Edward Żebrowski (reżyser)

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 28 kwi 2018, była oparta na tej wersji.

Edward Żebrowski, właśc. Edward Bernstein (ur. 26 lipca 1935 w Warszawie, zm. 13 lutego 2014 tamże) – polski reżyser, scenarzysta i aktor filmowy. Twórca filmów dokumentalnych i fabularnych, autor scenariuszy filmowych.

Życiorys

Syn Ludwika Bernsteina - członka Polskiej Organizacji Wojskowej, odznaczonego Orderem Virtuti Militari za wojnę 1920, oficera Armii Krajowej i autora podręcznika "Produkcja sadzeniaków ziemniaka", oraz pianistki Anny Żebrowskiej, córki lekarza Edwarda Żebrowskiego. W młodości trenował boks i wędrował po Polsce w towarzystwie Marka Hłaski, który uwiecznił go w książce "Piękni dwudziestoletni".[1]

W 1965 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i Filmową w Łodzi. W 1966 aresztowany w wyniku prowokacji SB wymierzonej w jego przyjaciela Ireneusza Iredyńskiego, został zwolniony po ośmiu miesiącach. Od tej pory używał nazwiska matki. W latach 1979–1984 i 1989–1991 wykładał na Wydziale Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, współpracował także z uczelniami zagranicznymi (w Berlinie Zachodnim, Kopenhadze i Brnie). Był prezesem Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych.

W latach 80. ze względu na postępującą chorobę Bürgera musiał zaprzestać reżyserowania filmów. Zmarł na raka płuc.

Szansa (1970, dla TVP)
Dzień listopadowy (1971, dla TVP)
Ocalenie (1972, nagroda im. Andrzeja Munka)
Szpital przemienienia (1978, na podstawie powieści Stanisława Lema o tym samym tytule)
W biały dzień (1980, nagroda główna na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku)

Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, Warszawa: Interpress, 1993. ISBN 83-223-2644-0