  2. M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  3. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 298 „za zasługi na polu konsularnem”.
  4. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 17, 1939. 
  5. a b Rocznik Służby Zagranicznej 1938 ↓, s. 176.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1938.
  • Wojciech Skóra: Przygotowania polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych do wojny w 1939 roku, [w:] Wrzesień 1939 roku. Geneza II wojny światowej w polskiej perspektywie, t. II: Wojsko. Wojna. Jeniectwo, Gorzów Wielkopolski 2010, s. 53–66.
  • Wojciech Skóra: Polskie placówki konsularne w Niemczech we wrześniu 1939 roku, [w:] Z morza i Pomorza. Spojrzenie na wrzesień 1939. Polityka i wojna, Toruń 2011, s. 432–457.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]