Edward Feliks Lubicz-Niezabitowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Feliks Lubicz-Niezabitowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1875
Bugaj koło Miłosławia

Data i miejsce śmierci

5 listopada 1946
Poznań

Profesor nauk medycznych
Specjalność: lekarz, zoolog
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1900

Nauczyciel akademicki
uczelnia

Uniwersytet Poznański

Okres zatrudn.

od 1900 do 1929

Rektor
Uczelnia

Uniwersytet Poznański

Okres spraw.

1928–1929

Poprzednik

Jan Gabriel Grochmalicki

Następca

Stanisław Wincenty Kasznica

Odznaczenia
Honorowy Obywatel Miasta Nowego Targu
Grób prof. Edwarda Lubicz-Niezabitowskiego na cmentarzu Sołackim

Edward Feliks Lubicz-Niezabitowski (ur. 30 maja 1875 w Bugaju koło Miłosławia, zm. 5 listopada 1946 w Poznaniu) – polski naukowiec, zoolog i lekarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Hieronima oraz Władysławy z domu Dąbrowska. W 1894 w Przemyślu ukończył szkołę średnią, a następnie studiował na wydziale lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1900 uzyskał doktorat medycyny. W Katedrze Anatomii Porównawczej był w latach 1896–1898 asystentem, a następnie w latach 1900–1905 asystentem w Katedrze Botaniki. Zdał w 1903 państwowy egzamin, który uprawniał do pracy pedagogicznej. W Nowym Targu w 1905 objął obowiązki profesora w gimnazjum, a w 1918 został jego dyrektorem i w którym zorganizował jako pierwsze w kraju bezpłatne ambulatorium dla młodzieży szkolnej. W mieście prowadził również praktykę lekarską oraz badania naukowe. Zebrał bogaty zbiór preparatów z okazów fauny planktonowej podczas licznych podróży zagranicznych. Później przekazał go Zakładowi Biologii Uniwersytetu Poznańskiego. W 1920 po powrocie do Krakowa objął na Wydziale Lekarskim UJ wykłady z biologii. 2 kwietnia 1921 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Nowego Targu[1]. Przeniósł się w 1921 do Poznania i otrzymał nominację na profesora zwyczajnego anatomii i histologii zwierząt domowych na Wydziale Rolniczo–Leśnym UP. Na Wydziale Lekarskim UP objął od 1922 wykłady z biologii ogólnej. Pełnił w latach 1921–1923 funkcję dziekana i prodziekana Wydziału Rolniczo–Leśnego, a rektora UP w latach 1928–1929. Dyrektor Muzeum Przyrodniczego w Poznaniu od 1923. Podczas okupacji pracował w Warszawie w Szpitalu Ujazdowskim oraz wykładał w Tajnej Szkole Rolniczej.

Członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności[2].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 5 listopada 1946 w Poznaniu, gdzie został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu (kw. św. Barbary-rząd 16-grób 23).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Leontyną Schille i miał córkę Janinę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]