Edward Skorek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Skorek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1943
Tomaszów Mazowiecki

Wzrost

192 cm[1]

Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
1964–1976  Polska 284
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Montreal 1976 piłka siatkowa
(turniej halowy)
Mistrzostwa świata
złoto Meksyk 1974 piłka siatkowa
Mistrzostwa Europy
brąz Stambuł 1967 siatkówka
Puchar Świata
srebro Polska 1965 drużynowo
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości

Edward Skorek (ur. 13 czerwca 1943[2] w Tomaszowie Mazowieckim) – polski siatkarz grający na pozycji atakującego, trener.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im S.Żeromskiego w Tomaszowie Mazowieckim (1963) i warszawskiej AWF (1968) Mistrz świata i mistrz olimpijski.W 2006 roku nominowany do Galerii Sław „Volleyball Hall of Fame”[1].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik (192 cm / 84 kg) Lechii Tomaszów Mazowiecki, AZS-AWF Warszawa i stołecznej Legii (łącznie 1963/64–1974/75). Przed sezonem 1975/76 wyjechał do Włoch. Czterokrotny mistrz Polski: w barwach AZS AWF Warszawa (1965, 1966) i Legii (1969, 1970), dwukrotny wicemistrz – 1967 (AZS AWF Warszawa) i 1971 (Legia Warszawa) oraz dwukrotny brązowy medalista MP z Legią (1968, 1973).

284-krotny reprezentant Polski (1964–1976), zwany przez kolegów „Szablą”.

Trzykrotny olimpijczyk (Meksyk 1968, Monachium 1972 i Montreal 1976).

Był kapitanem drużyny, która w Meksyku w 1974 zdobyła mistrzostwo świata, oraz na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 – mistrzostwo olimpijskie.

Brązowy medalista ME 1967, dwukrotny uczestnik Pucharu Świata: 1965 Łódź (2. miejsce) i 1973 Praga (2. miejsce).

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 1976 przestał grać w reprezentacji, grał w lidze włoskiej i jako grający trener zdobył z klubem Panini Modena mistrzostwo Włoch, a w kolejnych latach był m.in. trenerem: polskiej męskiej kadry narodowej (1990–1991) oraz Kuwejtu.

W kraju prowadził AZS Yawal Częstochowa (mistrzostwo Polski w sezonie 1992/93) i Warkę Czarnych Radom (puchar PZPS 1999).

W latach 2003–2006 był pierwszym trenerem Pamapolu AZS-u Częstochowa; zdobył z tym zespołem srebro i dwa brązowe medale.

W 2007 trener AZS Politechnika Warszawska.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. trzykrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998)[3].

Dwukrotnie był w „dziesiątce” Plebiscytu Przeglądu Sportowego: 1974 – 10. miejsce oraz 1976 – 7. miejsce.

10 lipca 2021 wicepremier Jarosław Gowin podczas 18. Memoriału Huberta Jerzego Wagnera wręczył kadrowiczom drużyny Huberta Wagnera Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości[4]

Polityka[edytuj | edytuj kod]

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 był kandydatem Inicjatywy dla Polski, która nie osiągnęła progu wyborczego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]