Edward Kozikowski

Edward Kozikowski

Edward Kozikowski
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1891 Warszawa
Data i miejsce śmierci	14 września 1980 Katowice
Narodowość	polska
Język	polski
Odznaczenia

Edward Kozikowski (ur. 13 listopada 1891 w Warszawie, zm. 14 września 1980 w Katowicach) – polski poeta i prozaik.

Życiorys

Syn Leopolda i Emilii z Krokoszyńskich. Od 1901 r. uczęszczał do szkoły realnej im. Józefa Pankiewicza, następnie z powodu udziału w strajku szkolnym został przeniesiony w 1905 r. do gimnazjum im. gen. Pawła Chrzanowskiego przy ul. Smolnej i od 1907 r. − gimnazjum im. E. Konopczyńskiego, gdzie w 1911 r. zdał maturę. W grudniu 1912 r. podjął studia na Uniwersytecie Ludowym im. Adama Mickiewicza w Krakowie. Od 1914 r. studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego.

Debiutował w 1913 r. na łamach „Kuriera Warszawskiego” jako poeta wierszem W poszukiwaniu. Wraz z Emilem Zegadłowiczem był założycielem grupy poetów beskidzkich Czartak. W 1919 r. był kierownikiem literackim teatru pracowników Ministerstwa Poczt i Telegrafów pn. Wesoły Gołębnik w Warszawie. W 1921 r. ogłosił tomik poezji Płomyk świecy. Był delegatem na zjazd Związku Zawodowego Literatów Polskich 4 lutego 1922 r. w Warszawie. Pracował jako urzędnik w Elektrowni Miejskiej w Warszawie. W latach 1920–1935 był sekretarzem warszawskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich, a w latach 1935–1939 sekretarzem generalnym Zarządu Głównego ZZLP.

W okresie okupacji niemieckiej działał w podziemiu kulturalnym. Po upadku powstania warszawskiego przebywał w Grodzisku Mazowieckim, a potem w Milanówku. Od marca 1945 r. pracował w Departamencie Literatury Ministerstwa Kultury i Sztuki w Lublinie. Od października 1945 do sierpnia 1946 r. oraz w latach 1949–1951 był kierownikiem literackim Teatru Dolnośląskiego w Jeleniej Górze. Zorganizował Dolnośląski Oddział ZLP i był jego prezesem w 1946–1951. Był też radnym Powiatowej Rady Narodowej. W tym czasie pełnił funkcję redaktora literackiego miesięcznika Śląsk. Po powrocie w 1952 r. do Warszawy, pracował jako dyrektor, następnie wicedyrektor Stowarzyszenia Autorów „ZAiKS”. Od 1978 r. mieszkał w Katowicach.

Pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1966)
• Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)

Upamiętnienie

14 września 1983 r. odsłonięto tablicę pamiątkową na domu, w którym mieszkał w Jeleniej Górze.

Twórczość

• Henryk Sienkiewicz. 1846–1916, Warszawa 1916,
• Tęsknota ramy okiennej, Warszawa 1922,
• Niam – Niam. Antologia poezji murzyńskiej. W:Wadowice 1923,
• Koniec Hortensji Europy. Poezje, Warszawa 1924,
• Wymarsz świerszczów. Poezje beskidzkie, Warszawa 1925,
• W towarzystwie wierzby, Poznań 1929,
• Pamiętnik Związku Zawodowego Literatów Polskich w Warszawie, Warszawa 1931,
• Pięciokłos. Poezje zebrane, Warszawa 1937,
• Mowa ludzka, Warszawa 1951 (poezje),
• O Jędrzeju Wowrze, snycerzu beskidzkim. Wspomnienia, szkice, wiersze i opowiadania, Warszawa 1957 – napisane wspólnie z Emilem Zegadłowiczem,
• Między prawdą a plotką. Wspomnienia o ludziach i czasach minionych, Kraków 1961,
• Więcej prawdy niż plotki. Wspomnienia o pisarzach czasów minionych. Warszawa 1964,
• Portret Zegadłowicza bez ramy. Opowieść biograficzna na tle wspomnień osobistych. Warszawa 1966,
• Wertepami i gościńcem. Wiersze wybrane 1921–1951. Kraków 1967,
• Parandowski. Warszawa 1967 (szkic),
• Od Prusa do Gojawiczyńskiej, Warszawa 1969 (szkic),
• Łódź i pióro. Wspomnienia o pisarzach pochodzących z Łodzi bądź z Łodzią związanych, Łódź 1972,
• Wiersze wybrane. Wyboru dokonał J. Kajtoch, Wrocław 1985, ISBN 83-08-01388-0.

Bibliografia

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawnictwo Naukowe PWN. ISBN 83-01-11593-9.brak strony w książce