Edward Trojanowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Trojanowski
Ilustracja
Edward Trojanowski (1905)
Data i miejsce urodzenia

10 października 1873
Koło

Data i miejsce śmierci

19 maja 1930
Otwock

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

secesja

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krajobraz zimowy (przed 1922)

Edward Trojanowski (ur. 10 października 1873 w Kole, zm. 19 maja 1930 w Otwocku)[1] – polski malarz, tworzący w stylu secesji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był bratem aktora Zygmunta Trojanowskiego[2]. W latach 1892–1897 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu, ale przerwał naukę i wyjechał do Monachium, a następnie do Paryża[3]. Uczył się w Académie Julian pod kierunkiem Jeana-Paula Laurensa. W 1901 współzakładał krakowskie Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana. Od 1906 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Początkowo wykładał sztukę stosowaną, a od 1922 malarstwo dekoracyjne. W tym czasie pełnił także funkcję kierownika artystycznego w Zakładach Graficznych B. Wierzbicki i Spółka[4].

Zaprojektował większą salę restauracyjną Teatru Starego w Krakowie (ok. 1906)[5]. Projektował także polichromie i witraże w kościołach (kościół MB Szkaplerznej w Lubrańcu) oraz wnętrza, w tym warszawskiego kabaretu „Chochlik” (1909).

Zajmował się projektowaniem witraży, mebli i tkanin, czerpiąc inspirację z polskich motywów ludowych. Tworzył scenografię, grafikę książkową, znaczki pocztowe i malarstwo ścienne. Z upodobaniem malował również pejzaże. Uczestniczył w wystawach m.in. Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1800) i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1903). Jego prace były prezentowane w Lipsku, Wiedniu, Londynie i Paryżu, gdzie podczas Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w 1925 otrzymał wyróżnienia za projekty kilimów i batików[6].

Zmarł w Otwocku. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 282 wprost-6-4)[7].

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Plakaty[edytuj | edytuj kod]

  • Złoty Róg • Najtańszy ilustrowany tygodnik literacki, artystyczny, społeczny, 1911
  • Święty Floryanie patronie Polski zbaw nas od ognia, 1916

Malarstwo[edytuj | edytuj kod]

  • Pejzaż górski (olej), 1899
  • W Ogrodzie Luksemburskim (olej), 1900
  • Planty w Krakowie (olej), 1902
  • Łodzie rybackie na Wiśle (olej), 1909
  • Krajobraz zimowy (olej), ok. 1922
  • Motyw z miasteczka (akwarela), 1926

Znaczki pocztowe[edytuj | edytuj kod]

  • Wydanie w walucie markowej (seria, nry kat. 86–88 A–BI–BII), 1919
  • I Polska Wystawa Marek w Warszawie (seria, nry kat. 102–104 A–B), 1919
  • Orzeł na tarczy barokowej (seria), 1920
  • Orzeł z tarczą (seria), 1921
  • Duży orzeł na tarczy barokowej (dwie serie), 1921, 1924
  • Wydanie przedrukowe (seria, nry kat. 167I–II, 168, 171), 1923–1924

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Trojanowski Edward, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2024-02-16].
  2. Zygmunt Trojanowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2022-05-12].
  3. Edward Trojanowski (1873-1930). Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-16]. (pol.).
  4. Edward Trojanowski: The Search for Style in Early 20th-century Furniture Design in Poland. Ikonotheka 28/2018. [dostęp 2024-02-16]. (pol.).
  5. Edward Trojanowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08].
  6. Edward Trojanowski, ArtInfo
  7. Cmentarz Stare Powązki: Edward Trojanowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22].
  8. M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644, „...za zasługi na polu pracy artystycznej”

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mieczysław Wallis, Secesja, wydanie II, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1947
  • Ikonotheka 28/2018, Agata Wójcik, Edward Trojanowski: The Search for Style in Early 20th-century Furniture Design in Poland

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]